Η ιδεολογία στο μίξερ και ό,τι βγει!

on .

- Ποιά μεταπολίτευση, και ποιά έξοδος από τα μνημόνια,  και ποιά «πράσινα άλογα» και «κόκκινα  μουλάρια», της πρώτης και τελευταίας φοράς Αριστερά, και των συνιστωσών και των γκρουπούσκουλων!
- Η 21η Αυγούστου του κλεισίματος των μνημονίων, και ο διορισμός κατά διαταγή και επιλογή του ενός, και η μοναδική και διατεταγμένη υποψηφιότητα για τη θέση  του Γραμματέα του Σύριζα,  αλλά και ο ανασχηματισμός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  και πάσης ιδεολογίας, έδειξε ότι ένα «ιδεολογικό μίξερ» συνθέτει πλέον την «μετά την πρώτη φορά Αριστερά» εποχή, ενός αχταρμά. Μιάς Αριστεράς, όπου επικαιροποιείται εκείνο το ανέκδοτο με το καρπούζι, με περίβλημα  ΠΡΑΣΙΝΟ, σαρκώδη μάζα ΚΟΚΚΙΝΗ και γεμάτο με ΜΑΥΡΑ  σπόρια!
- Για όσους διαβάζουν τις ιστορικές σελίδες της Αριστεράς, δεν θα τη βρούν στον Καβάφη και  στον Σεφέρη, ούτε στην Ιθάκη, την αλήθεια.
- Η φύση της Αριστεράς  δεν άλλαξε σε τίποτε στη ιστορική διαδρομή της. Ανασύρει χωρίς αναστολές και ενοχές την διχαστική ρητορική, και το ταξικό μίσος ή κάπως αλλιώς, όπως το έγραψε κάποιος διανοητής,  είναι μαέστροι της ενορχήστρωσης του διχασμού. Κι ένας άλλος βρίσκει στην Αριστερή χορωδία, τα υμνολόγια για τα ανελεύθερα καθεστώτα.
- Ο διχαστικός λόγος του διαγγέλματος της Ιθάκης ξύπνησε  την διανόηση, και αν κάποιος κάνει συλλογή κειμένων, που γράφτηκαν, και γράφονται αυτές τις μέρες θα έχει στο μέλλον να παρουσιάσει ένα πανόραμα και ένα κόρπους της «πρώτης φοράς Αριστεράς», για πολλές καθηγητικές και διδακτορικές διατριβές,  με όλες τις εκδόσεις  του διχασμού και του ταξικού μίσους που καλλιεργούν συστηματικά και αφήνουν πίσω, μετά μια θλιβερή παράσταση.
- Γυρίζουν την Ελλάδα σε δύσκολες εποχές, τους ταϊζει ο διχασμός, και οργανωμένα τον φέρνουν στην επικαιρότητα και από κοντά η «κόκκινη ορχήστρα» με τα πάσης εκφράσεως γκρουπούσκουλα, που με τις παραβατικές πράξεις και ενέργειες θυμίζουν εποχές αναρχίας και καταστροφικών πράξεων και θυμάτων που προκάλεσαν «αριστεροί αγωνιστές».
- Ποιος νοικοκύρης και σώφρων πολίτης δεν ανησύχησε  από τη δήλωση κάποιας «ακτιβιστικής» αριστερής ομάδας, που έκανε την δήλωση μετά το επεισόδιο στο ΥΠΕΞ, με την τσάντα: «αν στη τσάντα είχε βόμβα θα είχε ανατιναχθεί το ΥΠΕΞ. Το νου σας συνεργάτες δολοφόνων…..Το νού σας». Δηλαδή; Μπορεί να…..γίνει και αυτό;
- Ανατρέχοντας στα Δεκεμβριανά, στα βιβλία και των συντρόφων «αγωνιστών», θα βρει κανείς πολλά επεισόδια με ανατινάξεις κτιρίων και κρατικών δομών, με ακραία περίπτωση την υπονόμευση του κτιρίου της «Μεγάλης Βρετάνιας», όπου τα Χριστούγεννα του 1944 είχε καταλύσει ο Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός της Βρετανίας τότε. Το ό,τι δεν το πυροδότησαν, το ξέρουν μόνο κάποιοι αριστεροί της «Πρώτης  και τότε φοράς», κυβερνητικοί, που διαπραγματεύονταν με τους Βρετανούς. Και υπέγραψαν τη Βάρκιζα.
- Το «εφιαλτικό σενάριο», μεθοδικά επαναφέρεται, από πολλούς εκφραστές της Αριστεράς,  και το ερώτημα που ανασύρεται από όσα  αυτή την εποχή, με τη «Γραμμή Ιθάκης», με τα μηνύματα  διχασμού και κοινωνικού μίσους που εκπέμπονται, και αναπαράγονται μεθοδικά και άκριτα, παραπέμπουν στα γεγονότα του αντάρτικου, και ξυπνούν μνήμες από τραγικά γεγονότα.
- Και φαίνεται ότι,  η «κομματική διαφώτιση», το διαχέει μεθοδικά, και φτάνει και στην επαρχιακή Ελλάδα, και αγγίζει και τα Γιάννενα, με το μνημόσυνο στο Σταυράκι, όχι σαν θρησκευτική τελετή, αλλά σαν ανάσυρση των γεγονότων εκείνης της περιόδου, με πολλά περισσότερα θύματα σε στρατευμένους και πολίτες από τις τοποθετούμενες νάρκες στους δρόμους μέχρι τις παρυφές της πόλης, και ένα μεγάλο έγκλημα των ημερών εκείνων στην Μουργκάνα όπου τα συντρόφια εκτέλεσαν εν ψυχρώ και χωρίς μια δίκη του βουνού 120 αξιωματικούς,  στρατιώτες ενός λόχου, και τους εξαφάνισαν σε κάποιο καμίνι στις πλαγιές της Μουργκάνας. Θεωρούμενοι αγνοούμενοι για 25 χρόνια. Μεταξύ αυτών και ένας γιατρός, για τον οποίο κανένας σύλλογος δεν έκανε ένα ψήφισμα. Είναι η άλλη όψη. Κάποιοι θέλουν να θυμούνται αλλά απαγορεύουν στους άλλους να έχουν τη δική τους μνήμη. Ο Δήμος που πρωτοστατεί, ας διαβάσει την ιστορία όλη. Να τη θυμάται και τώρα που ξαναζεσταίνεται με αφροσύνη ο διχασμός και το ταξικό μίσος. Το ιστορικό στάζει αίμα.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται …

ο μέτοικος