Τσίπρας και Οδυσσέας…

Αρκετοί συμπολίτες, βλέποντας τον Πρωθυπουργό στην Ιθάκη και ακούοντάς τον να μιλάει για τον Οδυσσέα και τις περιπέτειές του, αναρωτήθηκαν τι ήθελε να πετύχει και τι εννοούσε. Είχαν απόλυτο δίκιο και οι γνώστες της Οδύσσειας του Ομήρου και οι μη γνωρίζοντες ούτε τον Όμηρο ούτε τον Καβάφη.
Ο ίδιος από επαγγελματική ιδιότητα περισσότερο και λιγότερο από πολιτική στάση προσπάθησα να βρω ομοιότητες του Πρωθυπουργού μας με τον ήρωα και κεντρικό πρόσωπο της Οδύσσειας. Άλλωστε μου ήταν πολύ γνωστός ο ομηρικός κόσμος και γι’ αυτό δεν δυσκολεύτηκα να επισημάνω τα σημεία στα οποία ο πολιτικός μας ηγέτης προσομοιάζει με τον βασιλιά της Ιθάκης.
Πράγματι είναι τουλάχιστον δείγμα αλαζονείας και φτηνού λαϊκισμού να πιστεύει ο κ. Τσίπρας ότι η πορεία του ως πρωθυπουργού έχει κάποιο κοινό στοιχείο με τον πολλά παθόντα Οδυσσέα. Θυμίζω μονάχα στους αναγνώστες, όσοι δεν έτυχε να διαβάσουν Όμηρο, ότι ο Οδυσσέας, αφού δοκίμασε για δέκα χρόνια τις πλέον οδυνηρές περιπέτειες, είχε τόσο πάθος για τον νόστο (γυρισμό στην πατρίδα) που ευχήθηκε να δει από μακριά καπνό να ανεβαίνει από το τζάκι του παλατιού του κι ας πέθαινε!
Μήπως, λοιπόν, πιστεύει ο Πρωθυπουργός ότι ταυτίζεται με τον ομηρικό βασιλιά, γιατί με πάθος και οι δυο παλεύουν για ένα μεγάλο στόχο; Μάλλον πρόκειται για ιλαροτραγωδία που προκαλεί στους πολίτες μόνο θυμηδία και ειρωνεία.
Και όμως, παρά τη φαιδρότητα της πρωθυπουργικής πράξης, υπάρχουν σκηνές ή διηγήσεις από τον Όμηρο που μπορούν να γίνουν αναπαράσταση στα έργα και τις ημέρες του Πρωθυπουργού μας. Λόγου χάρη, η άφιξη του Οδυσσέα και των συντρόφων του στη χώρα των Λωτοφάγων έχει καταπληκτικές ομοιότητες με το ταξίδι του Πρωθυπουργού και της παρέας του στη χώρα της εξουσίας. Όπως ξέχασαν τον προορισμό τους και τα σχέδιά τους οι σύντροφοι του Οδυσσέα τρώγοντας τους λωτούς, το ίδιο ακριβώς έπαθαν σήμερα ο Πρωθυπουργός και τα στελέχη του απολαμβάνοντας το νέκταρ και τους θεσπέσιους χυμούς. Ξέχασαν οράματα, προγράμματα, υποσχέσεις, δεσμεύσεις και τον σοσιαλισμό μαζί.
Επίσης μπορεί να βρει ο προσεκτικός αναγνώστης κάποιες ομοιότητες και στη διήγηση των Σειρήνων. Αλυσοδέθηκε στο κατάρτι ο Οδυσσέας για να απολαύσει το τραγούδι των Σειρήνων, αλλά έκλεισε τα αυτιά των συντρόφων του για να μην παραδοθούν. Μήπως και ο Τσίπρας δεν απαίτησε από τους συντρόφους του να κλείσουν τα αφτιά όλοι μαζί στις σειρήνες των κομμουνιστών, των εργαζομένων και γενικά του λαού που γυρεύουν δικαιοσύνη, δικαιώματα, ισότητα, εργασία, αξιοπρέπεια… Αυτά είναι τα «τραγούδια» της αριστερής ιδεολογίας.
Και στο νησί της Καλυψώς υπάρχει μια κάποια ομοιότητα: Ο Οδυσσέας χάρηκε τις ομορφιές της Νύμφης, αλλά αργότερα ζήτησε να γυρίσει στην Ιθάκη. Το ίδιο και ο Τσίπρας: Για τέσσερα χρόνια απόλαυσε τα καλά της καρέκλας: τιμές, χειροκροτήματα, προβολές, γνωριμίες, ταξίδια, προσωπικό αεροπλάνο, κότερα, γραβάτα και πολλά άλλα. Και τώρα ξαναθυμήθηκε τον σοσιαλισμό!
Όλα αυτά μόνο σε θίασο θεατρικό μπορεί να συμβούν. Γι’ αυτό νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες ας ξεχάσουν την Ιθάκη του Τσίπρα και να του δώσουν το εξιτήριο για το τέλος της παράστασης.

Υ.Γ.: Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη έχοντας χάσει όλους τους συντρόφους του, ενώ ο Τσίπρας φτάνει στο τέλος της εξουσίας χωρίς να τον εγκαταλείψει κανείς! Η ερμηνεία από τον καθένα σας…
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ