Οι εμφύλιοι της Αριστεράς
- Τελικά και αυτή τη φορά και σε αυτή την ιστορική συγκυρία της διακυβέρνησης της χώρας από την Αριστερά του «ηθικού πλεονεκτήματος» και των άλλων επικοινωνιακών συνθημάτων, η Αριστερά των «-ζαίων», όπως κάποιος «διανοητής» έγραψε, δεν απέφυγε την παράδοση των εσωτερικών εμφύλιων της ιστορίας της.
- Έχασε τις εκλογές, σε όλες τις κάλπες, και έκανε γαλάζια την Ελλάδα, παρά τα τόσα θριαμβολογούντα συνθήματα και τα «δοσίματα» και τις «προσφορές» και τα «ταξίματα» που σκόρπιζε με απλοχεριά στις προεκλογικές παραστάσεις σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους και ….«Θεσσαλονικιά»!.
- Εκατό μέρες τώρα, σε κλειστές συνεδριάσεις οργάνων και ηγεσίας, λένε πως επιχειρούν και ψάχνουν να βρούν τα αίτια της ήττας, αλλά αποφεύγουν να το κάνουν δημόσια. Αριστερές ιστορίες με τις γνωστές «Ολομέλειες» όπου, πάλι ιστορικά, καρατομήθηκαν οι υπαίτιοι της αποτυχίας και της ήττας των «επαναστάσεων» που επιχειρήθηκαν κατά τη διαδρομή της Αριστερής ιδεολογίας.
- Τελικά βέβαια, δεν θα αποφύγουν μια τέτοια «ολομέλεια», ιστορική και αυτή τη φορά, και τον τελευταίο καιρό άρχισαν από ιστορικά μέλη της τελευταίας Αριστερής έκδοσης, με επάλληλες δηλώσεις και με εμφανείς αποστάσεις, να προσθέτουν σελίδες αυτοκριτικής για τα αίτια της ήττας.
- Άνοιξε ο ασκός της αυτοκριτικής, με απόψεις οι οποίες δηλοποιούν μία ομολογία ανικανότητας. «Δεν είμασταν έτοιμοι να κυβερνήσουμε», δηλώνει και ξεδηλώνει ο διατελέσας τρίτος Πολιτειακός πυλώνας π. πρόεδρος της Βουλής σύντροφος Ν. Βούτσης. Και ακολουθούν και άλλοι πρωτοκλασάτοι με παρόμοιες παραλλαγές και συνδυασμούς λέξεων μιας ξεπερασμένης επικοινωνιακής φρασεολογίας, να αποστασιοποιούνται από μια περίοδο ομολογημένης αυταπάτης, διαχωρίζοντας και εξαγνίζοντας την προσωπική συμμετοχή και παράσταση σε υπεύθυνες θέσεις.
- Αυταπάτες και ψευδαισθήσεις και κραυγαλέα ξεστρατίσματα ιδεολογικά, οικονομικά, ταξικά και κοινωνικά ανακαλύπτονται όψιμα, και προκαλούν τον απλό πολίτη να λέει «τώρα τα ανακαλύψατε μετά από τέσσερα και μισό χρόνια;» μνημονίων και προκλητικών δηλώσεων, ότι «πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε την εξουσία». Αργά το σκέφτηκαν, και τώρα συμπληρώνουν με ατάκες και ομολογίες, που προκαλούν πάλι την οργή της μεσαίας τάξης που δοκιμάστηκε, και τους εκατοντάδες χιλιάδες του brain drain που πήραν το δρόμο μιας δικής μας προσφυγιάς.
- Και δηλώνει ο πρωτεργάτης της οικονομικής πολιτικής τους, σύντροφος Τσακαλώτος, ότι «το κόμμα δεν είχε την απαραίτητη εμπειρία» ή ο σύντροφος Κούλογλου ότι «δεν είμασταν προετοιμασμένοι να κυβερνήσουμε».
- Μέσα στις άλλες αποκαλύψεις της πολιτικής της «πρώτης φοράς Αριστερά» βγαίνει ξανά στο τραπέζι της αυτοκριτικής, τόσο το Grexit στο χείλος της καταστροφής, όσο και μια πρόθεση να τυπωθούν δραχμές στη Ρωσία. Και βγαίνει άλλος σύντροφος ο Σάκης Παπαδόπουλος να δηλώνει ότι «Αυταπάτη ήταν ο δανεισμός από Κίνα και Ρωσσία»!
- Από κοντά έρχεται και ο αντιπρόεδρος, και υποτίθεται δοκιμασμένος από οικονομικά με συμμετοχή στη γνωστή ΑριστεροΔεξιά κυβέρνηση, σύντροφος Δραγασάκης, να κατεδαφίσει το όραμα της «Πρώτης φοράς Αριστερά» δηλώνοντας καθυστερημένα και αυτός, ότι «ήταν σημαντικό λάθος ότι ανατέθηκε η υλοποίηση του σχεδίου του Σύριζα στον Γιάνη Βαρουφάκη».
- Όλα αυτά, τα σημαδιακά Αριστερά καμώματα, δείχνουν μια προσπάθεια καλύψεως στελεχών του Σύριζα και συμμέτοχων στη διαχείριση της εντολής διακυβέρνησης που τους έδωσε ο λαός, πιστεύοντας όλα εκείνα τα συνθήματα για το σκίσιμο των μνημονίων. «Κωλοτούμπες», να αποφύγουν μια νέα «Ολομέλεια» κριτικής, αντίγραφο και ανάτυπο πολλών παλαιών, μετά από ήττες και αποτυχίες πολιτικών που συνδέονται με συμφορές του τόπου.
- Αν κάποιος, θελήσει να δει ιστορικά την κατάσταση που δημιούργησε ο Σύριζα στην διακυβέρνηση αυτά τα χρόνια, που κατέρρευσε παταγωδώς το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, η πολλαπλή, καθολική ήττα στις επάλληλες εκλογές της χρονιάς αυτής, και όσα συζητιούνται ή θέλουν να συζητηθούν αυτό τον καιρό, δεν είναι μακριά από την εικόνα που θυμίζει τά όσα έγιναν με την Βάρκιζα του 1945, μετά τα Δεκεμβριανά του 1944, που απέτυχε η προσπάθεια και τότε, από μια άλλη Αριστερά, της Λαϊκής Δημοκρατίας Σοβιετικού τύπου.
- Και τότε, μετά τη Βάρκιζα, έψαχναν, και ψάχνουν ακόμη, να βρουν τα αίτια, και του υπαίτιους της ήττας.
- Αλλά, η ιστορία της αυτοκριτικής στην Αριστερά, που έμεινε γνωστή σαν «Ολομέλειες», και συνοδεύτηκαν με εσωτερικούς Αριστερούς Εμφύλιους, ήταν μετά τον Γράμμο, με πολλά συντροφικά μαχαιρώματα, και θύματα καπεταναίους. Μια ακόμη περίπτωση εμφύλιου στην Αριστερά ήταν τα πρωτοφανούς αγριότητας γεγονότα της Τασκένδης το 1955, που στην Ολομέλεια του 1956 καθαίρεσε τον ηγέτη της Νίκο Ζαχαριάδη, και τον έστειλε εξορία στο Σοργούτ της Σιβηρίας όπου αυτοκτόνησε. Για να ακολουθήσει η 12η «Ολομέλεια» του 1968, που ο εσωτερικός εμφύλιος, τους δίχασε και, δημιούργησε τις δύο Αριστερές, Εσωτερικού και Εξωτερικού.
- Και η Εσωτερικού, με πολλές άλλες αυτοκριτικές και ολομέλειες, είχε το χαμαιλεοντικό γονίδιο που έφθασε στον Συριζα, και τώρα ψάχνεται για νέα παραλλαγή με έναν ακόμη Αριστερό εμφύλιο, για την επόμενη παραλλαγή, ιδεοληψιών και συνδυασμό χρωμάτων στα όρια του «Ουράνιου Τόξου» που έφερε τη Συμφωνία των Πρεσπών.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται...
ο μέτοικος
