Ποιος και πώς θα κυβερνήσει;

Παρακολουθώ συνειδητά και ενεργά δια βίου τα πολιτικά πράγματα της πατρίδας. Γι’ αυτό και συχνά δημοσιοποιώ τις απόψεις μου, όχι βέβαια ως δόγμα, αλλά ως μια αγωνία για τα συμβαίνοντα και τα μελλούμενα.

Για τις παρακάτω σκέψεις αφορμή πήρα από τη θέση που διατύπωσε ο Πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξη στον Στ. Θεοδωράκη.

Πέραν του πώς ο κ. Μητσοτάκης προσδιόρισε το περιεχόμενο στις δύο προτάσεις του, οφείλει ο κάθε σκεφτόμενος πολίτης να πάρει θέση, καθότι από το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών θα πορευτεί η χώρα τα επόμενα τέσσερα χρόνια με 

ό,τι σημαίνει και προδικάζει αυτό για το γενικό συμφέρον, αλλά και για την τύχη του καθενός.

Πράγματι, η απάντηση στο ερώτημα ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός και πώς θα κυβερνήσει εμπεριέχει την πολιτική ουσία για την ψήφο του κόσμου. Και τούτη την ώρα δεν πρόκειται απλώς για κουβέντα του καφενείου, αλλά για δημοκρατικό διάλογο που θα καθορίσει τα μελλούμενα του τόπου. Γι’ αυτό και έχουμε υποχρέωση να σκεφτούμε με νηφαλιότητα, αλλά και με ρεαλισμό πώς θα κατευθύνουμε την καινούρια πολιτική εξουσία και πώς θα επιβάλλουμε τις αναγκαίες συνθήκες ώστε να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Αναμφισβήτητα με βάση και την ευρωπαϊκή εμπειρία πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του πρώτου κόμματος. Κάθε άλλη σκέψη κρύβει σκοπιμότητες και γεννάει τον διχασμό και την αβεβαιότητα στην κοινωνία. Ίσως κάποιοι να οργίζονται μ’ αυτή την άποψη, αλλά η πολιτική εντιμότητα και οι δημοκρατικές αρχές αυτό επιβάλλουν. Άλλωστε η αρχή της όποιας πλειοψηφίας αποτελεί αξίωμα στη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού.

Το δεύτερο ερώτημα, δηλαδή για το «πώς θα κυβερνήσει» νομίζω ότι θα είναι το καίριο ζήτημα ύστερα από τις εκλογές. Οι σκέψεις που θα ακολουθήσουν γεννιούνται από την βεβαιότητα ότι δεν θα μπορέσει ένα κόμμα να εξασφαλίσει την πλειοψηφία της Βουλής, όπως τουλάχιστον δείχνουν ως τα σήμερα όλες οι δημοσκοπήσεις.

Σ’ αυτό το πιθανό ενδεχόμενο κόμματα και πολίτες είναι ανάγκη να αναθεωρήσουν τις προσδοκίες τους και να ξανασχεδιάσουν τον ρόλο τους. Αυτή η μεταβολή είναι αναγκαία προϋπόθεση, αφού η λαϊκή ετυμηγορία αυτό θα απαιτήσει. Τότε θα πρέπει να σχηματιστεί κυβέρνηση όχι με κομματικά – ιδεολογικά χαρακτηριστικά, αλλά με πρόσημο εθνικής ταυτότητας. Εννοώ αναγκαστική συνεργασία εκείνων των κομμάτων που αποδέχονται τα κυρίαρχα στοιχεία της χώρας μας, τα οποία είναι ο κοινοβουλευτισμός, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, η ελεύθερη αγορά και το κοινωνικό κράτος.

Αλλά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα σχηματιστεί απλώς για την νομή της εξουσίας και το μοίρασμα των ιματίων, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. Σήμερα, αν ο λαός με την ψήφο του απαιτήσει σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης, αυτό θα γίνει στη δέσμευση των κομμάτων σ’ ένα πρόγραμμα που θα βγάλει τη χώρα από τις δυσκολίες και γενικά από τις πολλαπλές δεσμεύσεις και αγκυλώσεις.

Και είναι πολλά τα ζητήματα που θα κληθεί αυτή η κυβέρνηση να λύσει, ώστε να διαμορφωθεί μια χώρα, όπως το έχουμε ανάγκη ύστερα από πολλές πιέσεις, βαριές υποχρεώσεις και συνεχείς απειλές. Επιγραμματικά επισημαίνω κάποιες προγραμματικές κατευθύνσεις αυτής της κυβέρνησης:

1. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τους εξοπλισμούς με Φρεγάτες και Rafale, πληρώνοντας δισεκατομμύρια ευρώ.

2. Αφού το ΝΑΤΟ και η Αμερική έχουν «στρατοπεδεύσει» στην Ελλάδα οφείλουν να αναλάβουν και την προστασία της χώρας από κάθε απειλή.

3. Σεβασμός απόλυτος στη διάκριση των εξουσιών, όπως όρισε ο Αριστοτέλης και ο Ευρ. Διαφωτισμός.

4. Επιστροφή των νέων από τη φυγή στο εξωτερικό και οικονομική ενίσχυση γενναία.

5. Να αντιμετωπιστεί το δημογραφικό μας πρόβλημα με στήριξη της οικογένειας και όχι με ελληνοποίηση των μεταναστών.

6. Να ενισχυθεί σημαντικά το κοινωνικό κράτος για να περιοριστεί η εκμετάλλευση των πολλών και η οικονομική ανισότητα.

Σ’ αυτό το πνεύμα μπορεί και πρέπει να προκύψει μια νέα κυβέρνηση. Διαφορετικά ας μείνουμε θεατές των κομματικών επιδιώξεων και ας κλαίμε τη μοίρα μας.