Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος εξ Ιωαννίνων, ο φουστανελάς…

on .

• Την Κυριακή, 17 Ιανουαρίου, η πόλη μας γιορτάζει την μνήμη του Πολιούχου της Αγίου Γεωργίου.
Το 1837 η εκκλησία μας συγκαταλέγει στους κόλπους της κι ένα ακόμη Άγιο, τον Γεώργιο, που μαρτύρησε στο όνομα του Θεού στην είσοδο του Κάστρου στο Κουρμανιό.
Σ’ ένα χωριουδάκι των Γρεβενών, το Τσούρχλι γεννήθηκε από φτωχούς γονείς, τον Κωνσταντίνο και την Βασίλω ο Γεώργιος ο οποίος έμελλε να γίνει ο Πολιούχος της πόλης των Ιωαννίνων.
Οι γονείς του παρ’ ότι ήταν αγράμματοι, όπως και ο Γεώργιος, και παρά τον τουρκικό ζυγό ενεφύσησαν στον μικρό Γεώργιο την Ορθόδοξη πίστη.
Του επισήμαναν ότι όσες πιέσεις και υποσχέσεις κι αν δεχθεί από τους Τούρκους να μην αλλαξοπιστήσει. Και πράγματι ο μικρός Γεώργιος τις νουθεσίες και τις συμβουλές των γονιών του τις κράτησε σ’ όλη του τη ζωή αναλλοίωτες και μάλιστα για την πίστη αυτή θυσιάστηκε με μαρτυρικό θάνατο.
Ήταν γραφτό σε ηλικία 8 χρόνων να χάσει και τους δυο γονείς του κι έμεινε μόνος κι έρημος, σαν το φύλλο στον άνεμο. Οι συγχωριανοί όσο μπορούσαν συνέδραμαν τον ορφανό Γεώργιο.
Μετά από 5 χρόνια σε ηλικία 13 χρόνων, έφυγε από το χωριό του και αψηφώντας τόσους κινδύνους περπατώντας μέρες και νύχτες νηστικός και καταπονημένος, μέσα από τα κακοτράχαλα βουνά της Πίνδου κι έφτασε στο Δρίσκο όπου αντίκρισε τα Γιάννενα με τη λίμνη τους και μαγεύτηκε από την ομορφιά τους και είπε ότι εδώ θα μείνω.
Έψαξε να βρει κάποια δουλειά και τελικά έγινε ιπποκόμος του Χατζή Αβδουλλάχ αξιωματούχου του Ιμίν Πασά όπου και παρέμεινε 8 χρόνια. Τα βράδια ο μικρός Γεώργιος, στην αχυρώνα που κοιμόταν με τα άλογα έβγαζε το Σταυρό που είχε κρυμμένο και που τον είχε από τη μάνα του προσευχόταν στον Χριστό και στην Παναγία να τον φυλάει, κρατώντας έτσι την πίστη μέσα του, άσβεστη.
Σ’ όλο το διάστημα αυτό που εργαζόταν οι υπόλοιποι Τούρκοι τον φώναζαν Χασάν ή γιατί νόμιζαν είναι τούρκος ή για να τον προσηλυτίσουν. Το 1836 ο Γεώργιος αρραβωνιάστηκε μια φτωχή ορφανή, την Ελένη. Όταν μαθεύτηκε το γεγονός ένας φθονερός Χότζας τον κατήγγειλε σαν προδότη της μουσουλμανικής θρησκείας και οδηγήθηκε στον δικαστή αλλά αθωώθηκε. Λίγους μήνες αργότερα έγινε ο γάμος.
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1837 γεννήθηκε το παιδί τους και στις 7 Ιανουαρίου γιορτή του Προδρόμου βαπτίστηκε και έλαβε το όνομα Ιωάννης. Ο Γεώργιος ήταν πολύ χαρούμενος με την οικογένειά του αλλά δεν κράτησε πολύ η χαρά του. Ήταν Τετάρτη 10 Ιανουαρίου. Την προηγούμενη νύχτα ο Γεώργιος δεν έκλεισε μάτι. Όλη τη νύχτα στριφογύριζε, έμπλεος αγωνίας και κάθιδρος.
Ποιός ξέρει τι όραμα να είδε. Άραγε Άγγελος Κυρίου τον προειδοποίησε για το τί θα συμβεί την επομένη; Και ο νεαρός (30 χρόνων) Γεώργιος βρέθηκε σε δίλημμα.
Να ζήσει την οικογενειακή του ευτυχία με την έλευση του μικρού ή να ακολουθήσει το δρόμο του μαρτυρίου; Η Ελένη στο μισοσκόταδο τον έβλεπε αλλά δεν μίλησε. Μόλις ξημέρωσε είπε στην Ελένη να του δώσει την καλή του φορεσιά να πάει προς εύρεση εργασίας. Δεν ήταν τυχαίο αυτό, κάτι προμήνυε.
Πάει μέχρι την εξώπορτα, κοντοστέκεται γυρίζει και ασπάζεται το παιδί. Κάνει να φύγει, αλλά και πάλι γυρίζει, τρεις φορές το έκανε αυτό, ασπαζόμενος το παιδί του «ως να επήγαινεν εις αγύριστον οδόν».
Έφυγε, πήρε το δρόμο από τη Λιμνοπούλα που έμενε προς την αγορά στον πλάτανο το σημερινό Γυαλί Καφενέ. Εκεί δέχτηκε την λεκτική επίθεση του φθονερού Χότζα: Χριστιανός είσαι ή Τούρκος; Ο Γεώργιος ομολόγησε θαρραλέα: «Χριστιανός γεννήθηκα, Χριστιανός είμαι, Χριστιανός θα πεθάνω».
Τον οδήγησαν στη φυλακή, όπου αρχίζουν τα βασανιστήρια: Ακινητοποιούν τα πόδια του, του μπήγουν αγκάθια και ακίδες στα νύχια, τον κατακαίουν με αλειμματοκέρια σε ευαίσθητα μέρη του σώματος και τέλος του βάζουν 50 οκάδες στο στήθος. Όλοι οι συγκρατούμενοι νομίζουν ότι θα πεθάνει.
Κι όμως την επομένη ο Γεώργιος όταν τον ρωτούν αν είναι καλά εκείνος τους απαντάει: Καλά. Είδε μια οπτασία: Έναν ασπροφορεμένο νέο ο οποίος του είπε: Χαίρε μη φοβάσαι Γεώργιε, εγώ θα σου δώσω γρήγορα Σωτηρία.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου οδηγείται στον τόπο του μαρτυρίου στο Κουρμανιό κοντά στην κεντρική πύλη του Κάστρου. Ο Γεώργιος έλαμπε, έτρεχε δεν περπατούσε.
Εκεί λοιπόν απαγχονίστηκε και έμεινε κρεμασμένος στην αγχόνη 3 ημέρες.
Στο διάστημα αυτό κάθε βράδυ ένα ουράνιο φώς έλαμπε στο κεφάλι του.
Οι Τούρκοι από κάτω πυροβολούσαν αλλά μάταια. Από την ώρα εκείνη θαύματα πλημμύρισαν την πόλη. Μέχρι και Τουρκάλα έλαβε θεραπεία.
Ο μαρτυρικός θάνατος του Αγίου Γεωργίου και η όλη του θρησκευτική του πολιτεία μας διδάσκει όπως σε όλη μας τη ζωή να φυλάξει ο Κύριος ο Θεός μας την ψυχή μας αγνή και καθαρή κι ανέγγιχτη σαν τον κρίνο.
Ο αείμνηστος δάσκαλός μου Γ. Βρέλλης σε ποίημά του γράφει:
Στο εικόνισμά σου Μάρτυρα, ανάβουμε καντήλι
και η ικεσία μας τρανή θερμά να ακουστεί.
σε μέρη λευτερόθρεφτα που θρέφουν Γένους θρύλοι…
Φουστανελά Αϊ Γιώργη μας διώξε ώρα κακιά
τους πειρασμούς που έρχονται και χάρισε γλυκιά
την προσδοκία ανθόφορη στα Γιάννινα, Άγιέ μου.
(ΜΕΤΣΟΒΟ)