Ο Πολάκης και το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ!

on .

Σ’ ένα δημοκρατικό και σύγχρονο πολίτευμα ο κάθε πολιτικός ως αντιπρόσωπος του λαού θεωρητικά προβάλλεται και ως πρόσωπο με παιδαγωγική αποστολή για τους πολίτες.

Τούτο στην πράξη σημαίνει ότι ο βουλευτής έχει την ηθική υποχρέωση, έστω και εικονικά, να εκπέμπει μηνύματα με ηθικό και γενικά κοινωνικό περιεχόμενο. Γιατί μόνο έτσι ο πολίτης νιώθει την υποχρέωση να ακολουθεί κανόνες που βελτιώνουν την οργανωμένη κοινωνία και καλλιεργούν τη συλλογική συνείδηση.

Αλλά αυτή η άποψη φαίνεται να μην έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα και με την πλειοψηφία των πολιτικών μας αρχόντων. Ζούμε σε μια εποχή όπου υπάρχει και έλλειμμα μεγάλων πολιτικών, αλλά και απουσία αιρετών με ήθος και ακεραιότητα. Γι’ αυτό και οι δημόσιες δηλώσεις κάποιων πολιτικών «περί ήθους» προκαλούν το δημόσιο αίσθημα και αποτελούν τουλάχιστον παραφωνία σε σχέση με τα δεδομένα.
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις πήρα από πρόσφατη δήλωση του Πολάκη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και γνωστού σε όλους για τις φραστικές εκρήξεις και υπερβολές. Στις 3-8-2020 σε ανάρτησή του στο facebook για συνέντευξη του Ε. Τσακαλώτου μεταξύ άλλων έγραψε και τούτο: «Ευκλείδη εγώ δε θέλω μόνο να «διαφημίζουμε» το ηθικό πλεονέκτημα. Τόχουμε έτσι και αλλιώς και το αποδείξαμε. Εγώ θέλω και να τους νικήσουμε»!
Βέβαια έχει συνηθίσει ο κόσμος από το βάθος και το ύψος των λόγων του Πολάκη και τον προσέχει μόνο από ανάγκη για θυμηδία. Όμως προσωπικά θεωρώ πως οι δηλώσεις του συγκεκριμένου πολιτικού απηχούν τις απόψεις και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό αποτελεί μια ασθένεια ή μάλλον απειλή για την ομαλή λειτουργία των κομμάτων. Και να μην ξεχνάμε ότι ο Πολάκης βρίσκεται στη στενή ομάδα του πρ. Πρωθυπουργού με ό,τι αυτό σημαίνει για την πολιτική σκέψη και νοοτροπία της ηγεσίας αυτού του κόμματος.
Μιλάει ο άνθρωπος για «ήθος» και για «νίκη». Στ’ αλήθεια υπάρχουν βουλευτές ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αποδέχονται ακόμα την ηθική τους υπεροχή έναντι των άλλων κομμάτων; Ίσως μέχρι το 2015 το πολιτικό παρελθόν της χώρας να είχε προσδώσει θεωρητικά μια ηθική ανωτερότητα στην Αριστερά, αφού αυτή η ιδεολογία ήταν η ηττημένη με τον Εμφύλιο Πόλεμο και είχε υποστηριχθεί για πολλά χρόνια και από διανοούμενους και από τον κόσμο. Όμως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ισοπέδωσε κυριολεκτικά κάθε ποιοτικό στοιχείο ηθικής υπεροχής και έδειξε εν τοις πράγμασι ότι αυτοσκοπός της εξουσίας τους ήταν να επιβάλουν με κάθε μέσο τις ιδεοληψίες τους και τα καθεστωτικά τους συμπλέγματα.
Ποιος μπορεί σήμερα να μιλήσει για «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ και να μη θυμάται το Μάτι, τον Παπαγγελόπουλο, τον Καλογρίτσα, τις θαλαμηγούς των διακοπών, τους Γερμανοτσολιάδες, το δημοψήφισμα, το μνημόνιο και τόσα άλλα; Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο Πολάκης με όσα λέει μας διασκεδάζει μέσα στις δύσκολες συγκυρίες της πανδημίας, της κρίσης…
Απόψεις που διχάζουν την κοινωνία, που δημιουργούν εχθρότητα και δεν ενισχύουν τον διάλογο με αναφορά ζητήματα ιδεολογικά και κοινωνικά δεν προσφέρουν τίποτε ή μάλλον δεν ταιριάζουν σε μια δημοκρατική χώρα και σε εποχή με τόσα προβλήματα για όλους. Οι πολίτες έχουν ανάγκη από λόγους αληθινούς και από προτάσεις που ενώνουν και δε διχάζουν. Και ζούμε σε μια περίοδο όπου όχι μόνο τα οικονομικά προβλήματα πιέζουν, αλλά απειλούνται και τα εθνικά μας δίκαια, οπότε η ενότητα και το πατριωτικό φρόνημα όλων είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία.
Γι’ αυτό απόψεις σαν αυτές του Πολάκη και άλλων «αριστερών» στελεχών ανήκουν σε άλλες εποχές και οφείλουν τα κόμματα να κλείνουν τις πόρτες τους. Ακόμη και ο Γαβρόγλου, ο πρ. Υπουργός με τις ακραίες ιδεοληψίες του, είπε σε συνέντευξη στην Αυγή, έστω και υποκριτικά και παραπλανητικά, ότι «Ανεξάρτητα από τι ψηφίζει ο πολίτης, πρέπει να εκπαιδεύεται από τον ηθικό κώδικα της κυβέρνησης».
Πράγματι έχουμε ανάγκη από ένα σταθερό «ηθικό κώδικα», γιατί κάθε κοινωνία για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών πρέπει να στηρίζεται σε βασικές ηθικές αρχές και αξίες που προάγουν ένα δημιουργικό πολίτευμα.