Τα απορρίμματα της πολιτικής…

Η λειτουργία κάθε δημοκρατικού φορέα εξαρτάται κυρίως από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αντιπροσώπων που εκλέγονται από τον λαό. Τούτο έχει μεγάλη σημασία ιδιαίτερα για την Βουλή των Ελλήνων και το Ευρωκοινοβούλιο. Τέτοια χαρακτηριστικά είναι το δημοκρατικό ήθος, η λογική, η μόρφωση, η ηθική συγκρότηση και η διαλεκτική ικανότητα. Βεβαίως, η ευθύνη της επιλογής και της ανάδειξης στο αξίωμα του βουλευτή ανήκει πρώτα στο κόμμα και ύστερα στους πολίτες, οι οποίοι, υποτίθεται, επιδοκιμάζουν ή απορρίπτουν  την κομματική πρόταση. Γι’ αυτό ας μην αγανακτούμε και ας μην αναθεματίζουμε βουλευτές, οι οποίοι με τις πράξεις τους δείχνουν ότι είναι και ανίκανοι και επικίνδυνοι για τα κοινωνικά και εθνικά μας συμφέροντα. Τούτο το ζούμε και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο.

Πράγματι, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι βουλευτές οι οποίοι και δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, αλλά και προκαλούν την οργή και την απογοήτευση στους πολίτες με την συμπεριφορά τους. Πρόκειται για πολιτικούς «αχρείους», οι οποίοι εκμεταλλεύονται την αναγνωρισιμότητά τους και εξαπατούν τον κόσμο με τον πολιτικό τους καιροσκοπισμό.

Σοφά και προφητικά τα λόγια του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, ο οποίος στο βιβλίο του «ερήμην των Ελλήνων» το 1977 γράφει: «Ας είμαστε ειλικρινείς. Και ας αναρωτηθούμε: ποια εταιρία, ποιο ανώτατο ίδρυμα, ποιος οργανισμός κοινής ωφελείας, ανεπηρέαστος και αυτόβουλος, όχι δουλωμένος σε πολιτικές επεμβάσεις, θα χρησιμοποιούσε ποτέ τους περισσότερους «πατέρες του έθνους» ως ανώτατα στελέχη του; Ανάμεσα στην Ελληνική πολιτική ηγεσία υπάρχουν πολυάριθμα απορρίμματα των επιστημών και των άλλων επιδόσεων. Πώς να προκόψει ο τόπος με τ’ απορρίμματα; Και πώς να μην έχει αναλάβει μόνη της πια η Ελλάδα την επιβίωσή της «ερήμην των Ελλήνων»;

Και δυστυχώς έχουμε πολιτικούς που ξεφτιλίζουν κυριολεκτικά το αξίωμα και οδηγούν ένα μέρος των πολιτών σε μια γενικευμένη απαξιωτική στάση προς τη δημοκρατία. Γιατί εύκολα ο πολίτης, αηδιάζοντας κάποιον πολιτικό, γενικεύει την απόρριψη προσώπων, κομμάτων και θεσμών.

Σ’ αυτές τις θλιβερές σκέψεις οδηγήθηκα από τις αισχρές, χυδαίες και ανήθικες πράξεις του Γεωργούλη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για πρακτική βάρβαρη και απολίτιστη, που καταπατεί τα δικαιώματα των γυναικών και μας θυμίζει μεσαιωνικά – δεσποτικά καθεστώτα. Νομίζω ότι μόνο άνθρωποι χωρίς νου μπορούν να ανεχτούν πράξεις που δεν σέβονται τη δημοκρατία και δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της γυναίκας για ισότιμη συμμετοχή. Και έρχεται σήμερα κάθε Γεωργούλης να βιάζει, να κακοποιεί και να ταπεινώνει μια γυναίκα, γιατί τόλμησε να αντισταθεί στις θηριώδεις ορέξεις του!

Και πέραν της ταπείνωσης μιας γυναίκας έχει κάνει την Ελλάδα, όπως νωρίτερα η Καϊλή, πρωτοσέλιδο σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Ίσως το πάθος του «επιβήτορα» να είναι προτιμότερο από την προβολή της πατρίδας και των συμφερόντων των συμπατριωτών.

Θεωρώ ότι αυτοί οι πολιτικοί θα έπρεπε να βρίσκονται στον κάδο των απορριμμάτων και όχι να αντιπροσωπεύουν κόμμα, ιδέες και αξίες. Γι’ αυτό είναι υποχρέωση του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τις ευθύνες του, όπως και ο κόσμος που τον τίμησε με 162.000 ψήφους. Είναι ντροπή και όνειδος για όλους μας. Η εκ των υστέρων καταδίκη κρύβει υποκρισία και δεν φανερώνει αληθινή μεταμέλεια και απολογία.

Δυστυχώς έχουμε και άλλους πολιτικούς που θα έπρεπε να βρίσκονται στο περιθώριο της πολιτικής, αλλά παραμένουν στη σκηνή, κι ας είναι γυρολόγοι, καιροσκόποι και καταδικασμένοι.

Γι’ αυτό, εκτιμώ, πως ήρθε η ώρα οι πολίτες με την ψήφο τους να επιβάλουν την αλλαγή νοοτροπίας στα κόμματα, ώστε να προτιμηθούν οι άριστοι για να υπηρετήσουν αληθινά τα συμφέροντα της κοινωνίας. Ίσως η καθιέρωση της λίστας και η ανακλητότητα να συμβάλουν στο καθάρισμα του Κοινοβουλίου από τη δυσοσμία και τη χυδαιότητα των επιτηδείων.

Ας τολμήσουν πρώτα τα κόμματα και ύστερα οι πολίτες να αναθεωρήσουν την πρακτική τους και να στολίσουν τον ναό της δημοκρατίας με πραγματικούς πιστούς και όχι με φαρισαίους υποκριτές.