Tο αυτονόητο ας πάψει να είναι συνεχώς ζητούμενο!

on .

 

• Η εφαρμογή του νόμου για το κάπνισμα δεν είναι μόνο ζήτημα δημόσιας υγείας. Είναι και πεδίο για να δοκιμαστεί ένα νέο δημόσιο ήθος, ανεξαρτήτως κομμάτων. Η Αστυνομία, όσο σχολαστική κι αν είναι, δεν αρκεί. Χρειάζεται να αφυπνισθεί η συλλογική συνείδηση προκειμένου να ξεπεραστούν τα αντιδραστικά αντανακλαστικά. Προκειμένου να δείξει η κοινωνία ότι μπορεί να αυτομεταρρυθμίζεται.
Μόνο στην Ελλάδα ο αντικαπνιστικός νόμος έχει προσλάβει μια κάποια μορφή αντίστασης και έχει μεταβληθεί σε αγώνα ενάντια στην καταπίεση και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκεί, δηλαδή, που οι άλλες χώρες συμμορφώνονται και τηρούν τον νόμο, εδώ σηκώνονται λάβαρα αντίστασης, ιδρύονται κινήσεις, ακόμα και κόμματα.
Εδώ το τσιγάρο δεν είναι απλώς τσιγάρο είναι κάτι άλλο: είναι ιερό, απαράβατο δικαίωμα που συνδέεται, ή συνδυάζεται με τη νυχτερινή ζωή και τη μαγική αίγλη της: μπαρ, ξενύχτια, αλκοόλ, μουσικές, έρωτες κ.ο.κ.
Έχω όμως την αίσθηση ότι το πρόβλημα δεν το δημιουργεί ακριβώς ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκει με μια μανία και ένα άγονο πείσμα στο τσιγάρο ένα είδος υπαρξιακής και πολιτικής υπόστασης και δικαίωσης, θεωρώντας δεδομένο ότι μπορεί και πρέπει να επιβάλλει όλον αυτόν τον καπνό στον διπλανό του.
Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει από ψηλά, από το κεφάλι. Με άλλα λόγια, απουσιάζει η πολιτική βούληση. Εννοώ ότι, στο βάθος, η ίδια η πολιτεία δεν πίστευε σε αυτό που εισήγαγε εδώ και χρόνια. Μπορεί να το ήθελε ο εκάστοτε πρωθυπουργός (ο Γιώργος Παπανδρέου, για παράδειγμα και σίγουρα σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης), αλλά από κει και πέρα γίνεται το χάος από υπουργούς και υφυπουργούς έως βουλευτές και δημόσιους υπαλλήλους, καπνιστές και μη καπνιστές. Όλοι αυτοί στη χώρα μας μοιάζουν να έχουν συνάψει μια σιωπηρή, ανίερη συμφωνία βάσει της οποίας θα καταστρατηγείται ο αντικαπνιστικός νόμος.
Οπότε, το βάρος πέφτει στους φανατικούς αντικαπνιστές να χαλάνε το κέφι στον υπόλοιπο κόσμο, ζητώντας το αυτονόητο, αξιώνοντας αυτό που λέει ο νόμος. Γιατί όμως αναγκάζονται να μοιάζουν με «περίεργους», με «σπασίκλες» που θέλουν να καταστρέφουν την ατμόσφαιρα από όλους τους υπόλοιπους; Διότι, απλούστατα μέχρι τώρα τουλάχιστον, υπουργοί και αστυνομία δεν τον πιστεύουν – και σιχαίνονται να χαλάνε το κέφι σε μαγαζάτορες και ιδιοκτήτες μπαρ και νυχτερινών κέντρων.
Όπως και να έχει πάντως για το κάπνισμα, ίσως τώρα, για πρώτη φορά, η κυβέρνηση να εννοεί αυτό που λέει. Αυτό όμως θα κριθεί στην πορεία. Διότι, όπως και με τα περισσότερα στην Ελλάδα, στην αρχή ένας νόμος τίθεται σε εφαρμογή και με τον καιρό επέρχεται μια κάποια χαλάρωση. Ώσπου τελικά παύει να εφαρμόζεται. Κάποια στιγμή και σε αυτή τη χώρα θα πρέπει το αυτονόητο να πάψει να είναι συνεχώς το ζητούμενο.
ΜΙΛΤΟΣ ΓΗΤΑΣ