Η Δημοκρατία της Αϊτής αναγνώρισε πρώτη την Ελληνική Επανάσταση

Η Αϊτή είναι ένα μεγάλο νησί νοτιοανατολικά της Κούβας. Το 1816 εκλέχτηκε Πρόεδρος ο Ιωάννης Πέτρος Μπουαγιέ.
Στο Παρίσι είχε συγκροτηθεί επιτροπή ελληνική με τον τίτλο «Διευθυντήριον» και είχε στόχο να απευθύνει έκκληση σε όλους τους λαούς για ηθική και υλική συμπαράσταση στον Ελληνικό Απελευθερωτικό Αγώνα. Την Επιτροπή αποτελούσαν: Ο Αδαμάντιος Κοραής, Κ. Πολυχρονιάδης, Α. Βογορίδης και Χ. Κλωνάρης.

Η Επιτροπή έστειλε επιστολή και στην Αϊτή.
Ο Πρόεδρος της Αϊτής απάντησε ως εξής:  «Ελευθερία... ισότης»
Ιωάννης Πέτρου Μπουαγιέ, Πρόεδρος του Χαητίου, προς τους πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνιάρην.
Εις τα Παρίσια.
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολήν ύμω, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η του παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται την ελευθερίαν αυτής και θέσιν, ην μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις προπάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχία, ουκ είσιν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως Έλληνες, επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και διά των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ίνα, συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ειμή στον δια στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον δια χρημάτων, ως χρησίμων, εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ων έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως επιβάλοντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος μέρος.
Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικών μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ης προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδίη και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσιν κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών αυτών, τοις τέκνοις της Ελλάδος. Όσον δυνηθώμεν.
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, ας ο λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Έλληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων αξία της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεικνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος, τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ην επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας.
Βόγερ».
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη η τόσο φιλική συμπεριφορά μιας χώρας από την άλλη άκρη του κόσμου. Σε αντίθεση με τα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης με τη σκληρή και αδιάφορη στάση προς το λαό από τον οποίο πήραν τα φώτα του πολιτισμού.
Θαυμάζει κανείς την αρχαΐζουσα ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούν. Θυμίζουν Λεωνίδα, Θερμοπύλες, Μαραθώνα, Μιλτιάδη, Σαλαμίνα κ.λ.π.