Κάθε πέρυσι και καλύτερα…

l Η βία είναι το «λουλούδι που καλλιεργείται» σήμερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στους περισσότερους τόπους του κόσμου, δυστυχώς και στην πατρίδα μας.

Τα τελευταία κυρίως χρόνια, παρατηρείται στη χώρα μας ραγδαία αύξηση των περιπτώσεων βίας και εγκληματικότητας, είναι καθημερινή είδηση της τηλεόρασης και των ΜΜΕ (γυναικοκτονίες, πατροκτονίες, φόνοι ανυπεράσπιστων ηλικιωμένων προσώπων κ.λπ.). Μεγάλη ανησυχία προκαλεί και η ακραία παιδική και εφηβική βία, η οποία εμφανίζεται τακτικά σε σχολεία, όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις της χώρας, αλλά και στην επαρχία.

Στη χώρα μας, την κοιτίδα του πολιτισμού και των υψηλών ιδανικών, θα περίμενε κανείς να μην παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα, ή τουλάχιστον σ’ αυτή την έκταση την απαράδεκτη.

Τι λοιπόν συμβαίνει; Εύλογο είναι να δημιουργείται αυτή η απορία σήμερα, σε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα, οι οποίοι σέβονται τον εαυτό τους και αγαπούν τη πατρίδα, τους την Ελλάδα και το συνάνθρωπό τους:

• Μήπως οι Έλληνες έχουμε αποκοπεί από τις ρίζες της φυλής μας και ξεχάσαμε τον παγκόσμια αναγνωρισμένο Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, γι’ αυτό πρέπει να επανέλθουμε στο κλέος των προγόνων μας;

• Μήπως «επροοδεύσαμε στον πολιτισμό του μετώπου και υστερήσαμε στο πολιτισμό της καρδιάς», όπως μου είπε, προ πολλών ετών ένας πνευματικός μεγάλος άνθρωπος;

• Μήπως μας διαφεύγει αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας, ότι δηλ. «έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ ορα»;

• Μήπως ξεχνούμε, θεληματικά ή άθελά μας, ότι είμαστε οι άνθρωποι, όχι μόνον σωματικές, αλλά και ψυχικές και πνευματικές οντότητες και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ψυχική και πνευματική μας καλλιέργεια; Κατά τον Μαχάτμα Γκάντι, «πνευματική ανάπτυξη σημαίνει διάπλαση του χαρακτήρα, καθώς και γνώση του Θεού και του εαυτού μας».

Ο σημερινός άνθρωπος, δυστυχώς, έχει χάσει την αξιοπιστία και την ευαισθησία του· ο τρόπος της ζωής του δεν αντιστοιχεί ούτε στις απαιτήσεις της συνείδησής του, ούτε στις απαιτήσεις του πνεύματος. «Κοίταξε γύρω σου», λέει ο Πασκάλ «τι σκέπτονται οι άνθρωποι σήμερα· τον πλούτο, την εξουσία, τα σπίτια κ.λπ., δηλ. όλα τ’ άλλα, εκτός το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος».

Έχουμε χρέος να ασχοληθούμε, όχι μόνο με την τεχνολογική πρόοδο, αλλά και με τις εσωτερικές μας δυνάμεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στις μεγάλες ανάγκες του ανθρώπου.