Η κρίση στην εκπαίδευση...

 Η κατάσταση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι χαοτική και πιθανώς μη αντιστρέψιμη, αν δεν αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα από την πολιτική ηγεσία της χώρας. Η λύση στο πρόβλημα θα καθυστερεί αν συνεχίσει να αναζητείται στο πλαίσιο της κομματικής αντιπαλότητας. Αλήθεια, γιατί υπάρχει τόση ανευθυνότητα στο πολιτικό μας σύστημα; Δεν γνωρίζουν οι πολιτικοί μας ότι η πατρίδα μας πρέπει να είναι «εκπαιδευμένη» για να μπορεί να επιβιώσει στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας; Δεν στρέφουν το βλέμμα τους στις έμπειρες κοινωνίες που ευημερούν, γιατί το εκπαιδευτικό τους σύστημα αποδίδει σ’ αυτές ανθρώπινο δυναμικό που αφομοιώνει τις αλλαγές, για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής διαδικασίας, την αντιμετώπιση της διαφθοράς και γενικά τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των πολιτών τους;
Η χώρα μας έχει ανάγκη από σταθερούς και μακρόβιους θεσμούς. Οι θεσμοί αυτοί πρέπει να εγγυώνται την αξιοκρατία, την ποιότητα, την προοπτική απασχόλησης, την κάλυψη των αναγκών της χώρας και την ενσωμάτωση των προοπτικών του μέλλοντος.
Η βασική βαθμίδα της εκπαίδευσης, το Λύκειο, ταλαιπωρείται από τις συχνές αλλαγές και η ανώτατη εκπαίδευση βιώνει τη συνεχή υποβάθμισή της. Το παράξενο είναι ότι η κοινωνία παραμένει αδρανής! Δείχνει προτίμηση σε ένα υποβαθμισμένο πτυχίο ενός υπολειτουργούντος πανεπιστημιακού τμήματος, παρά σε μια επαγγελματική κατάρτιση που θα δίνει τη δυνατότητα ένταξης στην παραγωγική διαδικασία... Το κοινωνικό κόμπλεξ του πτυχίου συνεχίζει τον καταστροφικό του ρόλο. Όμως, το πολιτικό σύστημα ικανοποιεί αυτό το κόμπλεξ με τη ίδρυση και λειτουργία πλήθους νέων τμημάτων, χαμηλών έως ανύπαρκτων προσδοκιών...
Είναι καιρός η χώρα μας να προβληματιστεί σοβαρά και να αντλήσει εμπειρίες από δοκιμασμένα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων κοινωνιών.
Προτάσεις:
Το πρώτο είναι η χώρα να αποκτήσει μια επαγγελματική εκπαίδευση υψηλών προδιαγραφών. Το δεύτερο είναι η λυκειακή εκπαίδευση να καταστεί μια αυτόνομη εκπαιδευτική μονάδα που θα παρέχει πιστοποιητικό λυκειακών σπουδών (ΠΛΣ) που θα αντικατοπτρίζει την αξιολόγηση των επιδόσεων όλων ανεξαιρέτως των μαθημάτων (κορμού και επιλογής) και των τριών τάξεων του Λυκείου, και υπό τη βεβαιωμένη στέγη του αδιάβλητου. Με βάση αυτές τις επιδόσεις και με τη διαδικασία που θα σχολιαστεί στη συνέχεια να γίνεται η επιλογή στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα (ΑΕΙ).
Εισαγωγή στα ΑΕΙ: α) το κάθε ΑΕΙ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και με γνώμονα τις δυνατότητές του, θα προκηρύσσει τον αριθμό των εισακτέων στα γνωστικά αντικείμενα που θεραπεύει, β) για το κάθε γνωστικό αντικείμενο θα γνωστοποιούνται οι συντελεστές βαρύτητας του κάθε μαθήματος του Λυκείου που θα καθορίζουν τα ΑΕΙ, και οι οποίοι θα αυξάνουν από τάξη σε τάξη, γ) οι υποψήφιοι θα υποβάλουν το ΠΣΛ και θα δηλώνουν το γνωστικό αντικείμενο της προτίμησής τους και δ) τα ΑΕΙ με βάση το ΠΣΛ και τους συντελεστές βαρύτητας θα συντάσσουν την κατάταξη των υποψηφίων από όπου θα πληρούνται οι προκηρυχθείσες θέσεις.
Όσον αφορά τη σημερινή άναρχη ένταξη των ΤΕΙ στα Πανεπιστήμια το μόνο που είναι ίσως εφικτό, για το μετριασμό της υποβάθμισης, είναι: α) τα νέα τμήματα που δεν έχουν στελέχωση να καταργηθούν και β) τα πανεπιστήμια να προβληματιστούν και να σχεδιάσουν ένταξη τμημάτων των ΤΕΙ στη δομή τους, μετά από μια περίοδο ωρίμανσης: αλλαγή προγραμμάτων σπουδών, πρόσληψη διδακτικού προσωπικού, εξασφάλιση εκπαιδευτικών υποδομών...
Οι πολιτικές ηγεσίες δεν φαίνεται να ανησυχούν για την υποβάθμιση της χώρας, μήπως η ακαδημαϊκή κοινότητα και οι ενεργοί πολίτες οφείλουν να τους υπενθυμίσουν το προφανές: το καθήκον τους;
Τέλος
Η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει την ευκαιρία να διδαχτεί από τις περιπέτειες του εκπαιδευτικού συστήματος και με τις ενέργειές της να σηματοδοτήσει την άνοιξή του.
Το οφείλει στις γενιές του μέλλοντος...

E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.