Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα…

Η πανδημία έχει επιφέρει οικονομική εξαθλίωση σε πολλές οικογένειες και αυτό με τη σειρά του γεννά συναισθήματα θυμού και απελπισίας που ζητούν εκτόνωση. Δυστυχώς, αυτός ο θυμός θα διοχετευθεί στα αγαπημένα πρόσωπα μέσα στην οικογένεια που θυματοποιούνται και υποφέρουν. Αρκετές φορές η κατάσταση είναι τόσο επικίνδυνη που επιβάλλεται η απομάκρυνση κάποιων μελών από την οικογενειακή εστία και η παραμονή τους σε ξενώνες φιλοξενίας μέχρι να διευθετηθεί το θέμα νομικά.
Η καραντίνα, ο περιορισμός της κυκλοφορίας και η στέρηση καθημερινών απολαύσεων που λειτουργούν για τους περισσότερους ανθρώπους ως αποφορτιστές του άγχους και της πίεσης έχουν επιφέρει το ξεκίνημα μιας νέας κατάστασης που πλήττει όλο το πλανήτη και σκορπά θάνατο, ψυχικό και σωματικό.
Τα αυστηρά μέτρα περιορισμού σε συνδυασμό με τις προηγμένες φαρμακευτικές αγωγές και τον εμβολιασμό γεννούν ελπίδες για τον περιορισμό της μόλυνσης του Covid-19. Το ξεκίνημα όμως της νέας αυτής θλιβερής κατάστασης που συνδέεται με την έξαρση βίας σε όλα τα ηλικιακά επίπεδα σε όλες τις χώρες του κόσμου μουδιάζουν τους επιστήμονες που προειδοποιούν ότι αυτή η «αρρωστημένη» κατάσταση δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί εύκολα. Τα πρώτα κρούσματα αυτής εμφανίστηκαν μέσα στις οικογένειες με τη μορφή της ενδοοικογενειακής βίας. Εύκολα θύματα είναι οι γυναίκες και τα παιδιά που βιώνουν τον πόνο και τη φρίκη από τον «δικό τους» άνθρωπο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πανδημία του Covid-19 επηρεάζει τις συμπεριφορές και την ψυχική υγεία όλων μας με ποικίλους τρόπους. Τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να βγουν αλώβητα από αυτή τη δοκιμασία. Μέσα στο γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας, φόβου, ανασφάλειας και κινδύνου, τα παιδιά δείχνουν να προσαρμόζονται εύκολα στις νέες συνθήκες, όμως στην πραγματικότητα υποφέρουν σιωπηλά μέχρι τη στιγμή που το όριο της αντοχής σπάει και ξεσπούν με εκρήξεις θυμού και βίας σε όποιον βρίσκεται δίπλα τους.
Τα σχολεία ανοίγουν ξανά και ξανά αλλά τίποτα δεν θυμίζει την προηγούμενη κατάσταση. Τα παιδιά κάθε φορά που γυρίζουν στο σχολείο μαζί με τα βιβλία τους κουβαλούν ένα αβάσταχτο φορτίο θλίψης που παίρνει τη μορφή του θυμού. O θυμός αυτός αποδεικνύει περίτρανα ότι τα παιδιά καταρρέουν από τις όποιες ματαιώσεις βιώνουν στην καθημερινότητα τους. Αδύναμα ψυχικά να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές απόλαυσης που δεν σχετίζονται με τις εξωτερικές διασπάσεις, θυμώνουν και ξεσπούν τόσο σε γονείς, καθηγητές και συμμαθητές όσο και αγνώστους που τυχαίνει να τους δώσουν αφορμή για ένταση.
Ο θυμός δεν αφήνει κανέναν αλώβητο στο πέρασμα του. Απλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε ένα θηρίο που ικανοποιείται μόνο με σάρκα και αίμα. Είτε αυτό βγαίνει από το σώμα είτε από τη ψυχή. Δεν αφορά συγκεκριμένες ηλικίες και φύλλο.
Ψυχολόγος δεν είμαι αλλά νομίζω πως θα πρέπει άμεσα να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας. Μια θέση που δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να μας κακοποιεί, λεκτικά ή σωματικά. Μια θέση που θα μας επιτρέπει μέσα στη δική μας οδύνη να δούμε και την οδύνη του άλλου. Η εξάπλωση της βίας και του θυμού γίνεται όπως προανέφερα με ταχύτατους ρυθμούς και δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική και χρειάζεται να κινηθούμε γρήγορα πριν αφήσουμε την Ανθρώπινη φύση να ξεπέσει και να μετατραπεί σε ένα τέρας με όμορφο περιτύλιγμα που βρυχάται και σκορπά θάνατο στο πέρασμα της.