ΘΕΟΔ. ΝΙΤΣΙΑΚΟΣ: Έδωσε αλλά και πήρε καλοσύνη!..

• Με τον αείμνηστο Θόδωρο Νιτσιάκο με συνδέει μακροχρόνια γνωριμία. Με φιλοξένησε πολλές φορές στο χωριό του, την Αετομηλίτσα (παλιά Ντέντσικο) ακόμη και στο σπίτι του εκεί.
Θυμάμαι τη χαρά του όταν παρέδωσα στον πρώην πρόεδρο της Κοινότητας και συγγενή του Χρήστο Νιτσιάκο, μαθηματικό, φωτογραφία κτητορικής επιγραφής του Ναού Αγίου Γεωργίου Βροσίνας Ιωαννίνων με ημερομηνία 24 Αυγούστου 1620 και ζωγράφο το Μιχαήλ από το χωριό Τένισκο / Ντέντσικο (σ.σ. Αετομηλίτσα), που ιστόρησε το ναό αυτό. Τον ευχαριστώ από καρδιάς για όλα.
Ο Θόδωρος Νιτσιάκος, με βασικές σπουδές στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μετεκπαίδευση στην Ολλανδία σε θέματα πτηνολογίας, αποφάσισε το 1972 να δημιουργήσει τη δική του μικρή μονάδα αναπαραγωγής κοτόπουλων, λίγο έξω από τα Ιωάννινα. Στην προσπάθεια αυτή συνέβαλε η Αγροτική Τράπεζα και οι γονείς του, που τον ενίσχυσαν οικονομικά πουλώντας τα πρόβατά τους.
Έκτοτε πραγματοποίησε συνεχή βήματα προόδου, κατακτώντας μία αξιοζήλευτη θέση στον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας. Αυτοδημιούργητος, αποφασιστικός, καινοτόμος, προκομμένος, πάντα όμως σεμνός παρά τις τεράστιες επιτυχίες του.
* *  *
Ο Θόδωρος Νιτσιάκος αγάπησε το γενέθλιο τόπο του, την Αετομηλίτσα, όσο κανένας άλλος. Ουσιαστικώς τον ανέστησε από την ανυπαρξία και την αφάνειά του. Αγάπησε ταυτοχρόνως τους συγχωριανούς, τους Γιαννιώτες και τους Ηπειρώτες. Πλήθος από αυτούς στελέχωσαν τις επιχειρήσεις του. Το ψωμί, που πρόσφεραν στις οικογένειές τους, το οφείλουν στο Θόδωρο Νιτσιάκο. Έδωσε και πήρε καλοσύνη. Για τούτο και μυριάδες λαού τον συνόδευσαν, το μεσημέρι της Κυριακής (12-1-2020), στην τελευταία κατοικία του, στο νεκροταφείο της Περιβλέπτου Ιωαννίνων και να συλλυπηθούν την αξιολάτρευτη σύζυγό του Μαίρη και τα τρία παιδιά τους, που θα συνεχίσουν το σπουδαίο έργο του.