Ξέρουν οι Τούρκοι τι θα πει ελευθερία;

Η στήλη αυτή σπάνια ασχολείται με πολιτικά θέματα. Όμως υπάρχουν περιπτώσεις τόσο έντονες, που δεν μπορεί να τις αποφύγει. Θ’ ασχοληθώ λοιπόν σήμερα με τους γείτονές μας, οι οποίοι αποθρασύνθηκαν τον τελευταίο καιρό.
Θα τους θυμίσω πως μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο επονομασθείς Ατατούρκ, γυρνώντας θριαμβευτής, πέρα απ’ όλους τους νεωτερισμούς που επέβαλε στην καθυστερημένη χώρα του, άλλα εννόησε, από αυτά των σημερινών κυβερνώντων  την ίδια χώρα.
Οι δύο, πρώην μεγάλοι αντίπαλοι, Βενιζέλος - Κεμάλ, δώσαν τα χέρια και ο  τελευταίος διεκήρυξε urbi et orbi το «ειρήνη στον  κόσμο, ειρήνη στη χώρα μου». Η φράση αυτή, πασίγνωστη στην Τουρκία και γραμμένη σε όλα τα ιστορικά  σχολικά εγχειρίδια, σήμαινε πλέον το τέρμα κάθε επεκτατικού πολέμου και την ειρηνική διαβίωση μεταξύ γειτόνων τουλάχιστον.  Και ήταν κάποτε, κάποτε, ο Ατατούρκ ο Θεός της χώρας αυτής!
Η σημερινή Τουρκία, παρ’ όλο που αναπτύχθηκε με τις αξίες αυτού του ανδρός, αγνοώντας την παρακαταθήκη του, αναθυμάται μόνον επεκτατικούς πολέμους, με «φάρο» την παλιά ιστορία, διεκδικώντας και καταπατώντας ξένα εδάφη και λαούς, χωρίς ανθρωπιά, σπέρνοντας αίμα και πόνο. Πώς λοιπόν να καταλάβει τι σημαίνει για  άλλους λαούς  ελευθερία και ελεύθερος πολίτης;  
Έτσι, σήμερα έρχεται να αγνοήσει τι σημαίνει για τον Έλληνα «μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τμιώτερόν εστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον...». Δεν έχει στο είναι της ότι ευτυχία θα πει λευτεριά «το εύδαιμον το ελεύθερον κρίναντες...», και ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία ελευθερία σημαίνει σεβασμός στην ελευθερία του άλλου.  
Και ίσως γι’ αυτό αναρωτιέμαι αν υπήρχε ποτέ στα οθωμανικά λεξικά η λέξη «ελευθερία», και μάλιστα όταν ο ελληνικός λαός πρώτος στα Βαλκάνια εξεγέρθηκε σύσσωμος για να την αποχτήσει.
Αλλά και μια μόνη φορά που μίλησαν στη χώρα τους για ελευθερία οι Τούρκοι,  τη  χρωστάνε σ’ εμάς τους Έλληνες, που τους δόθηκε η ευκαιρία με τον μοναδικό Μικρασιατικό αγώνα, ο οποίος δεν είχε καμία σχέση με τον δικό τους επεκτατισμό. 

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΙΜΑΝΤΟΣ