Η «Γαλάζια Πατρίδα»…

on .

Αυτή η ονομασία που είναι καθαρά ελληνική, πέρασε με κίβδηλη αντιγραφή, στη δεκαετία του 1950 - 60, στην γειτονική χώρα. Tόσο πρόσφατος είναι ο τίτλος, σε μια χώρα βαμμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά στο κόκκινο.
Θυμάμαι στη δεκαετία του 1940, στη χώρα μας, το ποίημα που αποστηθίζαμε στις τάξεις του δημοτικού, «Χώμα ελληνικό» άρχιζε ως εξής: «Τώρα που θα φύγω και θα πάω στα ξένα/άφησε να πάρω κάτι κι από σένα, Γαλανή Πατρίδα πολυαγαπημένη».
Μόνον η χώρα μας είχε το προνόμιο της ονομασίας Γαλανή και γαλάζια πατρίδα σε όλη την Ευρώπη. Ο γεννήτορας του

τουρκικού τίτλου είναι έμμεσα η Ελλάδα, και να γιατί. Στα 1962 κυκλοφορήθηκε στην Πόλη από την τη φιλόλογο των κλασσικών γραμμάτων Azra Erhat το βιβλίο «Mavi yolculuk» που σημαίνει γαλάζιο ταξίδι.
Μια συντροφιά από 17 μορφωμένα άτομα, επιστήμονες και συγγραφείς, μεταξύ αυτών και δυο λογοτέχνες φίλα προσκείμενοι στα ελληνικά γράμματα, οι γαλάζιοι επιβάτες, επιχείρησαν ένας ταξίδι στα μικρασιατικά παράλια, από τις ακτές του Αιγαίου μέχρι την Αττάλεια, μελετώντας τα μνημεία, τους τόπους και τα μυθολογικά στοιχεία απ’ όπου περνούσαν.
Η διοργανώτρια Αζρά έχοντας προγόνους που καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη, που μιλούσαν τα ελληνικά στο σπίτι της, σπούδασε στην Ευρώπη τα κλασσικά Γράμματα και αργότερα μετάφρασε Όμηρο, Ησίοδο, Αριστοφάνη και μάλιστα την Ιλιάδα δεν την μετέγραψε ως ILYAS, αλλά με τον νεοελληνικό τύπο ILYADA.
Κατά το ταξίδι τους, βλέποντας κατά τόπους και διαπιστώνοντας τα θαύματα που επιχειρήθηκαν από Έλληνες δημιουργούς στην Ιωνία, σε μια στιγμή στο βιβλίο της η Αζρά ξεφώνησε: Αυτό, λοιπόν, είναι το ελληνικό διαθρυλούμενο θαύμα; Μα αυτό είναι Θαύμα της Ανατολής.
Αυτή η φράση του βιβλίου ήταν η σπορά λόγου που κατέστη Μάννα για τους Τούρκους, να γεννήσει, με την πάροδο των τεκταινομένων, τη… γαλάζια πατρίδα του Σουλτάνου. Δειλά – δειλά ανακάλυψα να το ομολογούν και οι ίδιοι σε διάφορες κριτικές για το βιβλίο αυτό, που κατέστη περίφημο.
Πέρασαν από την Τένεδο, την ‘Ιμβρο, το Αδραμύτιο, το Αϊβαλί, τη Φώκαια, το Κουσάντασι, τη Μαρμαρίδα και έφτασαν μέχρι την Αττάλεια. Την Ίμβρο που κατοικούσαν τότε πάνω από 12 χιλιάδες Έλληνες, η Αζρά την ονόμασε «ευτυχισμένο νησί» και «νησί των ευτυχισμένων» διαπίστωσε για τους κατοίκους του.
Η Αζρά Έρχατ μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1971 συνελήφθη και έμεινε στη φυλακή για τέσσερεις μήνες. Προσωπικά έζησα από το 1948 μέχρι το 1970 στην Πόλη. Ουδέποτε μέχρι τότε δεν είχε ακουστεί αυτό το παραξένισμα, αυτή η ονομασία, αλλά έκτοτε προφανώς εκυοφορείτο… και με την πάροδο του χρόνου, όπως η ελληνικότατη «παιπαλόεσσα Ίμβρος» του Ομήρου έγινε GÖKÇE ADA, έτσι συνετελέσθη και εδώ η πλαστογραφία. Η Γαλάζια Πατρίδα έγινε…τουρκική!
Οι άνθρωποι που έζησαν στα Ιωνικά περιγιάλια: o μεγάλος πάντων Όμηρος, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, φιλόσοφοι και οι τρεις από τη Μίλητο, ο Ξενοφάνης από τον Κολοφώνα (ανάμεσα στην Έφεσο και τη Σμύρνη), ο μεγάλος Ηράκλειτος από την Έφεσο, ο Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, ο Avαξαγόρας από τις Κλαζομενές κοντά στη Σμύρνη, ο Εύδοξος από την Κνίδο, ο Ηρακλείδης από τον Πόντο, όλοι αυτοί, πολυχρονεμένε μου Σουλτάνε, ανήκαν και ανήκουν για πάντα σε μια ΝΟΗΤΗ γαλάζια πατρίδα, ακαπήλευτη, αιώνια, ελληνική! Γκέγκε; Πάντα για μας στην Ιωνία, σ’ ένα καράβι που στοίχειωσε στο χρόνο, θα φυσάει αγέρας του Ομήρου με τα πανιά Ανατολικά!