Άραγε θα διδαχθούμε κάτι απ’ όσα ζούμε;

on .

 Τελειώνει και ο Ιούλιος, άλλος ένας μήνας στην σκιά της πανδημίας του Sars-Cov 2 με τους νοσούντες να ανέρχονται σήμερα (28/7/20) στους 16.409.902 άτομα και στους 652.531 οι θάνατοι σε όλο τον κόσμο.
Μα, εδώ στην μικρή Ελλαδίτσα μας η λήψη έγκαιρων μέτρων απέτρεψε τα χειρότερα σενάρια (σε ασθενείς και θανάτους). Ναι, εις βάρος της οικονομίας, όπως είπαν πολλοί ή εις βάρος της «κονόμας» όπως θέλουν κάποιοι που «νοσούν» από α - κονομησία και τα θεωρούν όλα συνομωσία και σκοτεινά

σχέδια των ολίγων και κατεχόντων.
Για μας τους 50ρηδες (συν/πλην) ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ένας αθέατος πόλεμος –οι σημερινοί 80ρηδες είχαν γνωρίσει τον θεατό πόλεμο (κατοχή 1940-44 και εμφύλιος) και ανάλογα με τις δυνατότητές του ο καθείς αντιμετωπίζει τη ζωή.
Η χώρα δείχνει να μπαίνει σε μια τροχιά νέων πραγμάτων και όρων της αγοράς. Η ψηφιακή τεχνολογία κερδίζει έδαφος παντού. Ακόμη και οι αδαείς την χρησιμοποιούν και νομίζω μας κάνει καλό.
- Μειώθηκε λίγο η γραφειοκρατία (όπου)...
- Όχι συγχρωτισμός (από μακριά και αγαπημένοι)...
- Ο καθένας στην σειρά του (και όχι όποιος προλάβει πρώτος)
- και η μάσκα που μπήκε στην ζωή μας (σε κάποιες πόλεις πληττόμενες από αιθαλομίχλη τις φοράνε οι πολίτες των, χρόνια τώρα) πέρα από την περίοδο της Αποκριάς.
Βέβαια, πίσω της κρύφτηκε, δυστυχώς, το χαμόγελο και η αισιοδοξία κάποιων αλλά, ευτυχώς και η κακία άλλων. Και έμεινε να «μιλούν» τα μάτια που δείχνουν συνήθως την αλήθεια και στο παραμικρό μειδίαμα. Εκτός βέβαια από εκείνους που τα κρατούν κλειστά ή εθελοτυφλούν.
Κλείνοντας, σκέφτομαι: Θα διδαχθούμε κάτι άραγε από όλα αυτά ή στην πρώτη ευκαιρία θα αποτινάξουμε τα πάντα και θα γυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες; Θα μάθουμε να ζούμε (με μικρές αποστάσεις) ή θα το θεωρήσουμε αντικοινωνικό επιστρέφοντας σε εναγκαλισμούς και φιλιά;
Το μέλλον θα δείξει, αρκεί να είμαστε -να είσαστε– εδώ! Γηράσκουμε... αεί διδασκόμενοι ή απλώς ...γηράσκουμε;