Τι είναι θαύμα…

Κατά καιρούς, με διάφορες αφορμές, έρχεται στην επικαιρότητα, όπως συνέβη και πρόσφατα, το θέμα των θαυμάτων, γύρω από το οποίο αναπτύσσεται μεγάλη παραφιλολογία. Να πούμε αρχικά ότι, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κανείς, το θαύμα και με τη στενότερη και με την ευρύτερη έννοια είναι ένα ζητούμενο στη ζωή των ανθρώπων και μάλιστα στις ημέρες μας, όπου τα πάντα είναι πιεστικά, ψυχοφθόρα και ανασφαλή μέσα μας και γύρω μας και θέλουμε να απαλλαγούμε από την ασφυξία που μας σιγοπνίγει… Ακούμε πολλές φορές τους ανθρώπους με αναστεναγμό να λένε «αχ και να γινόταν ένα θαύμα και να άλλαζαν τα πράγματα», όταν αντιμετωπίζουν ασθένειες ή οικονομικά προβλήματα ή άλλες θλίψεις ή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Σκεφτόμαστε, χωρίς να αναφερόμαστε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, δεν έχουν καμία σημασία άλλωστε, ότι την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι για το θαύμα, ειδικά την ώρα της απελπισίας και της απογοήτευσής τους, πιθανώς κάποιοι στον χώρο της Εκκλησίας να την εκμεταλλεύονται για ιδιοτελείς σκοπούς. Ή με υπερβάλλοντα και καταχρηστικό τρόπο να υπερτονίζουν την… τέλεση θαύματος, το οποίο είναι κάτι που δεν διαφημίζεται, δεν σκηνοθετείται, αλλά απλώς βιώνεται.

Αυτά ούτε έλειψαν στο παρελθόν, ούτε λείπουν στο παρόν, ούτε θα λείψουν στο μέλλον. Ας μην εστιάσουμε, λοιπόν, σε μικρότητες, επιδιώξεις, σχετικότητες και απροσδιοριστίες και ας έρθουμε στην ουσία του θέματος, που είναι το πώς αγγίζει τον καθένα μας ένα γεγονός. 

Δύο άρρωστοι, στον ίδιο θάλαμο του νοσοκομείου, έκαναν την ίδια σοβαρή εγχείρηση, που πήγε καλά και για τον έναν και για τον άλλον. Ο ένας, μόλις συνήλθε από τη νάρκωση, έκανε συνέχεια τον σταυρό του, αποδίδοντας τη σωτηρία του σε θαύμα του Θεού. Ο άλλος κάλεσε κοντά του τον γιατρό του, του φίλησε από ευγνωμοσύνη το χέρι και του είπε ότι είναι ο σωτήρας του.

Αν, λοιπόν, ζούμε ή αν δεν ζούμε το θαύμα, αυτό είναι βασικό κριτήριο της ποιότητας της πίστης μας και όχι αποτέλεσμα της ενέργειας «θαυματοποιών». Και όταν μιλάμε για θαύμα, δεν εννοούμε τόσο το να γίνονται κάποιες θεραπείες αρρώστων, όσο το να αλλάξει ο τρόπος ζωής μας και η συμπεριφορά μας. Να αλλάξουμε τα κριτήρια των επιλογών μας.

Κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός και περιγράφεται στο Ευαγγέλιο, όπως και κάθε θαύμα που κάνουν η Παναγία και οι άγιοι μέσω του Ιησού, είναι ένα σημείο, μια φανέρωση της θείας παρουσίας μέσα στον κόσμο και έχει σωτηριώδη σκοπό, είναι ένας δείκτης πορείας και έχει ως βασικά κριτήρια την αγάπη και την πίστη.

Αν η σημερινή εποχή δεν ζει μέσα στον χώρο του θαύματος και πολλοί αμφιβάλλουν και αρνούνται το θαύμα, αλλά την ίδια στιγμή πιστεύουν σε μαγείες και δεισιδαιμονίες και γίνονται θιασώτες προλήψεων(!), είναι γιατί ουσιαστικά δεν βρίσκουν αγνή αγάπη και αληθινή πίστη.

Η πίστη, με ευθύνη ημών των Χριστιανών, έχει καταντήσει μια γενική θρησκευτική τοποθέτηση, μάλλον συναισθηματική υπόθεση, παρά αληθινή λειτουργία ζωής. Η πίστη δεν χαρακτηρίζει τις σχέσεις μας με τους άλλους, ούτε καν τις σχέσεις μας με τον εαυτό μας! Όσοι προσπαθούμε με βάση τη λογική να εξηγήσουμε το θαύμα, που δεν είναι ένα μαγικό τρικ αλλά βίωμα, δεν πρόκειται ποτέ ούτε να το καταλάβουμε ούτε να το παραδεχτούμε ούτε να ικανοποιηθούμε.

Η βαθύτερη σημασία του θαύματος δεν είναι τόσο η υπέρβαση των νόμων της φύσης, αλλά και της νοημοσύνης μας, όσο η πεποίθηση, για τους πιστούς τουλάχιστον, ότι ο Θεός δεν τους εγκατέλειψε. Άρα, το θαύμα είναι ενισχυτικό της ελπίδας τους και αφορμή παρηγοριάς.

Αλλά δεν πρέπει αυτή η ελπίδα και η παρηγοριά να προκαλούνται επιτηδευμένα και να στηρίζονται σε φαντασιώσεις, αλλά να καλλιεργούνται ως εσωτερική διεργασία. Και τότε θα έρθει το θαύμα, που δεν είναι ό,τι βλέπουμε, που δεν είναι ένα τρικ, αλλά είναι ό,τι ζούμε, με το να γίνουμε μια νέα προσωπικότητα, η οποία μαθαίνει να βλέπει κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα τη ζωή, πρίσμα πολυδιάστατο, καθαρό, τελείως ξένο προς τα ανθρώπινα δεδομένα.