Η ήττα της παγκοσμιοποίησης και η εθνική μας συνοχή...

on .

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου μια πανδημία, ο κορονοιός, ταράζει συθέμελα την παγκόσμια κοινότητα, αποδεικνύοντας την ευθραυστότητα της ανθρωπότητας απέναντι στη φύση ή στην ίδια την Επιστήμη, όταν η τελευταία αντί να τίθεται στην υπηρεσία του Ανθρώπου λειτουργεί σε βάρος του. Δυστυχώς, ο ιός αυτός σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο. 
Ήρθε όμως και η ώρα που μπροστά σε μια πανδημία καταρρέουν πολιτικά συστήματα και θεωρίες, όπως και ιστορικές εξελίξεις που εδώ και δεκαετίες δρομολογούνται για να ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση και να διαλυθούν τα έθνη-κράτη. Και το γράφω αυτό βασιζόμενη σε ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη στις μέρες της εξάπλωσης του ιού, όπου προσπαθώντας οι ευρωπαϊκές χώρες να διασώσουν τα συστήματα Υγείας τους, περιχαρακώνονται όλο και περισσότερο στον πυρήνα των εθνών κρατών τους, κλείνοντας τα σύνορά τους και αδυνατώντας να βοηθήσουν τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
 Άρα τα παραπάνω δείχνουν ότι έφτασε η ώρα να επανεξετάσουμε ως κράτος τη στάση μας απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και να ενισχύσουμε την εθνική μας συνοχή. Να ανακτήσουμε την αυτοδιάθεσή μας έτσι ώστε να αποφασίζουμε μόνοι μας και ελεύθερα για το μέλλον της πατρίδας μας και των Ελλήνων πολιτών, που την τελευταία δεκαετία δέχονται απανωτά χτυπήματα και από τους ξένους δανειστές αλλά και από τα σφάλματα του πολιτικού συστήματος. 
Οι χώρες που είναι λιγότερο βυθισμένες στην παγκοσμιοποίηση, θα πληγούν μάλλον λιγότερο από την κρίση του κορονοϊού. Οι οικονομικές συνέπειες θα είναι πολύ μεγαλύτερες για τις χώρες και τις οικονομίες που στηρίζονται μόνο στις υπηρεσίες και τη μετακίνηση προσώπων, σε σύγκριση με χώρες επικεντρωμένες στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή.
Τώρα λοιπόν που η πανδημία κλονίζει τον τουρισμό μας που αποτελεί τον βασικό πυλώνα της οικονομίας μας, αποδεικνύεται πόσο λάθος ήταν η απομάκρυνσή μας από τη Γη. Κι αυτό γιατί η έλλειψη μιας ενδογενούς παραγωγικής βάσης καθιστά τη χώρα εξαιρετικά ευάλωτη στις διεθνείς κρίσεις, είτε πρόκειται για τον τριγμό στα διεθνή χρηματιστήρια είτε για την τουρκική επιθετικότητα είτε για την επιδημία του κορονοϊού. Η απώλεια της αυτονομίας, ακόμη και στον πρωτογενή τομέα, και η γενικευμένη αποβιομηχάνιση της χώρας τη μεταβάλλουν σε έρμαιο των παγκόσμιων κρίσεων.
Για αυτό πρέπει, παράλληλα με τον τουρισμό, η χώρα να προσανατολιστεί στην ενδογενή πραγματική παραγωγή, στηριγμένη προνομιακά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την επενδυτική παραγωγική κινητοποίηση του κράτους και των ευρωπαϊκών πόρων.
Οπότε, οφείλουμε  να αναθεωρήσουμε θεωρίες και καταστάσεις μπροστά στις δύσκολες μέρες που έρχονται για όλους μας με τη λήξη της πανδημίας στην Ελλάδα, κυρίως τώρα σε μια περίοδο που διακυβεύεται η ίδια η συλλογική μας ύπαρξη. Έχει χρέος το πολιτικό σύστημα να προστατεύσει τη χώρα και να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας μας με μοναδικό γνώμονα τον Άνθρωπο. 

*Η Ελένη Σιάση είναι Αντιπρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Ηπείρου.