Νέα χρονιά με πολλές προκλήσεις και ευκαιρίες

 

- Γράφει ο ΜΙΛΤΟΣ ΓΗΤΑΣ, δημοσιογράφος

• Σε λίγες μέρες η χώρα μας ετοιμάζεται να υποδεχθεί μια νέα χρονιά. Ζητούμενο βέβαια είναι αν θα τη γιορτάσει ή θα κυλήσει κι αυτή σε ένα τοπίο που άλλοι θα το λένε μνημονιακό, άλλοι θα το λένε μεταμνημονιακό ενώ οι πολλοί καθημερινά θα το βιώνουν σαν δύσβατο, επικίνδυνο και χωρίς προοπτική.

Κοντεύει να περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τη στιγμή που κάποιοι ανακάλυψαν ότι λεφτά δεν υπάρχουν, αν και νόμιζαν ότι υπάρχουν κι από το ειδυλλιακό περιβάλλον του ηρωικού Καστελλόριζου, που το θυμήθηκαν απλά ως κινηματογραφικό ντεκόρ, βύθισαν τη χώρα σε οικονομική, κοινωνική και πολιτική δίνη χωρίς να ερωτηθεί καμιά και κανείς μας για όλα αυτά. Κι όταν φυσικά ερωτηθήκαμε ίσως να ήταν ήδη αργά και με πολλά προαποφασισμένα!
Στα χρόνια που πέρασαν πολλοί προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ο λαός έφταιγε, ότι αυτός τα έφαγε και οδήγησαν τον έναν εναντίον του άλλου. Έτσι, σ’ αυτή την πολιτική αρένα οι περικοπές που επιβάλλονταν σε μια κοινωνική ή επαγγελματική ομάδα αντιμετωπίζονταν με ανάμεικτα αισθήματα από τις άλλες επαγγελματικές ή κοινωνικές ομάδες.
Και σήμερα; Πού βρισκόμαστε πλέον σήμερα; Βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Βρισκόμαστε ένα βήμα όχι πριν, αλλά μετά τον γκρεμό. Με 500.000 νέους ανθρώπους στο εξωτερικό, χαμένους για τη χώρα με ό,τι αυτό σημαίνει για τις οικογένειές τους, για όλους και όλες μας, για την αύξηση του πληθυσμού, για την επιβίωση της Ελλάδας σε μια γειτονιά του κόσμου όπου οι φίλοι δεν φαίνεται να είναι και πολλοί, με τη μεσαία τάξη ρημαγμένη επί σειρά ετών φορολογικά ενώ η φοροδιαφυγή ζει και βασιλεύει, με μηδενικές επενδύσεις, με κυβερνητικές επιλογές που δυσκολεύουν την επιχειρηματικότητα, με κοινωνικά μερίσματα να συντηρούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες και με ανύπαρκτη προστασία των δανειοληπτών.
Τι έφταιξε και φρέναρε η ανάπτυξη της χώρας; Τι οδήγησε από την ευδαιμονία των αρχών της δεκαετίας του 2000 και της επομένης των Ολυμπιακών Αγώνων στο χείλος της καταστροφής των αρχών της δεκαετίας του 2010, μιας δεκαετίας που σε λίγο τελειώνει, μιας δεκαετίας που όλοι και όλες «χάσαμε» με τραγικό τρόπο από τη ζωή μας;
Ποιοι είχαν ευθύνες; Για πόσες από τις ευθύνες τους έδωσαν λόγο; Τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει καλύτερα; Πόσο εμείς θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει καλύτερες επιλογές εκπροσώπων μας;
Σε λίγο θα ξεκινήσει το 2019. Το νέο αυτό έτος θα είναι χρονιά πολλαπλών εκλογών. Ας μεταβούμε λοιπόν να ασκήσουμε το ύψιστο δημοκρατικό μας δικαίωμα με περίσκεψη για το αύριο. Ας εκλέξουμε με τις επιλογές μας ένα πολιτικό προσωπικό που με ομοψυχία, συναίνεση, συνεργασία, πραγματική και όχι φαινομενική ταπεινότητα, θα υπηρετήσει και δεν θα υπηρετηθεί από τον πολίτη. Η κυβέρνηση που θα εκλεγεί το 2019 ας είναι μια κυβέρνηση που μας αξίζει και κυρίως που θα δώσει οράματα στα παιδιά μας. Και σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς…