Οι διαξιφισμοί στην προανακριτική με... ποδοσφαιρική προσέγγιση!

Αν ρωτήσουμε τον ελληνικό λαό τι σημαίνει προανακριτική επιτροπή, σε ποσοστό, φαντάζομαι, πάνω από το 90% δεν θα γνωρίζει να απαντήσει. Αν πάλι ρωτήσουμε για τη διαφορά μεταξύ προανακριτικής και εξεταστικής, το ποσοστό θα είναι μεγαλύτερο. Αν, τέλος, ρωτήσουμε ποια είναι σχεδόν πάντοτε τα αποτελέσματα αυτών των επιτροπών, θα απαντήσει ειρωνικά! Γι’ αυτό και δεν ενδιαφέρεται για τις έρευνες των υποθέσεων που εξετάζουν αυτές οι επιτροπές, λες και θεωρείται προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω  τις εργασίες της προανακριτικής επιτροπής για την υπόθεση Novartis-Παπαγγελόπουλου με ποδοσφαιρική σκοπιά. Ο πρώτος αγώνας δόθηκε στη Βουλή μεταξύ της κυβερνητικής πλειοψηφίας και του ΚΙΝΑΛ από τη μια και του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, με το γνωστό αποτέλεσμα της παραπομπής του κ. Παπαγγελόπουλου. Ένα άλλο ματς διεξήχθη μεταξύ των δυο «ομάδων» για την εξαίρεση από την προανακριτική των κ. Πολλάκη και κ. Τζανακόπουλου. Και σε αυτό «νίκησε» η πρώτη ομάδα και πανηγύρισε, αφού πέτυχε την εξαίρεσή τους! Το τρίτο ματς διεξήχθη για τον τρόπο εξέτασης των προστατευόμενων μαρτύρων, το οποίο έληξε με τη «νίκη» της δεύτερης ομάδας, του ΣΥΡΙΖΑ, αφού μετά τη «διαιτησία» του Αρείου Πάγου οι δυο μάρτυρες θα εξετασθούν με τον τρόπο που επιθυμούν οι ίδιοι και όχι χωρίς κουκούλες, όπως ήθελε η πλειοψηφία της προανακριτικής! 
Διαπιστώνουμε  λοιπόν ότι μέχρι τώρα, μέσα από αυτά τα ματς, προβάλλεται η αγωνιώδης προσπάθεια  κάθε ομάδας να κερδίσει τις εντυπώσεις ότι επιδιώκει διακαώς την αποκάλυψη της αλήθειας, ενώ παράλληλα κατηγορεί την άλλη ότι επιχειρεί τη συσκότιση. Οι αλληλοκατηγορίες και οι γκρίνιες μεταξύ τους βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ωστόσο δημιουργούνται κάποιες απορίες. Για παράδειγμα, αποτελεί πράγματι θεσμική εκτροπή, και μάλιστα τόσο σπουδαία και επικίνδυνη, η θέση της πλειοψηφίας να ζητήσει την εξέταση των μαρτύρων χωρίς κουκούλες, που προκάλεσε την παρέμβαση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Α. Τσίπρα; Ή  υπάρχει άλλος λόγος; Απορία εκφράζω.
Από την άλλη, απορία δημιουργεί και το μπλέξιμο των δυο μαρτύρων σε αυτή την υπόθεση. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί έτσι ελαφρά τη καρδία έμπλεξαν σε έναν κυκεώνα που σε έναν οποιονδήποτε απλό άνθρωπο θα προκαλούσε τέτοια ψυχική φθορά που δύσκολα θα την άντεχε και γι’ αυτό θα την απέφευγε; Προφανώς για να εμπλακούν θα υπήρχε κάποιο κίνητρο. Αναζητώντας το, αν εξαιρέσω την ανοησία και την αφέλεια, καταλήγω μεταξύ των εξής δύο: ή όντως χάριν του δημοσίου συμφέροντος και για την αποκάλυψη της αλήθειας θυσίασαν την ψυχική τους ηρεμία κλπ, ή υπάρχει κάποια σκοπιμότητα, οικονομικό ή άλλο όφελος από αυτή τη διαδικασία, όπως συμβαίνει με τους αντίστοιχους μάρτυρες στις ΗΠΑ, πράγμα που δεν προβλέπεται στη χώρα μας. Στη μεν πρώτη περίπτωση θα έπρεπε οι ίδιοι οι μάρτυρες να βγάλουν αυτοβούλως τις κουκούλες και να τύχουν εξαιρετικής τιμητικής διάκρισης για την πράξη τους, ενώ στη δεύτερη οι κουκούλες ίσως είχαν λόγο υπάρξεως. 
Όσο για το αποτέλεσμα του αγώνα πιθανολογώ ότι θα  λήξει Χ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ