Οικογένεια και Σχολείο σε μέρες πανδημίας…

on .

 «Να χα τον ουρανό χαρτί__ τη θάλασσα μελάνι__ για να σας γράψω τις ευχές__ κι όλες τις προσευχές μου__ να στε γεροί, να στε καλά__ να στε ευλογημένοι__ κι αυτή η ευλογία σας__ ΝΑ ΦΤΑΝΕΙ ΟΥΡΑΝΙΟ ΧΑΔΙ__ ΜΕΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ__ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ__ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗ ΜΑΣ».
Με αυτό το ουράνιο χάδι, τη μυρωμένη και δροσοβόλο αύρα πρέπει να λούζουμε τα παιδιά μας, Οικογένεια και Σχολείο. Και τούτο διότι τόσο οι στόχοι της Οικογένειας όσο και του Σχολείου επιτυγχάνεται με κοινούς άξονες στοχοθεσίας, κοινές ηθικές αξίες και βαθιά πίστη ότι τα πάντα μπορούμε να τα επιτύχουμε στη ζωή μας, όταν ακούμε προσεκτικά τις συμβουλές των ανθρώπων που μας αγαπούν, πιστεύουμε στην αξία της γνώσης και στη δύναμη της αρετής.
Η Οικογένεια αφού έχει κατανοήσει και αποδεχθεί τη φιλοσοφία και το αξιακό σύστημα του σχολείου παροτρύνει και ενθαρρύνει τα παιδιά να ανταποκρίνονται στο αξιακό και μαθησιακό σύστημα του Σχολείου. Με μια τέτοια συνέργεια το Σχολείο αναγνωρίζεται από κάθε παιδί ως δεύτερο σπίτι.
Έτσι τα παιδιά μας αναπτύσσουν συστήματα σεβασμού προς τους γονείς και δασκάλους και κάνουν πράξη τις συμβουλές και τους κανόνες ζωής που θα τα βοηθήσουν να μεγαλώνουν, να αποκτούν γνώσεις και να οπλίζονται με ανθρώπινη χάρη.
Τις ώρες της πανδημίας που περνάμε εμείς οι μεγάλοι συζητάμε πολύ για το πόσο υποφέρουν από τον εγκλεισμό τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Όμως η αξιακή γραμμή της στήριξης των παιδιών μας αυτές τις ώρες δεν είναι να συζητάμε για το πόσο υποφέρουν αλλά να συζητάμε με τα παιδιά μας και να τα ενθαρρύνουμε να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν έναν ακόμη αποτελεσματικό κανόνα ζωής. Κι ο αποτελεσματικότερος κανόνας είναι να μετατρέπει ο κάθε άνθρωπος τις δυσκολίες σε ευκαιρία για δράση.
Με την αποδοχή και την επικύρωση του κανόνα αυτού έχουμε τη δυνατότητα να υπερνικήσουμε κάθε εμπόδιο, αρκεί να είναι πάντα αναμμένη μέσα μας η φλόγα της πίστης στον εαυτό μας.
Οι εκπαιδευτικοί μας τις ώρες του εγκλεισμού και της απομόνωσης των παιδιών μας στο σπίτι κατόρθωσαν να εμπνεύσουν τους μαθητές μας και να τους πείσουν, ότι στις δύσκολες ώρες, αν σταματήσουμε τη δημιουργικότητα και σηκώσουμε τα χέρια ψηλά θα κάνουμε πιο αισθητή τη μοναξιά μας και θα βυθιστούμε στο πέλαγος της αβεβαιότητας.
Προσηλωμένοι όμως στους στόχους μας και δουλεύοντας με χαρά για την πραγμάτωσή τους θα φτάσουμε στην κορυφή και θα αναδειχθούμε νικητές.
Όταν η Οικογένεια και το Σχολείο είναι δίπλα στα παιδιά, τα παιδιά εισπνέουν τη μυροβόλο αύρα αυτού του ενδιαφέροντος και της στοργής και αναδεικνύονται νικητές.
**
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρω τις επιστημονικές θέσεις του Ινστιτούτου για την ανάπτυξη Έρευνας και Εκπαίδευσης των Τεχνών, Επιστημών και Τεχνολογίας (ARISTEIA – Institute for the Advancement of Research and Education in Art, Sciences and Technology) των ΗΠΑ:
«Η οικογένεια και οι φορείς εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων χρειάζεται να καλλιεργήσουν στη συνείδηση των νέων ανθρώπων την πραγματική έννοια της Αριστείας ως κοινωνικής αρετής, αντί να την ταυτίζουν με υποδεέστερες έννοιες».
Τις απόψεις αυτές υιοθετεί και προσπαθεί να καλλιεργήσει στην Ελλάδα και ο Σύλλογος Π.Α.Ι.Δ.Ε.Ι.Α. Αριστείας (www.paideia-aristeia.gr)
Αυτή η επιστημονική άποψη του Ινστιτούτου των ΗΠΑ μου ξαναζωντανεύει ένα προσωπικό μου βίωμα, από μια σοφή ρήση της αναλφάβητης μητέρας μου, όταν τον Ιούνιο του 1964 έφτασα στο πατρικό μου σπίτι με το πτυχίο του δασκάλου στα χέρια μου.
- Η μητέρα μου ετοίμαζε τις πίτες, για να φάμε όλοι μαζί το μεσημέρι και να γιορτάσουμε το γεγονός. Βλέποντάς με να μπαίνω στον αυλόγυρο που όριζε το καλυβόσπιτό μας έβαλε τα χέρια της στη μέση και με ρώτησε: «Το πήρες παλληκάρι μου»…
- Το πήρα μάνα της απάντησα..
- Με τι;
- Με Άριστα..
Και τότε υψώνοντας τα χέρια της στον ουρανό είπε με αγαλλίαση: «ΘΕΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ».
**
Οι παραπάνω είναι μερικές από τις σκέψεις μου που νιώθω την ανάγκη να μεταγγίσω στους γονείς των μαθητών μας, μαζί με τους στοχασμούς και τα οράματά μου…

*Ο Ελευθέριος Γείτονας είναι ιδρυτής και διευθυντής των ομώνυμων Επαιδευτηρίων στη Βάρη Αττικής.