Περίεργη και αντιφατική η στάση του ΚΙΝ.ΑΛ.!..

Επιγραμματικά, την «ήξεις, αφήξεις...» στάση του ΚΙΝ.ΑΛ. θα μπορούσε κανείς να τη συνοψίσει στο «και με τον αγροφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».
Περίεργη γιατί η πρόσκληση για δημιουργία ευρέως σχηματισμού δίδει την εντύπωση αγνοίας της πραγματικότητος, γεγονός που προκαλεί ποικίλα ερωτηματικά και αντιφατική, γιατί η δήλωση ότι «έχουμε τη δική μας πρόταση» και καλοδεχούμενος όποιος προσχωρήσει σ’ αυτή, ενώ γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Ν.Δ. θα εγκαταλείψουν τις δικές τους γραμμές για ν’ ασπασθούν την πρόταση του ΚΙΝ.ΑΛ.
Η δήλωση της κας Γεννηματά, ότι δεν θα γίνει το ΚΙΝ.ΑΛ. «δεκανίκι» του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. διατηρώντας «ίσες αποστάσεις...», εγείρει ερωτηματικά ως προς την ικανότητα εκτίμησης των ευθυνών ενός εκάστου εξ αυτών για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Η προσπάθεια του ΚΙΝ.ΑΛ. ν’ απεκδυθεί των ευθυνών του το ΠΑΣΟΚ, τόσο με τον κ. Γ. Παπανδρέου, όταν δήλωνε ότι «λεφτά υπάρχουν» για να καταλήξει στο Καστελόριζο, στο Μνημόνιο και στο ΔΝΤ, όσο και με τους κ.κ. Σαμαρά και Κουβέλη στην γνωστή τριμερή Κυβέρνηση από την οποία ο τελευταίος, γι’ αυτονόητους λόγους, απεχώρησε ανοίγοντας το δρόμο σε πρόωρες εκλογές και στην άνοδο στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγετο για τον τόπο, πέφτει στο κενό, γιατί το ΠΑΣΟΚ όχι μόνον τότε ήταν στην εξουσία, άρα έχει και τις ανάλογες ευθύνες, αλλά και στη συνέχεια επάνδρωσε τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ με πρόσωπα που γίναν και Υπουργοί.
Η δε ΔΗΜ.ΑΡ. που κι αυτή κατηγορεί τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά, ενώ βαρύνεται περισσότερο όλων για τις πολιτικές εξελίξεις, ξεχνάει ότι με την άρνησή της να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έριξε την Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, η οποία με υπεράνθρωπες προσπάθειες του πρώτου και ουσιαστική βοήθεια του δευτέρου, είχε επιτύχει στο τέλος του 2014 προϋπολογισμό με θετικό πρόσημο.
Κατά συνέπεια, το ΚΙΝ.ΑΛ. (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ.), μάταια προσπαθεί ν’ αποσείσει τις ευθύνες που το βαρύνουν προκαλώντας ειρωνικά μειδιάματα στους κατοικούντες την Ιερουσαλήμ...
Στο ερώτημα ποιον θα στηρίξει μετά τις εκλογές αν η Ν.Δ. δεν πάρει αυτοδυναμία η απάντησή του ειναι διφορούμενη – δικολαβίστικη, αφήνοντας να νοηθεί ότι με γνώμονα μόνον το εθνικό συμφέρον, όπως κι όλα τα κόμματα το πιπιλίζουν, θ’ αποφασίσει... βάζοντας στην ίδια μοίρα τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ., με την οποία συγκυβέρνησε σε κρίσιμες περιόδους. Η αντιφατικότητα στο προκείμενο έγκειται στο πώς είναι δυνατόν να εκστομίζει βαρύτατους χαρακτηρισμούς, ανοίκειους εν πολλοίς, εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικώς (ανίκανοι, επικίνδυνοι, βυθίζουν τη χώρα στην καταστροφή, όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο καλύτερα, άπειροι στο χειρισμό εθνικών θεμάτων, κακέκτυπα της αριστεράς, εμπαθείς, σκανδαλοθήρες, συκοφάντες, πολιτικοί απατεώνες κ.α.π.) και ν’ αφήνει να νοηθεί ότι μπορεί και να συνεργασθεί μαζί του, ξεχνώντας επιπλέον ότι δύο από τα πλέον ικανά στελέχη του (κ.κ. Βενιζέλος και Λοβέρδος) σύρονται, αδίκως κατ’ αυτούς, στα δικαστήρια με τη σκοπιμότητα της πολιτικής τους εξόντωσης. Πού είναι η κομματική αλληλεγγύη και η επιβαλλόμενη συμπαράσταση;
Το νέο ερώτημα που γεννά και δίλημμα μαζί είναι: Πώς μπορεί ένας ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης να δώσει βάση και να πιστέψει ένα κόμμα που, αν πιστεύει ότι οι χαρακτηρισμοί του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του είναι ακριβείς, τότε θα έπρεπε ρητά και κατηγορηματικά ν’ αποκλείσει ερμητικά κάθε είδους συνεργασία. Όταν όμως αφήνει ανοικτή την πόρτα για συνεργασία εύλογα προκύπτει το δίλημμα: Ή, ότι οι ανωτέρω χαρακτηρισμοί είναι εν γνώσει ανακριβείς, οπότε τίθεται εν αμφιβόλω η αξιοπιστία των ΚΙΝ.ΑΛ. ή ότι ισχύει εν προκειμένω το «όμοιος ομοίω αεί πελάζει».
Με αυτά όμως τα παλινδρομικά ναι και όχι, τα πιθανά κι απίθανα, τα δυνατά κι αδύνατα ή τα ναι μεν αλλά δε κ.α. τοιαύτα, κινδυνεύει να βρεθεί στην 4η θέση στις επόμενες εκλογές. Οι ψηφοφόροι απαιτούν ξεκάθαρες και όχι μεσοβέζικες θέσεις. Ήδη μερικοί βουλευτές του τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ ενώ άλλοι με τη Ν.Δ.. Η αρχηγός οφείλει να ξεκαθαρίσει το κόμμα από τις παρατηρούμενες φυγόκεντρες τάσεις.
Το Ποτάμι έφυγε νωρίς και με το 1,5% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις κανένα ρόλο δεν θα μπορέσει να διαδραματίσει, γιατί θα έχει εξαφανισθεί από την πολιτική σκηνή. Σήμερα όμως έχει έναν αριθμό βουλευτών και μπορεί να παζαρεύει πιθανά σενάρια συγχώνευσής του στο ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα της πολιτικής επιβίωσης.
Το όραμα της ευρύτερης κεντροαριστεράς εξανεμίστηκε εν τη γεννέση του αφού, ουσιαστικά και για τη ΔΗΜ.ΑΡ. ισχύει το «τρεις κι ο κούκος», εν προκειμένω ο κ. Θεοχαρόπουλος, που όπως σχολιάζεται, επιδιώκει, έξυπνα φερόμενος την πιο βολική βουλευτική θέση ήτοι την του Ευρωβουλευτή. Υψηλές αμοιβές, πολιτικό απυρόβλητο, διεθνής προβολή, ουδέτερος παρατηρητής, κριτής και αναλυτής των τεκταινομένων ασχέτως προσόντων (ίδετε τα βιογραφικά των περισσοτέρων εξ αυτών) ει μη μόνον την εξόφληση γραμματίων, την πολιτική σκοπιμότητα ή την προσωπική εύνοια του αρχηγού και τέλος την «αναγνωρισιμότητα…», κυρίως, στα ΜΜΕ.
Αντί των διακεκριμένων με κύρος και διεθνή αναγνώριση, οι μέτριοι, κατά το «ανθ’ ημών Γουλιμής» για να μην ξεχνάμε τον μεγάλο Χαρίλαο Τρικούπη είτε το είπε, είτε όχι ο ίδιος. Στην επόμενη πενταμελή βουλή η συνεργασία του ΚΙΝ.ΑΛ. με τη Ν.Δ. είναι ο ορατός μονόδρομος.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών