Ηρεμία πριν την καταιγίδα του φθινοπώρου…

• Βιαστήκαμε μάλλον να θεωρήσουμε πως ξεμπερδέψαμε με τον κορωνοϊό και αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα ομαλής και σταδιακής επιστροφής στην κανονικότητα. Βιαστήκαμε επίσης να πετάξουμε τις μάσκες και να αρχίσουμε τον συγχρωτισμό, τα γλέντια, τους γάμους, τα πανηγύρια και τους ασπασμούς.
Όπως βιαστήκαμε να ανοίξουμε και τα σύνορα στους βόρειους γείτονές μας θεωρώντας πως και αυτοί βρίσκονται σε παρόμοια με εμάς επιδημιολογική κατάσταση, ενώ τώρα αποδεικνύεται το εντελώς αντίθετο.
Και δεν είναι μόνο τα εισαγόμενα κρούσματα. Είναι και τα δικά μας που αυξάνονται, υπενθυμίζοντάς μας πως ο κορωνοϊός είναι εδώ και καιροφυλακτεί. Κι αν δεν προσέξουμε, τότε, όπως λένε οι ειδικοί, δεν αποκλείεται καθόλου μέσα στον Αύγουστο να δούμε να ενσκήπτει το νέο κύμα.
Αυτό σημαίνει πως οι όποιες μικρές έστω ελπίδες που είχαμε να περιορίσουμε τις ούτως ή άλλως μεγάλες ζημιές στον τουρισμό, συρρικνώνονται, με ανοιχτό πλέον το ενδεχόμενο να κλείσουν τα οδικά σύνορα με τους βόρειους γείτονές μας, οι οποίοι και τροφοδοτούν με επισκέπτες τη Βόρεια Ελλάδα. Μπορεί αυτοί να θεωρούνται τουρίστες χαμηλού μπάτζετ, πλην όμως για κάποιους επαγγελματίες του τουρισμού στη Βόρεια Ελλάδα είναι σημαντική πηγή εσόδων.
Δεν είναι όμως μόνο οι επιχειρήσεις της Βόρειας Ελλάδας. Τα στοιχεία από τις αφίξεις τις ημέρες που ανοίξαμε τα σύνορά μας δεν είναι ικανοποιητικά και απέχουν από τους φιλόδοξους στόχους να πιάσουμε ένα 20% με 25% από την περσινή κίνηση.
Μακάρι να αλλάξει η εικόνα στο επόμενο διάστημα, αλλά, τούτων δοθέντων, οι φόβοι της βαθύτερης ύφεσης αυξάνονται και η αντιμετώπιση των συνεπειών γίνεται ακόμα δυσκολότερη.
Ακόμα και στα πιο μαύρα χρόνια των μνημονίων, το ελληνικό καλοκαίρι ήταν ένα βάλσαμο και μια αχτίδα αισιοδοξίας για όλους και όχι μόνο για αυτούς που ασχολούνται με τον τουρισμό.
Το φετινό όμως, δεν μοιάζει με κανένα κι αυτή η παράξενη ηρεμία με αβάσιμες προσδοκίες πως στο τέλος η ζημιά δεν θα είναι και πολύ μεγάλη, μοιάζει με την ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Και δεν είναι μόνο οι οικονομικές υποχρεώσεις που επί του παρόντος έχουν παραπεμφθεί για το Φθινόπωρο, είναι και τα προβλήματα με την Τουρκία που έχουν κτυπήσει κόκκινο και πλέον οι φόβοι για τα χειρότερα είναι ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.
Ασχολούμαστε όλοι με το άνοιγμα των συνόρων, την απελευθέρωση των πτήσεων, μετρούμε κάθε μέρα πόσοι τουρίστες ήρθαν και πόσες πτήσεις είναι προγραμματισμένες για αύριο, πόσα ξενοδοχεία άνοιξαν και τι πληρότητες έχουν, αρνούμενοι να αποδεχθούμε ότι το φετινό καλοκαίρι δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που ξέραμε. Είναι ένα χαμένο καλοκαίρι που δεν σώζεται ούτε με τις κρατήσεις της τελευταίας στιγμής ούτε με τον λεγόμενο εσωτερικό τουρισμό που ανακυκλώνει ένα μικρό ποσό σε σχέση με το σύνολο των τουριστικών εσόδων.
Φυσικά και η κυβέρνηση οφείλει και πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της να περιορίσει όσο γίνεται τη ζημιά στον τουρισμό και να στηρίξει επιχειρήσεις και εργαζομένους σ' αυτόν τον τομέα.
Η μέριμνα του κράτους στους δύσκολους μήνες που έρχονται από το φθινόπωρο και μετά, δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στα τουριστικά επαγγέλματα.
Ελπίζω πως η κυβέρνηση θα είναι αρκούντως προνοητική και να προετοιμάζεται για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται για την οικονομία γιατί τα λεφτά από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης που αναμένουμε για την επανεκκίνηση, όσα κι αν είναι τελικά, ούτως ή άλλως θα αφορούν σε βάθος τουλάχιστον τετραετίας.