Δημοκρατικές απορίες και ανησυχίες

- Δημοκρατικές απορίες ή Δημοκρατικές ανησυχίες, βγαίνουν μέσα από τις δημοσιεύσεις, δηλώσεις και τηλεοπτικές παρουσιάσεις των γεγονότων από την «Χρυσαυγίτικη» ιστορία που για μέρες ήταν πρώτο θέμα επικαιρότητας.
- Σε όλα τα πεδία δημοσιότητας της δικαστικής πορείας, της τελευταίας φάσης μιας σχεδόν εξάχρονης διαδικασίας, και στην καταληκτική απόφαση, αναδύθηκαν αρκετές απορίες αλλά και ανησυχίες. Με την ανακοίνωση της πρώτης σελίδας της καταδικαστικής απόφασης, τα συγκεντρωμένα πλήθη και όλα τα μικρόφωνα, τα αναρίθμητα κινητά και οι οθόνες όλων των διαστάσεων, διαλαλούσαν ότι η Δημοκρατία Νίκησε και ότι η «Χρυσή Αυγή» τελείωσε. Αμέσως μετά, και πριν ολοκληρωθεί το τελικό κείμενο της δικαστικής απόφασης, που άργησε μια βδομάδα και πλέον να διατυπωθεί, ακούστηκε από στόματος του Αλέξη η δήλωση ότι «με τη Χρυσή Αυγή τελειώσαμε, αλλά δεν τελειώσαμε με τον Χρυσαυγιτισμό»! Άμεση η Δημοκρατική απορία και η Δημοκρατική ανησυχία για ποιά Νίκη της Δημοκρατίας γίνεται λόγος; Για διατήρηση ή αναγέννηση του «Χρυσαυγιτισμού», τις επόμενες μέρες έγραφαν και πολλοί έγκυροι δημοσιογράφοι. Κάποιος μάλιστα έγραψε σε τίτλο δημοσιεύματος: Πόσο διαρκεί η «νίκη της Δημοκρατίας»;
- Πριν σταματήσουν τα χειροκροτήματα του πλήθους και οι θρίαμβοι της Νίκης της Δημοκρατίας, βγαίνει ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης του Σύριζα, Σταύρος Κοντονής και δηλώνει, αποχωρώντας μάλιστα από τον Συνασπισμό, ότι η απόφαση πάσχει διότι δεν περιλαμβάνει και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων των καταδικαζόμενων Χρυσαυγιτών γιατί αυτό καταργήθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Ποινικού Νόμου από τον Σύριζα. Και έγινε ο χαμός! Ο Αλέξης τον διαγράφει με συνοπτικές διαδικασίες και εκείνος απαντά χαρακτηρίζοντας τον Σύριζα «μνημείο συκοφαντίας και Σταλινισμού»! Λίγες μέρες νωρίτερα, ένας παλιός αριστερός, ο Τάκης Λαζαρίδης σε ένα ένθετο της «Καθημερινής», το «Επίμετρο», γράφει ότι «η ηγετική ομάδα του Σύριζα αποτελείται από φανατικούς σταλινικούς». Συντροφικά μαχαιρώματα, μια μόνιμη «ιδεολογική ίωση» της Αριστεράς που συχνά εξόντωσε τους ηγέτες της.
- Μόνοι τους τα λένε. Η απορία και ανησυχία πηγάζει αυτονόητα για την τύχη της Δημοκρατίας που νίκησε τη Χρυσή Αυγή. Οι ίδιοι οι Αριστεροί ομολογούν για το Σταλινισμό που βρίσκεται και «επωάζεται» μέσα στο ιδεολογικό πυρήνα του Σύριζα. Αλλά, Φασισμός, Ναζισμός και Σταλινισμός πάνε πακέτο στα εγκλήματα, είναι συγγενείς ιδεολογίες και το ίδιο εγκληματικές και είναι ασύμβατοι με τη Δημοκρατία.
- Μερικά ακόμη δημοσιεύματα σχολιάζουν, αρνητικά για την Δημοκρατία, τη σύναξη συλλογικοτήτων, με πανό και στειλιάρια, που θυμίζουν τις ράβδους (fasces), σύμβολο του Φασισμού, για να υπαγορεύσουν επιθυμητή καταδικαστική απόφαση. Έγραφαν μάλιστα και τις ποινές. Κάποιος έγραφε για την επανεμφάνιση του «Λαϊκού Δικαστηρίου» της γνωστής Κατοχικής «Λαϊκής Δημοκρατίας». Και συμπληρώνει κάποιος άλλος δημοσιογράφος, δημοκράτης μάλιστα: «Κατά τη γνώμη μου υπάρχει κάτι ακόμη, το οποίο πρέπει να επισημανθεί, κυρίως, γιατί συνιστά δεινή ήττα τόσο για τη Δημοκρατία όσο και για τη Δικαιοσύνη: είναι η συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε έξω από το Εφετείο, ενώ επρόκειτο να ανακοινωθεί η απόφαση». Και προσθέτει, ο δημοσιογράφος: «Κόμματα και οργανώσεις έκαναν μια ακόμη επίδειξη της ικανότητάς τους να αμφισβητούν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στο όνομα τάχα μου της προστασίας της Δημοκρατίας. Ο δικαστής, το δικαστήριο, κάθε δικαστήριο, έχει το εκ του Συντάγματος δικαίωμα να αποφασίζει αμερόληπτα και με μόνο σύμβουλο την κρίση και την συνείδηση των μελών του. Και για τον κατηγορούμενο, τον κάθε κατηγορούμενο, πάλι εκ του Συντάγματος απορρέει το τεκμήριο της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Αλλά εμείς σπεύσαμε να εκδώσουμε ετυμηγορία, πριν καν το δικαστήριο αποφανθεί. Ναι, «δεν είναι αθώοι», αλλά δεν αφέθηκε το δικαστήριο να το κρίνει. Το αποφάσισαν στο δρόμο μερικές χιλιάδες κόσμου. Κατ’ εμέ είναι πρωτοφανές σε μια δημοκρατική χώρα του δυτικού κόσμου να χρησιμοποιείται μια πολυπληθής συγκέντρωση πολιτών ως μέσον πίεσης προς τους δικαστές. Γιατί, κάτι τέτοιο υπονομεύει τη Δημοκρατία, και ουσιαστικά καταργεί τη Δικαστική Εξουσία. Και Δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη, αδέκαστη, ελεύθερη να αποφασίζει Δικαιοσύνη, είναι μια ανάπηρη Δημοκρατία».
- Ζοφερή η περιγραφή του δημοσιογράφου της συγκέντρωσης πολιτών μπροστά στο Εφετείο κατά την ανακοίνωση της απόφασης του Δικαστηρίου. Μεγαλώνουν τις Δημοκρατικές απορίες και τη Δημοκρατική ανησυχία ενός απλού πολίτη. Ο διαβασμένος στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κάτι σχετικό στο λήμμα Νόμος του Λύντς.
- Μερικές γραμμές από άλλο δημοσίευμα είναι επίσης ενδιαφέρουσες: «Περίσσεψαν πάλι η πολιτική υποκρισία και σκοπιμότητα στο όνομα πάντα της προστασίας της Δημοκρατίας. Το ερώτημα είναι, που χάθηκε η δημοκρατία όταν κάποιοι άλλοι έκαιγαν αθώους ανθρώπους στη Μαρφίν χωρίς ποτέ να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πολύ φοβάμαι ότι η απόφαση για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής ελήφθη υπό πίεση, σχεδόν δια βοής. Δεν αποτελεί ούτε θρίαμβο της Δικαιοσύνης ούτε δικαίωση της δημοκρατίας, όπως διάφοροι υποκριτικά διατείνονται. Αντίθετα προδίδει επιλεκτική πολιτική ευαισθησία. Αυτό το γράφει με πλήρη συναίσθηση κάποιος που σιχαίνεται το ναζισμό».
- Αυτά τα λίγα αποσπάσματα, που περιλαμβάνει η ειδησεογραφία των ημερών αυτών, κάνει δικαιολογημένη τη Δημοκρατική απορία και μεγαλώνει πολύ τη Δημοκρατική ανησυχία του απλού πολίτη που θέλει την ησυχία του, μέρες μάλιστα που ο Οθωμανικός παροξυσμός γίνεται επικίνδυνος.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο μέτοικος