Ο Άγιος Χωροφύλακας…

 Συνήθως δεν παρακολουθώ σήριαλ στην τηλεόραση, όμως κάποιο βράδυ, κάνοντας ζάπινγκ στα κανάλια, σταμάτησα στον ΑΝΤ1, όπου προβάλλεται το σήριαλ «Άγριες Μέλισσες». Μου έκανε εντύπωση και στάθηκα να δω τον χωροφύλακα (αστυνόμο) της εποχής εκείνης με τη στολή την τότε, με τα σιρίτια και τα κορδόνια στον αριστερό ώμο. Ένας ευτραφής αστυνόμος με συμπαθητική όψη, που μου θύμισε τους χωροφύλακες όταν ήμουν μικρός.

Οι συμπεριφορές του πολύ «ανθρώπινες», γιατί είδα έναν άνθρωπο του νόμου να κάθεται με τους συγχωριανούς του χωρίς έπαρση λόγω εξουσίας, συγκαταβατικό, γελαστό, να τους συντροφεύει και στο τσίπουρο χαριεντιζόμενος, να δέχεται τα πειράγματά τους αλλά και ο νόμος, νόμος!
Επίσης να δέχεται τις παραξενιές της ηλικιωμένης μητέρας του αγόγγυστα, που τον «μάλωνε» σαν να είναι παιδί, γιατί πράγματι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους ακόμη σαν να είναι μικρά. Τον είδα να δακρύζει για κάποιο συμβάν του σήριαλ, και αμέσως μου ήρθε στη μνήμη ο «Άγιος Χωροφύλακας» του Μίκη Θεοδωράκη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο του Μίκη που εκφώνησε κατά τη βράβευσή του από την Ελληνική Αστυνομία, στις 20/10/2005, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Ένα κείμενο που παρουσιάζει τη σχέση του συνθέτη με τον τρόπο αντιμετώπισής του από τις Αρχές από το 1943 ως και την πτώση της Χούντας…
«(…) Εδώ θα πρέπει να υπενθυμίσω τους στενούς μου δεσμούς με την Ελληνική Αστυνομία και τη χωροφυλακή, καθώς και την αγαστή συνεργασία μας, που κράτησε 27 ολόκληρα χρόνια. Δηλαδή από το 1943 που φιλοξενήθηκα στις σουίτες της Χωροφυλακής Τριπόλεως έως το 1970…».
Επίσης θυμήθηκα κι ένα άλλο περιστατικό που μου το διηγήθηκε φίλος: Εκείνα τα χρόνια, ένα ευυπόληπτο άτομο του Ηρακλείου, επιχειρηματίας, πολύ καλός και ως άνθρωπος, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ο χωροφύλακας – δεσμοφύλακας που ήταν υπηρεσία, ο οποίος και γνώριζε τον κρατούμενο, κάνοντας βόλτες πέρα - δώθε μπροστά στο κελί σταματάει και τον ρωτάει:
-Εσένα γιατί σε φυλακίσανε;
-Γιατί έβρισα τον βασιλιά.
-Και τί είπες;
-Να γαμ… ο βασιλιάς!
Μετά από λίγο ξαναρωτά και αυτό επαναλήφθηκε πολλές φορές, οπότε ο φυλακισμένος απηύδησε και του λέει:
-Γιατί ρωτάς συνέχεια, αφού σου είπα.
Και τι του απαντάει ο δεσμοφύλακας:
-«Γιατί έτσι, μου αρέσει να τ’ ακούω»
***
Οι άνδρες και οι γυναίκες που υπηρετούν στα Σώματα Ασφαλείας δεν είναι εισαγόμενοι, δεν είναι εξωγήινοι, είναι τα παιδιά μας οι γονείς μας, είναι οικογενειάρχες κι αυτοί, με παιδιά και έχουν κι αυτοί την ίδια αγωνία μ’ εμάς σε χαλεπούς χρόνους που ζούμε.
Αυτοί βέβαια είναι σαν κι εμάς, πλην όμως είναι στην πρώτη γραμμή, στη γειτονιά, στις οδικές αρτηρίες, στις λαϊκές αγορές, στα δικαστήρια, στο γήπεδο, στα κρατητήρια, στα αναμορφωτήρια, στις φυλακές, στις μαζικές διαδηλώσεις αντιμέτωποι με τους κουκουλοφόρους, παντού μπροστά ο «Έλλην Χωροφύλακας» σε άσχημες καιρικές συνθήκες στις επάλξεις.
Εφαρμόζοντας το νόμο, σε αυτόν που έδωσε τον όρκο, με αυστηρότητα, κατακρίνεται και μισείται από τον κόσμο, λοιδορείται και χλευάζεται. Το τυχόν λάθος του συζητείται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σπάνια επαινείται η καλή του πράξη.
«Μπάτσοι- γουρούνια – δολοφόνοι…». Τι άσχημη έκφραση και πόσο απαίσια χτυπά στα αυτιά του καθενός. Όμως δεν υπάρχουν για να δολοφονούν, αλλά να προστατεύουν και να βοηθούν όπου χρειαστεί τους έχοντες ανάγκη.
Από τον σχολικό τροχονόμο μέχρι τον αστυνομικό της γειτονιάς ο πολίτης νιώθει μια ασφάλεια. Παίρνοντας το παιδάκι από το χέρι να περάσει απέναντι στη διασταύρωση του δρόμου, τη γριούλα ή το γεροντάκι να του προσφέρει την βοήθεια να του πει ένα γλυκόλογο, να τον παρηγορήσει για κάτι που του συμβαίνει.
Και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ο χωροφύλακας θα συνδράμει στον πόνο του καθενός. Ας αναλογιστούμε: Αν είμαστε εμείς στη θέση τους έχοντας απέναντί μας κουκουλοφόρους, ναρκομανείς, πρεζάκηδες με τις μολότοφ, τις πέτρες, τα καδρόνια πώς θα συμπεριφερόμαστε, διαφορετικά; Βέβαια υπάρχουν και ορισμένοι που, από υπερβάλλοντα ζήλο, συμπεριφέρονται με «τουπέ», όχι ανθρώπινα και που από την πρώτη στιγμή προσπαθούν να σου… πάρουν τον αέρα, έχεις δεν έχεις δίκιο. Ας μη τους βάλουμε όλους στο ίδιο κάδρο.
Ευτυχώς είναι πολύ λίγοι αυτοί.
(Μέτσοβο)