Επιτέλους, η «Ομόνοια» ξαναβρήκε τη φωνή της!

on .

Επιτέλους! Η «Ομόνοια» το μοναδικό όργανο των Βορειοηπειρωτικών συμφερόντων, βρήκε φωνή! Ξύπνησε από τον πολύχρονο λήθαργο και εξακόντισε δριμύ κατηγορώ κατά του Αλβανού Πρωθυπουργού, Έντι Ράμα και των αλβανικών σοβινιστικών κύκλων, που μεθοδεύουν τον αφανισμό της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας (ΕΕΜ) που ζει και δημιουργεί στην αλβανική επικράτεια (Πρωινός Λόγος, Σάββατο – Κυριακή 2 - 3 Νοεμβρίου 2019).
Έγραφα κατά καιρούς στις φιλόξενες στήλες του «Πρωινού Λόγου» ότι η «Ομόνοια», η κατ’ εξοχήν μειονοτική φωνή, για να επιτελέσει τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε, είναι ανάγκη να απογαλακτιστεί από κομματικούς εναγκαλισμούς. Η ηγεσία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, να σταθμίσει την επικρατούσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Αλβανία και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να εννοήσει ότι η δικαίωση δεν πρόκειται να έρθει εάν δεν ομονοήσουμε, εάν δεν συσπειρωθούμε και, κυρίως, εάν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι οι όποιες ενέργειές μας πρέπει να είναι ελεύθερες, ανεξάρτητες, ακηδεμόνευτες.
Είναι ανάγκη η πορεία της «Ομόνοιας» μέσα από ατραπούς και δυσκολίες, να παραμείνει σταθερά προσανατολισμένη στην επίτευξη των καταστατικών στόχων και προβλέψεων. Όλοι μαζί, μακριά από μικροσκοπιμότητες, μικροεγωισμούς και φιλοπρωτίες, με ομοψυχία, ομοθυμία και ομοφωνία, να αγωνιστούμε για τα δίκαιά μας, τα οποία συνεχώς καταπατούνται. Ο μοναδικός μοχλός ομόνοιας και ενότητας των Βορειοηπειρωτών είναι η «Ομόνοια». Έγινε ήδη η αρχή, ας προχωρήσει σε αναβάθμιση για να αποτελέσει τον πόλο συνένωσης και συνοχής του Βορειοηπειρωτικού στοιχείου.
Η καταγγελτική ανακοίνωση της «Ομόνοιας» αναφέρεται στη διγλωσσία και στα ψέματα που εκπέμπει ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας, με απώτερους στόχους να συσκοτίζει την αλήθεια και να ωραιοποιεί την κατάσταση. Πολύ σωστά τον αποκαλεί «δεινό ψεύτη». Αυτή είναι η πραγματικότητα, ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας συνέχεια ψεύδεται. Είναι εκείνος που υποθάλπει και παρακινεί τους μισελληνικούς κύκλους, οι οποίοι καθημερινά καταφέρονται εναντίον της Ελλάδος. Η «Ομόνοια» οφείλει να προβάλει αυτή την πραγματικότητα, για να πληροφορείται ο κόσμος τις προθέσεις της αλβανικής ηγεσίας, που δεν είναι άλλες από την καταστροφή της μειονότητας. Οι αλβανικές μεθοδεύσεις εις βάρος της μειονότητας δεν μπορούν να αποκρυβούν.
Η «Ομόνοια» από την ίδρυσή της στις 11 Αυγούστου 1991, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα επέδειξε επίζηλη δράση και επιτέλεσε σημαντικό έργο. Ο μειονοτικός κόσμος την αγάπησε και είχε συσπειρωθεί γύρω από αυτή, προσβλέποντας με ελπίδες στο μέλλον. Στα πρώτα χρόνια από την ίδρυσή της έπαιξε σπουδαίο ρόλο με ευεργετικά αποτελέσματα. Ήταν το εφαλτήριο της μειονότητας. Πρωτοφανής ήταν η απήχησή της μέσα και έξω από τη χώρα.
Πριν από αρκετά χρόνια υπεισήλθε το μικρόβιο της διχόνοιας, με αποτέλεσμα να σιωπήσει. Η παρουσία της στα τεκταινόμενα υπήρξε τυπική. Γενικά απαξιώθηκε από τον βορειοηπειρωτικό κόσμο και έπεσε στην αφάνεια.
Η καταγγελία κατά του Έντι Ράμα ας αποτελέσει την αρχή, το νέο ξεκίνημα για την «Ομόνοια». Ίσως να επέστη ο χρόνος, όλες οι μειονοτικές δυνάμεις, με όπλο την πατριωτική τους συνείδηση, να εργαστούν συνειδητά για το καλό του τόπου. Οι θυσίες εκείνων που στάθηκαν όρθιοι στη λαίλαπα του χοτζικού καθεστώτος και βρήκαν το κουράγιο και τη δύναμη να διατηρήσουν ανόθευτη την πίστη τους και το εθνικό τους φρόνημα και να κρατήσουν ζωντανή την ελληνική κληρονομιά, να αποτελέσουν το παράδειγμα για μια νέα πορεία.
Η συμπαράταξη όλων των δυνάμεων του τόπου και η προβολή των πολιτιστικών αξιών του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, να είναι μονόδρομος για την ανάδειξη της «Ομόνοιας» σε ουσιαστικό όργανο των συμφερόντων της μειονότητας.
Τα προβλήματα δυστυχώς, αντί να επιλύοναι διογκώνονται. Για το λόγο αυτό απαιτείται επαγρύπνηση και εγρήγορση. Από όσα παρακάτω ακολουθούν γίνονται φανερές οι επιδιώξεις των Αλβανών εις βάρος της μειονότητας:
1) Η καταπάτηση και υφαρπαγή περιουσιών Ελλήνων με το πρόσχημα της τουριστικής ανάπτυξης στη Χιμάρα, η κατεδάφιση εκκλησιών στη Χιμάρα και στην Πρεμετή, η μη απόδοση ιδιοκτησιών μοναστηριών και εκκλησίας, στους δικαιούχους.
2) Η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χιμάρα, γιατί μιλούσε τη μητρική του γλώσσα, την ελληνική, όπως και η εν ψυχρώ εκτέλεση του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Μπουλιαράτες της Δερόπολης, δολοφονία την οποία δικαιολόγησε ο πρωθυπουργός λέγοντας ότι ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν εξτρεμιστής και επικίνδυνο άτομο και έπρεπε να τον εκτελέσουν. Ήταν επικίνδυνο άτομο γιατί την ημέρα της εθνικής επετείου, της 28ης Οκτωβρίου 1940, είχε υψώσει ελληνικές σημαίες στο χωριό του. Και το πιο τραγελαφικό: Η δίωξη της μητέρας του Κ. Κατσίφα με την κατηγορία της υποκίνησης βίας. Κατά τους Αλβανικούς εγκεφάλους η μάνα που έχασε το παιδί της έπρεπε να τους απονείμει εύσημα. Έπρεπε να τους ευχαριστήσει γιατί μετά από έναν χρόνο δεν έχει εκδοθεί ακόμα το πόρισμα για τα αίτια του θανάτου του παλικαριού.
3) Η Αλβανία στερεί τα μειονοτικά δικαιώματα από τους Βορειοηπειρώτες που ζουν εκτός των πλασματικών μειονοτικών ζωνών. Στις μειονοτικές ζώνες δεν ανήκουν μόνο οι περιοχές Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράνα. Βόρειος Ήπειρος είναι και η Χιμάρα με τα χωριά της και ολόκληρη η περιοχή της Κοριτσάς, όπως, άλλωστε καταφαίνεται και από τις συμφωνίες του «Πρωτοκόλλου της Κερκύρας» (17 Μαΐου 1914), το οποίο μετά τον θριαμβευτικό Αυτονομιακό Αγώνα υπέγραψαν οι τότε μεγάλες Δυνάμεις και η Αλβανία, με τον εκπρόσωπό της. Είχε υποχρέωση η Αλβανία να συμπεριλάβει στις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες όλες τις περιοχές της Βορείου Ηπείρου.
4) Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που ταλαιπωρεί τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες που ζουν σε όλη την έκταση του αλβανικού κράτους είναι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Ο σχετικός νόμος, που κατατέθηκε στην Αλβανική Βουλή προς ψήφιση, προβλέπει το δικαίωμα του κάθε πολίτη να αυτοπροσδιορίζεται, όπου και αν βρίσκεται εντός των ορίων της Επικράτειας. Ο νόμος αυτός σκόπιμα καθυστερεί και δεν ψηφίζεται από τη Βουλή. Έπρεπε ήδη να είναι νόμος του κράτους, τη στιγμή μάλιστα που επίκειται η απογραφή του 2020.
Σκόπιμη είναι η καθυστέρηση της ψήφισης του νόμου, γιατί γνωρίζει η αλβανική ηγεσία ότι, όταν δοθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, οι Έλληνες μειονοτικοί, δεν είναι μόνο αυτοί που τους έχουν περιχαρακώσει στις περιοχές Αργυροκάστρου και Αγίων Σαράντα, αλλά πάρα πολλοί περισσότεροι, είναι εκατοντάδες χιλιάδες.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα, η «Ομόνοια» οφείλει να δραστηριοποιηθεί, να μείνει κοντά στους Βορειοηπειρώτες, να τους στηρίξει ηθικά, ώστε να αναθαρρύσουν και να αντιμετωπίσουν χωρίς φόβο τις αλβανικές μεθοδεύσεις και τις διώξεις που υφίστανται. Η αρχή έγινε. Αρκεί να έχει συνέχεια.
ΝΙΚΟΣ ΥΦΑΝΤΗΣ