Το «φαινόμενο» Τσίπρας

on .

Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, Φιλόλογος – Συγγραφέας

Ποιος πολιτικός σήμερα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη δε ζηλεύει τον Πρωθυπουργό μας; Με όσα προεκλογικά υποσχόταν και με όσα έπραξε ως κυβερνήτης λογικά θα έπρεπε να είχε φύγει νύχτα και να τον είχε καταγράψει η ιστορία ως πολιτικό – παράδειγμα προς αποφυγήν. Και όμως, νάτος συνεχίζει απτόητος, παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από αποστάτες «εξαγορασμένους», ξεπουλάει την Μακεδονία και επιμένει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία! Είναι πράγματι ο λαός σοφός σε πολλές επισημάνσεις του. Ζει όλο αυτό το δράμα και την παρακμή τόσο ως πολίτης αλλά και ως μέλος του ελληνικού συνόλου. Και παρά τη γενικευμένη θλίψη και το έλλειμμα προσδοκιών και ελπίδων διαβάζει στις δημοσκοπήσεις ότι ακόμα ένα σεβαστό ποσοστό, γύρω στο 20%, δείχνει να τον εμπιστεύεται. Αυτή η διάγνωση δεν μπορεί να αναλυθεί με όρους πολιτικούς ή κοινωνικούς, αλλά χρήζει μελέτης άλλων επιστημών. Αυτός είναι και ο λόγος που μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας είναι «φαινόμενο». Βέβαια η ιστορία του νεοελληνικού κράτους έχει αξιολογήσει ως μεγάλους πολιτικούς πρόσωπα από άλλα υλικά και με εντελώς διαφορετική ταυτότητα και στη θεωρία και στην πράξη. Σ’ αυτή την κατηγορία έχουν ενταχθεί ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, ο Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, αλλά και άλλοι πολιτικοί από όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας. Άρα μπορεί να δείχνει «φαινόμενο» ο Πρωθυπουργός μας, αλλά ας περιμένουμε λίγο ακόμη και την κρίση του λαού και την αξιολόγηση της ιστορίας. Και γιατί σήμερα μπορούμε να υποστηρίζουμε ότι είναι «φαινόμενο», δηλαδή σπάνιο είδος πολιτικού, ο κ. Τσίπρας; Κατ’ αρχήν, ας θυμηθούμε το προεκλογικό του πρόγραμμα με τους πύρινους λόγους για το σχίσιμο των Μνημονίων, για το σβήσιμο των δανείων, για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τόσα άλλα λόγια «πτερόεντα». Ποιος Πρωθυπουργός, αριστερός ή δεξιός, θα τολμούσε ποτέ να βάλει υποθήκη για 99 χρόνια όλη τη δημόσια περιουσία; Ακόμα και τα ιστορικά μνημεία – κειμήλια τα έβγαλε στο σφυρί και τα παρέδωσε στους ξένους ως εγγύηση για τα δάνεια της χώρας!

Συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια και ταυτίστηκε με τους πλέον ακροδεξιούς εθνικιστές και συνεχίζει να στηρίζεται σε πολιτικούς που έχουν γελοιοποιήσει την ιδιότητα του βουλευτή. Ο άνθρωπος είναι «αριστερός» και δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς το χάδι της Κουντουρά, της Παπακώστα, του Ζουράρι και του Παπαγγελόπουλου. Μήπως έχουμε ξεχάσει τον αντιευρωπαϊσμό του, ενώ τώρα έχει καταντήσει... ευρωλιγούρης και πιστό σκυλάκι της Μέρκελ; Γερμανοτσολιάδες χαρακτήριζε τότε τους αντιπάλους του και σήμερα χαίρεται και καμαρώνει από τα «μπράβο» και τα χειροκροτήματα της Μέρκελ. Άρα έχει καταλήξει να συμπεριφέρεται ως «τυφλό όργανο» του ΝΑΤΟ, όπως έγραψε ο Μ. Θεοδωράκης. Ο Τσίπρας δεν ήταν αυτός που μαζί με την ομάδα του βροντοφώναζε σε πορείες και διαδηλώσεις «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών»; Και όμως σήμερα προσκυνάει ως ικέτης τον Τραμπ και κρέμεται από το στόμα του για να κερδίσει μια καλή κουβέντα. Ή μήπως ξεχάσαμε ότι όλα αυτά τα χρόνια ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χαρακτηρίζονταν γερμανοτσολιάδες, προδότες, διεφθαρμένοι; Ευτυχώς τα λησμόνησε ο Ραγκούσης και ο Αντώναρος. Και όμως ζητάει συνεργασία για τη δημιουργία «προοδευτικού μετώπου». Είναι σοφός ο λαός όταν λέει «εκεί που έφτυνε, γλείφει». Έχει πολλές ακόμα μοναδικότητες, που δεν συναντάς σε άλλους πολιτικούς. Για παράδειγμα, όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες έχουν καταδικάσει τον Μαδούρο ως δικτάτορα, ενώ ο κ. Τσίπρας του προσφέρει απόλυτη στήριξη. Και όμως ουδείς Ευρωπαίος ηγέτης του τραβάει το αυτί. Και ποιος από τους μεγάλους πολιτικούς της Ελλάδας του παρελθόντος κατάφερε σε ολόκληρη την τετραετία να έχει όλους τους βουλευτές του υπάκουους και καλά παιδιά; Για όλες αυτές τις μοναδικές επιτυχίες του Πρωθυπουργού οφείλουμε να του αποδώσουμε, έστω και με διάθεση ειρωνική, τον τίτλο του θαυματοποιού και το πρόσημο του «φαινομένου». Αλλά ένα «φαινόμενο» φυσικό ή πολιτικό κρύβει πολλά αναπάντεχα και απροσδόκητα στο εσωτερικό του. Γι’ αυτό ας περιμένουμε να τελειώσουν οι σταγόνες της κλεψύδρας και ύστερα να βάλουμε την οριστική υπογραφή μας στην αξιολόγηση του Πρωθυπουργού μας. Και ως εκείνη την ώρα, που δεν αργεί, ας ανεχόμαστε τα συγχαρίκια από τα κοράκια της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ για την παράδοση της Μακεδονίας.