Ευφρανθείτε κι αγαλλιάστε για τα… σαράντα του ΔΗΠΕΘΕ μας!
O μαϊμουδισμός, ο λαϊκισμός, ο εξυπνακισμός, η μοντερνιά, η χαριτωμενιά και το δήθεν, προσεγγίζουν πλέον και στην πόλη μας το μεγαλείο της σοβαροφανούς γελοιότητας διαφόρων παρουσιαστών στις πρωινές ή μεσημβρινές εκπομπές πολλών κρατικών και ιδιωτικών καναλιών της τηλοψίας.
Πράγματι με πολύ σοβαρές αξιώσεις μπορούν και τα εννέα πρώτα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της χώρας –που συμπληρώνουν στο τέλος του 2023 σαράντα χρόνια λειτουργίας– να διεκδικήσουν το μεγαλείο του εξυπνακισμού και του κουτσομπολιού των Αθηναϊκών καναλιών εθνικής εμβέλειας. Το παράδειγμα έδωσε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι με το διοικητικό του συμβούλιο και τους χαριτόβρυτους παρουσιαστές κυρίως. Κι εδώ φάνηκε η πρωτοπορία για το πόσο μπροστά μπορούν να οδηγήσουν το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι ώστε να γίνει «Σαν» και να μην αποκτήσει δική του καλλιτεχνική οντότητα.
Να προβληθούν και να προβάλλονται για να γίνουν γνωστοί στο ευρύτερο κοινό οι παρουσιαστές και οι εορτάζοντες τα τριάντα εννέα και μισό χρόνια «ίδρυσης και λειτουργίας του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι.». Άιντε πανηγυριώτες και καλά σαράντα!
Θυμάμαι μια φράση του τότε Μητροπολίτη Θεόκλητου Σετάκη στην ιδρυτική διακήρυξη του Ο.Η.Θ 16 Απριλ. 1976 που μεταξύ άλλων είπε και το εξής: «Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να κάνουμε θέατρο και όχι να γίνουμε». Ας θυμηθεί η εφημερίδα που δημοσίευσε την ιδρυτική διακήρυξη του Ο.Η.Θ. ποιοι και πώς εμόχθησαν για την ίδρυση και λειτουργία θεάτρου στην πόλη μας. Ας θυμηθεί ποιος έφερε γύρω στα πενήντα άτομα απ’ την κομματική οργάνωση Εξαρχείων του τότε Κ.Κ.Ε Εσωτερικού που είχε γράψει μέλη του Ο.Η.Θ. στην Αθήνα για να ψηφίσουν στις εκλογές του 1977. Ας θυμηθεί ποιοι έγραψαν μέλη του Ο.Η.Θ. των κομματικών οργανώσεων του Κ.Κ.Ε. της περιοχής και της πόλης των Ιωαννίνων.
Ας θυμηθεί ποιοι κατηγορούσαν τον Γ. Νάκο ότι θέλει καρέκλα ενώ οι ίδιοι στρογγυλοκάθισαν για περισσότερα από πέντε χρόνια στην καρέκλα που δεν ήθελαν. Ας θυμηθεί η εφημερίδα ποιος έμεινε και πάλεψε για να μην διαλυθεί ο Ο.Η.Θ. όταν έφυγαν όλοι οι ηθοποιοί αφού συγκρούστηκαν λυσσαλέα και ενέπλεξαν στη σύγκρουσή τους και τις κομματικές παρατάξεις της αριστεράς. Ας θυμηθούν όσοι καθ’ οιονδήποτε τρόπο αναμείχθηκαν στις συγκρούσεις που ακολούθησαν όταν ιδρύθηκε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι και ορίστηκε επί Δημαρχίας Φίλιππα Φίλιου Καλλιτεχνικός διευθυντής ο Νίκος Περέλης, που ήταν φίλα προσκείμενος στο Κ.Κ.Ε. αλλά που ήταν όμως άνθρωπος του Θεάτρου και συγκρούστηκε με το τότε διοικητικό συμβούλιο που τον έφερε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι.. Ας θυμηθούν ποιοι ηθοποιοί επιτέθηκαν να τον χτυπήσουν στα γραφεία του Θεάτρου και από ποιους και ποιες κομματικές παρατάξεις παρακινήθηκαν.
Γι’ αυτή την παθογένεια κανείς απ’ τους πανηγυριώτες δεν μίλησε. Αντίθετα θυμήθηκαν πώς ευτελίζεται μια παράσταση όταν κάποιος ηθοποιός έκανε τους άλλους να ξεκαρδίζονται στα γέλια και να κατουριούνται επί σκηνής.
Πανηγυρίστε λοιπόν με τους υποτακτικούς για να προβληθείτε –μια και επίκεινται δημοτικές εκλογές– και αναδείξτε τον εξυπνακισμό, τον μαϊμουδισμό και τη χαριτωμενιά των παρουσιαστών που μοχθούν για να γίνει ο θεσμός ένα απέραντο δήθεν ενός ευτελούς κουρελολαϊκισμού. Ευφρανθείτε και αγαλλιάστε με τα χρήματα του ελληνικού λαού και δώστε όλη τη λαμπρή τελετή να προβάλλεται τρις της ημέρας σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της Ηπείρου ώστε να γίνουν γνωστοί και αναγνωρίσιμοι οι μοχθούντες για την καρέκλα του διευθυντή. Εύχομαι ο εξυπνακισμός να κυριαρχεί έως πλήρους γελοιοποιήσεως. Για τα τριάντα εννιάμιση χρόνια λειτουργίας του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Ι μετέχω στον πανηγυρισμό με το ποίημά μου που σας χαρίζω:
Μαριονέτες
Πιάσε το πρέπει απ’ το ιώτα και γδάρετο ως το πί
(Οδυσσέας Ελύτης).
Εκείνους που εθαύμαζες τα χρόνια που φοιτούσες
στην περιώνυμη σχολή της νιόφαντης πολιτικής
-που με σχολή πολύ κακού παρομοίαζε θεάτρου–
της ίντριγκας και των κλικών και του παρασκηνίου
’κείνους λοιπόν που θαύμαζες κ’ ήθελες
να τους μοιάσεις
τώρα οι εργοδότες σου και πάτρωνές σου είναι.
Θεσούλα σου ετοίμαζαν που σήμερα κατέχεις.
Βεβαίως εβοήθησε και η προσκόλλησή σου
προς κάθε μεγαλόσχημον που είχεν εξουσία,
να ξεριζώσουν από σε ό,τι θα απειλούσε
ετούτο το περίεργο «σύγχρονο» θέατρό τους.
Έτσι, σου πήρανε ψυχή, συνείδηση και γνώση
κι’ ένα κουβάρι γύρω σου τυλίξανε με «πρέπει».
Τα «πρέπει» ‘κείνα τα γνωστά
κάθε συμβιβασμένου
κάθε αναρριχόμενου και κάθε καριερίστα.
Τα «πρέπει» αυτά που θάτανε
για κάποιον άλλο βρόγχοι
εσύ στολίδια τα θαρρείς και τα επιδεικνύεις.
Σημάδι πώς πανέτοιμος πλήρως «εξοπλισμένος»
να ενταχθείς τώρα και σύ στα θέατρα της χώρας,
που άγιοι τα διοικούν πανούργοι θιασάρχες
με παναξίους βοηθούς: πρυτάνεις δικηγόρους...
πράκτορες ξένους μυστικούς, τέως
και νυν τοπάρχες...
λαθρέμποροι, τυρέμποροι, τσαχπίνηδες μεσίτες,
παμπόνηροι καθηγητές των πανεπιστημίων,
πολιτικάντηδες φαιδροί πλουτήσαντες δολίως
και άλλοι σοβαροφανείς τέως επαναστάτες
-που φυσικά ανένηψαν κι είναι στους θιασάρχες
-εξ απορρήτων σύμβουλοι πιστοί αφοσιωμένοι...
Νάσου λοιπόν κι εσύ μ’ αυτούς έγινες τώρα...
«κάποιος» με θέση και αξίωμα
στο θίασο της πόλης,
να χαίρεσαι να επαίρεσαι να λύνεις και να δένεις
και να μη νοιώθεις τα σκοινιά
που σ’ έχουν μαριονέτα...
Γεώργιος Νάκος
