Αντιμέτωποι με την μετά τον Κορωνοϊό εποχή…
Προσπαθώντας να επιστρέψουμε στην νέα κανονικότητα μετά την καραντίνα για τον COVID 19, θα ήθελα να καταθέσω μερικές σκέψεις μου γύρω από τη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.
Είναι βέβαιο και κοινά αποδεκτό ότι στο υγειονομικό κομμάτι η χώρα μας πήγε πολύ καλά. Είναι επίσης βέβαιο και κοινά αποδεκτό ότι μετά το lock down θα ακολουθήσει μια μεγάλη ύφεση με πολλές επιδράσεις τόσο στην επιχειρηματικότητα (μείωση τζίρων, κλείσιμο επιχειρήσεων) όσο και στην απα-
σχόληση (αύξηση ανεργίας).
Δεν θα κάνω τον ειδικό αν τα προτεινόμενα μέτρα είναι τα καλύτερα ή όχι και αν μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Σκεπτόμενος και ως ενεργός πολίτης αλλά και ως γιατρός θα πω ότι είναι μέτρα παρηγορητικά και φυσικά δεν μπορούν να θεραπεύσουν τον ασθενή.
Νομίζω ότι αντί να διαφωνούμε τόσο οι κοινωνικές ομάδες μεταξύ μας (στο ποιος έχει υποστεί μεγαλύτερη ζημιά και ποιοι χρειάζονται μεγαλύτερη υποστήριξη) όσο και τα πολιτικά κόμματα και οι δημοτικές παρατάξεις και να υπάρχει ένας πλειστηριασμός υποσχέσεων και λόγων είναι πιο σημαντικό να κάνουμε δύο πράγματα.
*1ο Η παραδοχή της πραγματικότητας που είναι εξάλλου μία παγκόσμια πραγματικότητα. Έχει γίνει μια ζημιά που δεν αναπληρώνεται με κανέναν τρόπο σε ποσοστό 100%.
*2ο Να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα και να σκεφτούμε μήπως ένας μονόπλευρος τρόπος ανάπτυξης της χώρας (τουρισμός, εστίαση, παροχή υπηρεσιών γενικότερα) πρέπει να τροποποιηθεί γιατί μπροστά μας πιθανότατα θα υπάρξουν και άλλες πανδημίες είτε κορωνοιού, είτε από άλλους λοιμώδεις παράγοντες, είτε εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Μήπως πρέπει ένα κομμάτι της οικονομίας να στραφεί πάλι στο παραγωγικό μοντέλο (πρωτογενής τομέας, γεωργία, κτηνοτροφία, βιολογικά προϊόντα, αρωματικά φυτά ,μεταποιητικές επιχειρήσεις και Βιοτεχνίες, Βιομηχανία);
Μήπως τόσο ο καθένας από μας που βρίσκεται σε ένα δίλλημα μπροστά στο τι θα κάνει με την επιχείρησή του ή με την πιθανότητα ανεργίας του πρέπει να σκέφτεται και άλλους τρόπους απασχόλησης;
Μήπως το Κράτος (κυβέρνηση, περιφέρεια, δήμοι) πρέπει να στηρίξει μέσα από τα προγράμματα χρηματοδότησης αυτόν τον πρωτογενή τομέα και την Βιοτεχνία-Βιομηχανία;
Καταθέτω αυτές τις σκέψεις σε έναν δημόσιο διάλογο, χωρίς να διεκδικώ και το αλάνθαστο. Πιστεύω ότι όταν προκύπτουν τόσο μεγάλα προβλήματα, ξαφνικά και από το πουθενά, πρέπει οι λύσεις να μην είναι μόνο στο πώς θα διαχειριστούμε την φτώχεια μας με επιδόματα και συσσίτια (που είναι απαραίτητα φυσικά) αλλά να βλέπουμε μπροστά και να οργανώνουμε την επόμενη ημέρα!!!
