Επαναστάτες του γλυκού νερού…

Κάθε πόρτα και το καρφί της λέει η λαϊκή σοφία για να δείξει ότι όλες οι καταστάσεις εμπεριέχουν και την αρνητική τους πλευρά. Τούτο επιβεβαιώνεται και στην Ελληνική κοινωνία αυτές τις μέρες, όπου η χώρα προσπαθεί να βρει το δρόμο της κανονικότητας ύστερα από τη μεγάλη υγειονομική κρίση.
Πράγματι αποτελεί παραφωνία ή μάλλον παραδοξότητα ορισμένες ομάδες ανθρώπων να επιχειρούν να επιβάλλουν συμπεριφορές οι οποίες απειλούν συνολικά τον κόσμο, αφού ο κορονοϊός βρίσκεται ανάμεσά μας και κανείς δε γνωρίζει ποιο θα είναι το

τελικό αποτέλεσμα. Μπορεί η χώρα μας ως τώρα να αντιμετώπισε την κρίση αποτελεσματικά και χωρίς δραματικές επιπτώσεις. Τούτο όμως δεν επιτρέπει πρακτικές αντικοινωνικές και επικίνδυνες.
Αυτές οι επισημάνσεις σχετίζονται με δράσεις συλλογικές που εκδηλώνονται στις πλατείες, σε δρόμους ή σε παραλίες. Παραβιάζονται αυθαίρετα υγειονομικές οδηγίες και σε κάποιες περιπτώσεις κάποιες συλλογικότητες φτάνουν σε πράξεις βίας, είτε σε βάρος των Αστυνομικών είτε καταστρέφοντας περιουσίες. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι είναι ευκαιρία να «πολεμήσουν» το Κράτος και να υπερασπιστούν τις ιδεοληψίες τους με ασπίδα τον κορωνοϊό!
Βεβαίως, η Ιστορία δείχνει ότι επαναστάσεις με τον φραπέ στο χέρι και το λαό σε επιδημία δεν έχουν καμιά ανταπόκριση στο λαϊκό αίσθημα και δημιουργούν στάση απόρριψης και στιγματισμού. Όμως ποτέ δεν έλειψαν από τις κοινωνίες μικρές μειοψηφίες οι οποίες εκμεταλλεύονται κοινωνικές αναταραχές για να δείξουν το ψευτοεπαναστατικό τους φρόνημα. Γι’ αυτό και πάντα έρχονται και παρέρχονται χωρίς να αφήνουν ούτε ίχνος της αγωνιστικής τους αντίδρασης.
Οι ψευτοεπαναστάτες έχουν υπαρξιακό πρόβλημα της ιδιοπροσωπίας τους και γι’ αυτό παρουσιάζονται συνήθως σε περιστάσεις που οι λαοί δοκιμάζονται από διάφορα κοινωνικά προβλήματα. Σ’ αυτή την κατηγορία εντάσσω και τους μνημονιακούς «αγανακτισμένους» οι οποίοι διά μαγείας εξαφανίστηκαν από το κοινωνικό περιβάλλον. Και να έχουμε υπόψη μας ότι σε κρίσιμες καταστάσεις ευδοκιμούν αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα, γιατί η κοινωνική δυσκολία δημιουργεί πάντα συνθήκες όπου «ανθούν» όλα τα παράδοξα και αφύσικα.
Το κακό βέβαια σήμερα δεν περιορίζεται μονάχα στους περιθωριακούς, στους χαβαλέδες και στους αντιεξουσιαστές. Αυτοί ποτέ δε θα λείψουν από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Αλλά υπήρξαν και πρακτικές με καθαρά πολιτικό στίγμα, που δεν έπρεπε να εκδηλωθούν. Αναφέρομαι στη διαδήλωση του ΚΚΕ κατά την Πρωτομαγιά και στη διαμαρτυρία του ΣΥΡΙΖΑ έξω από τη Βουλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου για το περιβάλλον.
Αυτές οι πολιτικές δράσεις καθόλα θεμιτές ως πολιτική διαμαρτυρία, αλλά τη στιγμή που η υγειονομική κρίση επιβάλλει κανόνες προστασίας του συνόλου, θα έπρεπε να γίνουν σεβαστοί και οι ιθύνοντες να ακολουθήσουν άλλους δρόμους. Και αξίζει να θυμηθούμε πώς αντέδρασαν συνολικά οι Έλληνες κατά την 25η Μαρτίου, όπως και οι Χριστιανοί με την απαγόρευση της λειτουργίας των εκκλησιών το Πάσχα. Όλος αυτός ο κόσμος συμμορφώθηκε για το γενικό καλό, αν και βίωνε μεγάλη πρόκληση στις ιδέες και τα πιστεύω του.
Εκτιμώ λοιπόν ότι οι πολίτες οφείλουμε να παραμερίσουμε ατομικές επιδιώξεις, προσωπικές ιδεοληψίες και κομματικές υποχρεώσεις, εφόσον η Πολιτεία προσπαθεί να προστατέψει δημόσια αγαθά, όπως είναι η υγεία. Άλλωστε όλοι μας τώρα αντιλαμβανόμαστε ότι τα καλά αποτελέσματα στο υγειονομικό ζήτημα θα αποτελέσουν προϋπόθεση για την τουριστική επανεκκίνηση της χώρας.
Επομένως πρακτικές που ζημιώνουν τα συμφέροντα των πολλών και απειλούν τα δικαιώματα του κόσμου δεν έχουν θέση σε μια πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα. Είναι ώρα να ακολουθούμε τη λογική και να εφαρμόζουμε τις υποδείξεις του Κράτους για το καλό όλων των Ελλήνων.