Ο Μητροπολίτης και η περιουσία της Βελλάς…
ΚΑΤΙ περισσότερο από ενδιαφέρουσες οι απόψεις του κ. Σπύρου Εργολάβου για τη Βελλά και την περιουσία της, που σύμφωνα με το νόμο και τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου (603/1985), ανήκουν στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς.
Δικαίως ανησυχεί και διαμαρτύρεται, που με την κατάργηση της Ακαδημίας και του Λυκείου Βελλάς και τη συγχώνευση με την Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, η κινητή και ακίνητη περιουσία θα πρέπει να παραδοθεί σε αυτή και ενδεχομένως να εκποιηθεί.
ΜΕ το θέμα έχουμε ασχοληθεί πλειστάκις και για πρώτη φορά από τον «Πρωινό Λόγο» κατά τα έτη 1978-1979 (όπου εργαζόμουν τότε ως αρχισυντάκτης), παρουσιάζοντας μιά μεγάλη έρευνα και στη συνέχεια από την «Ελευθερία» που εξέδωσα. Πολύτιμη δε η συνεισφορά στοιχείων του κ. Εργολάβου και του αειμνήστου στενού μου φίλου Μανώλη Ριζόπουλου, καθηγητή της Σχολής και στη συνέχεια διευθυντή της- πατέρα του κ. Σπύρου Ριζόπουλου- που αναμόρφωσε τη Σχολή και αγωνίστηκε για τη Βελλά και την περιουσία της. Εκείνα τα χρόνια σκανδαλωδώς ο τότε Μητροπολίτης Θεόκλητος συνέστησε εταιρία με έναν γεωπόνο ονόματι Μανίκα από τη Θεσσαλία και εκμεταλλεύονταν την περιουσία του Ιεροδιδασκαλίου, στο οποίο δεν διατίθονταν ούτε δραχμή τσακιστή. Δυό φορές πήγε κατηγορούμενος για απιστία ο Θεόκλητος, απαλλασσόμενος όμως με βούλευμα, ότι ναι μεν διέπραξε το αδίκημα αλλά ...δεν είχε δόλο! Άλλωστε ποιό δικαστήριο θα καταδίκαζε τον προστατευόμενο του τότε Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ;
ΔΕΝ θα μπούμε σε λεπτομέρειες και στο παρασκήνιο της υπόθεσης και στην εμπλοκή ισχυρών πολιτικών της εποχής. Μένουμε στο ...διά ταύτα, στο σήμερα. Το σκηνικό δυστυχώς επαναλαμβάνεται, με τον Μητροπολίτη κ. Μάξιμο, που μόλις τοποθετήθηκε το πρώτο που έκανε ήταν να συστήσει μιά προσωπική Ανώνυμη Εταιρία, την «Μητρόπολη Ιωαννίνων- Αναπτυξιακή ΑΕ», με πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο τον ίδιο, με το πραγματικό του όνομα «Βασίλειος Παπαγιάννης»! Σκοπός η εκμετάλλευση της περιουσίας της Βελλάς, καλλιέργειες, χίλια και πλέον γίδια, τυροκομείο, μελισσοκομικές εκτροφές, ΙΕΚ (!) και πλείστα άλλα, πέραν της επιχειρηματικής δραστηριότητάς του με υλικά ανακύκλωσης στα Γιάννινα.
ΠΟΛΛΑ εκατομμύρια εισρέουν στα ταμεία της ΑΕ και της Μητρόπολης από Εθνικά- Κοινοτικά προγράμματα και την Περιφέρεια Ηπείρου, με τον Μητροπολίτη να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν! Προφανώς θεωρεί ως προσωπική του υπόθεση και δική του περιουσία αυτή της Βελλάς, την οποία και μπορεί να χρησιμοποιεί όπως θέλει. Να ρωτήσουμε τι γίνονται όσα προϊόντα παράγει και τα χρήματα που εισπράττει, μάλλον είναι περιττό, αλλά ας μας πει: όσο καιρό λειτουργούσε η Εκκλησιαστική Ακαδημία και το λύκειο στη Βελλά, πόσα διατέθηκαν για την εν γένει λειτουργία τους; Μήπως στο γηροκομείο ή για τα συσσίτια στις εκκλησίες; Θα είχε ενδιαφέρον, για να ενημερωθούν οι Γιαννιώτες, αλλά έχουμε την πληροφορία ότι δεν δόθηκε ούτε ένα λίτρο γάλα!
ΠΑΜΕ τώρα στο πιό σημαντικό: αφού η Ακαδημία και το Λύκειο καταργήθηκαν και συγχωνεύτηκαν με την Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και όλη η περιουσία πρέπει να παραδοθεί σε αυτή, με ποιό δικαίωμα συνεχίζει την εκμετάλλευσή της ο κ. Μάξιμος- Βασίλειος Παπαγιάννης; Όχι ότι πριν νομίμως το έπραττε, αλλά τώρα η υπόθεση προσλαμβάνει χαρακτηριστικά κυριολεκτικώς σφετερισμού της τεράστιας περιουσίας της Βελλάς από μιά Ανώνυμη Εταιρία! Παρά ταύτα, είμαστε περίεργοι να μάθουμε αν ο έμπορος Μητροπολίτης υπέγραψε με την τότε διοίκηση της Σχολής κάποια συμφωνητικά για την εκμετάλλευση της περιουσίας κι αν υπάρχουν σχετικές αποφάσεις.
ΣΩΣΤΑ λοιπόν, για να επανέλθουμε στην αρχική μας τοποθέτηση, ανησυχεί ο κ. Σπύρος Εργολάβος για την τύχη της περιουσίας. Δε λέει όμως τι πιστεύει για την εκμετάλλευσή της από τον Μητροπολίτη και πολύ περισσότερο τώρα που έπρεπε ήδη να είχε μεταβιβαστεί στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών. Θεωρεί νόμιμη την «αρπαγή»; Πιστεύει ότι σωστά πράττει ο κ. Μάξιμος- Βασίλειος Παπαγιάννης; Εκτιμά μήπως ότι δεν υπάρχει ζήτημα νομιμότητας στο θέμα; Τι νομίζει ότι πρέπει να γίνει; Έχει διερευνηθεί αν εν τω μεταξύ έχει πωληθεί μέρος της περιουσίας ή υποθηκευθεί, για να κάνει τις δουλειές του; Εν τέλει δε, προέχει έτσι κι αλλιώς η προστασία της περιουσίας και επ’ αυτού απαιτείται η δέσμευση της Πολιτείας και της ηγεσίας της Εκκλησίας, εγρήγορση όλων των Ηπειρωτικών δυνάμεων.
