Ξυπνητήρι οι απειλές του Ταγίπ Ερντογάν!..
Τις τελευταίες μέρες ο ελληνισμός δέχεται μια ολομέτωπη επίθεση από τον Ερντογάν.
Αμφισβητεί κυριαρχικά μας δικαιώματα και ξεδιπλώνει ένα σχέδιο διεκδίκησης σε βάρος της Ελλάδας χωρίς να λογαριάζει ούτε αρχές καλής γειτονίας, ούτε διεθνές δίκαιο και ούτε τις υποδείξεις διεθνών οργάνων. Αποτέλεσμα αυτής της επιχείρησης είναι να αναγκάζεται η χώρα μας να τίθεται σε κατάσταση στρατιωτικής επιφυλακής και να καταγίνεται σε έντονη διπλωματική κινητικότητα με σκοπό να αποκρούσει την τούρκικη επιθετικότητα ώστε να ακυρώσει τις απειλές του Τούρκου Προέδρου.
Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο Ερντογάν για μία φορά ακόμη θα αναγκαστεί να βάλει την ουρά του υπό τα σκέλη του. Τούτο βέβαια σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ότι θα επανέλθουμε σε μια σχέση ειρηνική ή τέλος πάντων ανεκτική.
Οι Τούρκοι έχουν δουλέψει σε βάθος το νέο τους σχέδιο που φέρει τον τίτλο «γαλάζια πατρίδα» και με κάθε μέσο διαρκώς θα μας το υπενθυμίζουν και πάντα με ποικίλους τρόπους εκδήλωσης της επιθετικής τους διάθεσης για νέες κατακτήσεις.
Και είναι γεγονός ότι ο Ερντογάν ονειρεύεται να ξανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και να είναι ο πρώτος νέος Σουλτάνος της. Και, δυστυχώς για εμάς, ένα σημαντικό τμήμα του τούρκικου λαού λόγω αγραμματοσύνης και φτώχειας έχει αποδεχτεί αυτό το δόγμα.
Το καίριο ερώτημα μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες για την Ελλάδα σήμερα είναι πώς θα πρέπει να σκεφτόμαστε οι Έλληνες για την αντιμετώπιση του Τούρκικου Επεκτατισμού. Γιατί, όπως πολλοί ειδικοί έχουν γράψει, η Ιστορία και η Γεωγραφία της πατρίδας μας έχουν προδιαγράψει από αιώνες τη μοίρα και το μέλλον μας.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι μπορούμε να αντλήσουμε μαθήματα από τις σοβαρές απειλές του Ερντογάν αλλά και από την όλη στάση – αντίδραση διεθνών οργανισμών και ισχυρών κρατών στην κρίσιμη τούτη περίοδο. Κατ’ αρχήν, πάντα να έχουμε κατά νου ότι κράτη με καθεστωτική – ολοκληρωτική εξουσία τύπου Ερντογάν έχουν στη νοοτροπία τους επιθετικές βλέψεις σε βάρος άλλων λαών. Και συμβαίνει αυτό, γιατί τα ολοκληρωτικά συστήματα δεν αναγνωρίζουν σε κάθε λαό το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της απόλυτης ελευθερίας. Ας θυμηθούμε τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Στάλιν, τους Κινέζους, τους Τούρκους και πολλούς άλλους. Πάντα καταφεύγουν στη χρήση της βίας για να επιβάλουν τις επιδιώξεις τους στους άλλους.
Ύστερα, η συμπεριφορά των ισχυρών κρατών διαμορφώνεται από το πώς μπορούν να ρυθμίσουν τα συμφέροντά τους. Αυτό λειτουργεί ως νόμος ιστορικός και πρώτος ο μέγας ιστορικός Θουκυδίδης το ανέλυσε με τη σφαγή των Μηλίων, οι οποίοι ήθελαν να αποφύγουν τη συμμετοχή τους στον Πελοποννησιακό πόλεμο (431 – 404 π.χ.) και δήλωσαν ότι δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν κανέναν εμπόλεμο. Όσοι έχετε σχέση με την αρχαία ιστορία ξαναδιαβάστε τα «Μηλιακά».
Γι’ αυτό να κρατάμε μικρό καλάθι, όταν απευθυνόμαστε στους Μεγάλους της εποχής μας, όπως είναι η Αμερική, το ΝΑΤΟ, η Ρωσία…
Μια τρίτη διαπίστωση, αρκετά χρήσιμη για τη σημερινή Ελλάδα, είναι η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα φαίνεται καθαρά ότι μπορούμε να βρούμε υποστήριξη, οικονομική, πολιτική και στρατιωτική μόνο από την Ευρώπη, είτε στο σύνολό της ως θεσμού, είτε από μεμονωμένη χώρα, όπως σήμερα από τη Γαλλία. Γι’ αυτό η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αγωνίζεται ώστε η Ευρώπη να ολοκληρωθεί και να λειτουργεί ως μια Ομοσπονδία με ενιαία πολιτική εξουσία και με ενιαίο στρατό.
Βεβαίως, το πιο διδακτικό μάθημα που βγαίνει από τις απειλές του Ερντογάν είναι η πρώτιστη ανάγκη των Ελλήνων να καλλιεργούν σταθερά το γνήσιο πατριωτικό φρόνημα, να διαθέτουν σοβαρή αποτρεπτική δύναμη και να έχουν εθνική ομοψυχία σε όλα τα πολιτικά επίπεδα. Με αυτά τα στοιχεία μπορούμε να αντλούμε δυνάμεις από τα ιστορικά αποθέματα της φυλής μας και να μην υπολογίζουμε τις εθνικιστικές και ολοκληρωτικές απειλές της Τουρκίας. Άλλωστε, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το «μολών λαβέ» και το ομηρικό «εις οιωνός άριστος, το αμύνεσθαι περί πάτρης».
