Οι «ιστορικές συμφωνίες» της κυβέρνησης…

on .

Αν κάποιος πολίτης ξένης χώρας παρακολουθούσε τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού ή του Υπουργού Άμυνας κατά τακτά διαστήματα, θα σχημάτιζε τη γνώμη ότι εδώ στην Ελλάδα οι κυβερνώντες επιτελούν μεγαλόπνοο έργο με ευεργετικές συνέπειες τόσο για τον κάθε Έλληνα χωριστά, όσο και για την Ελλάδα. Δηλαδή οι μεγαλοστομίες της κυβέρνησης δημιουργούν έναν κόσμο παραμυθένιο, περιζήτητο και μοναδικό για την εποχή μας.
Αυτή η εκτίμησή μου οφείλεται στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας διαρκώς, αλλά και ο Καμμένος, δεν χάνουν ευκαιρία να χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε πράξη τους ή κάθε σημφωνία ως ιστορική επιτυχία. Θυμίζω την «ιστορική» συμφωνία με τα Σκόπια, την «ιστορική» συμφωνία με την Εκκλησία, την παρ’ ολίγον «ιστορική» συμφωνία με την Αλβανία και πολλές άλλες. Εύλογα γεννιέται το ερώτημα, αν οι κυβερνητικοί έχουν επίγνωση της έννοιας «του ιστορικού γεγονότος» ή μήπως μεταχειρίζονται λόγια μεγάλα και θαυμαστά μόνο και μόνο για να παραμυθιάζουν τους πολίτες, προπαγανδίζοντας ασήμαντα ή και επικίνδυνα πράγματα της κυβερνητικής τους πολιτικής.
Προς επιβεβαίωση της σκοπιμότητας ή της γνωστικής ανεπάρκειας των λαλούντων μ’ αυτόν τον τρόπο σημειώνω ότι οι Ιστορικοί με λόγο επιστημονικό ορίζουν ως ιστορικό γεγονός εκείνη την πράξη ή εκείνο το φαινόμενο το οποίο προκαλεί σοβαρότατες συνέπειες σε ένα κοινωνικό σύνολο, θετικά ή αρνητικά και μεταβάλλει τις συνθήκες της συλλογικής οργάνωσης. Για παράδειγμα, όταν οι Έλληνες επαναστάτες στις παραδουνάβιες περιοχές πέρασαν τη γέφυρα του Προύθου, αυτό σήμανε έναρξη επανάστασης στην Ελλάδα. Άρα πρόκειται για ιστορικό γεγονός. Όμως το πέρασμα μιας οποιασδήποτε γέφυρας από τον καθημερινό οδοιπόρο δεν μπορεί να θεωρηθεί ιστορικό γεγονός, αφού αφορά αυτή η ενέργεια μόνο αυτόν και κανέναν άλλον.
Επομένως γιατί ο Πρωθυπουργός κάθε τρεις και λίγο υψώνει φωνή και με ύφος καρδιναλίου ομιλεί για «ιστορικές συμφωνίες»; Κάποιοι λένε ότι έχει μια κάποια ανεπάρκεια ιστορικών γνώσεων και είναι λογικό να παραχαράζει τη σημασία των όρων. Αυτό δεν ισχύει, γιατί τόσοι Σύμβουλοι, πλην Καρανίκα, βοηθάνε τους κυβερνητικούς στο έργο τους.
Και ας έρθω στην ουσία της πρωθυπουργικής αξιολόγησης των αποφάσεων. Υπόγραψε τη «Συμφωνία των Πρεσπών» και τη θεωρεί ιστορική. Πράγματι, αν ολοκληρωθεί, ως γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί «ιστορικό», αλλά με περιεχόμενο λίαν αρνητικό για τα εθνικά μας συμφέροντα, αφού θα πρόκειται για παραχώρηση εθνικών μας δικαιωμάτων. Άρα η ιστορία θα αποδώσει ευθύνη στην κυβέρνηση για την υπογραφή αυτής της «συμφωνίας» που αμφισβητεί ιστορικά δικαιώματα της Ελλάδας. Προς τι, λοιπόν, σεμνύνεται ο Πρωθυπουργός;
Η συμφωνία με την Εκκλησία επιτρέπει κομπασμούς και πανηγυρισμούς στους ηγέτες της χώρας και της εκκλησίας; Κατ’ αρχήν κανείς δεν γνωρίζει αν θα νομοθετηθεί στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση. Ύστερα κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί πώς ωφελείται ο λαός, το κράτος και οι θεσμοί μας με το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας. Αντίθετα, δημιουργούνται σοβαρότατα ερωτήματα για τη σκόπευση και του Πρωθυπουργού και του Αρχιεπισκόπου. Καθότι η «συμφωνία» αποπνέει ένα πνεύμα αμφισβήτησης του ρόλου της Εκκλησίας στην εθνική μας ταυτότητα, στην ιστορία και στον πολιτισμό. Αλλά και ο εναγκαλισμός του αρχηγού της Εκκλησίας με έναν πρωθυπουργό, κατά δήλωσή του «άθεο», φαίνεται αφύσικος και δυσερμήνευτος.
Αλλά ήταν έτοιμη η κυβέρνηση να υπογράψει και με την Αλβανία «ιστορική συμφωνία» αν δεν είχε απολυθεί ο Κοτζιάς. Και η Αλβανία για να μας ανταποδώσει τις καλές μας υπηρεσίες, δολοφόνησε τον Βορειοηπειρώτη και τον άφησε άταφο δέκα ημέρες. Η ύβρις και η εχθρότητα της Αλβανίας προκαλούν την πατριωτική συνείδησή μας.
Αυτές είναι οι «ιστορικές συμφωνίες» που θα αλλάξουν τη ζωή μας, θα εξυπηρετήσουν τα εθνικά μας συμφέροντα και θα στεριώσουν τη δημοκρατία μας.
Επιτέλους ας σταματήσουν οι κυβερνητικοί να υποτιμάνε και τη λογική μας, αλλά και την αξιοπρέπεια. Οι πολίτες απαιτούν σοβαρότητα, αλήθεια και σεβασμό στην ιστορία μας.
Υ.Γ.: Όσο για την ιστορική ανεπάρκεια του κ. Τσίπρα, ας διαβάσουμε τι είπε για τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο σχετικά με Μουσολίνι και Χίτλερ!
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ