Δέντρα - σύμβολα στη μνήμη των Γιαννιωτών Εβραίων…

• Την Παρασκευή το μεσημέρι, στο Μώλο, και μπροστά από το άγαλμα του Μαβίλη, έγινε μια εκδήλωση δεντροφύτευσης τριών ανεπτυγμένων δένδρων, σφενδάνια και βελανιδιά, στη μνήμη των Εβραίων της πόλης μας, που σαν την 25η, την αποφράδα εκείνη μέρα του 1944 από εκείνο, ακριβώς το σημείο, έφευγαν τα Γερμανικά καμιόνια της απανθρωπιάς και της αιώνιας ντροπής, για τον άνθρωπο, φορτωμένα με τους συμπολίτες μας Εβραίους, για τα… κολαστήρια του απάνθρωπου Χίτλερ και της πιο ειδεχθούς, εγκληματικής του, επιστημονικής –τι φρίκη! - στρατιωτικής επιτελικής του… κουστωδίας (!) στη Γερμανία. 

Πέρασαν από τότε, σχεδόν ογδόντα χρόνια κι όμως υπάρχουν ακόμα ανάμεσά μας, συμπολίτες, παλιοί Γιαννιώτες, άνδρες και γυναίκες, που θυμούνται φίλες και φίλους των μαθητικών τους χρόνων, ή φίλους των γονέων τους, αγαπημένοι, που δεν γύρισαν ποτέ ξανά, από τότε, από κείνη τη φοβερή, 25η Μαρτίου. Καλλιτεχνική ήταν η έμπνευση και η υπόδειξη της δεντροφύτευσης για την τραγική επέτειο, του χαμού, της μικρής μας πλέον Κοινότητος, μόλις 47 ατόμων, για τον επιτυχή συμβολισμό των δένδρων! Άριστος ο συμβολισμός των δένδρων, αυτής μάλιστα της εποχής, που φαίνονται ξερά, χωρίς καρπούς και άνθη κι όμως, μέσα στους κορμούς τους, η ζωή τους παίρνει τα πάνω της και πάλλεται και ζει και διεκδικεί το δικαίωμα να ζει, να γεννά και να αναγεννάται, να ξεπετάγεται απ’ τους τάφους για να υπάρχει και να δημιουργεί. Είναι κάτι, που το Εβραϊκό στοιχείο το ζει και το ξαναζεί στην πάνω από πέντε χιλιάδες χρόνια ιστορία του!

Βέβαια, στη δική μας μικρή, σήμερα, Εβραϊκή Κοινότητα, έτυχε και η άλλη μεγάλη απώλεια, ο θάνατος του ΜΩΥΣΗ μας! Του Δημάρχου μας, του ανθρώπου, με το «Παγκόσμιο ανάστημα», όπως τον χαρακτήρισαν τα μεγάλα Διεθνή και Ελληνικά ονόματα, που τίμησαν το θάνατό του, με την παρουσία τους και με τις παγκόσμιες, τηλεοπτικές αναφορές τους!

Ήταν μεγάλη, η δεύτερη αυτή απώλεια! Ήταν μια δεύτερη συμφορά, και όχι μονάχα για την μικρή, πολύπαθη Εβραϊκή μας Κοινότητα, που έχασε τον Πρόεδρό της, το στήριγμα και την… ψυχή της, αλλά  και για ολόκληρο το Δήμο των Γιαννιωτών!

Ήταν ο μόνος Δήμαρχος, που μπορούσε και θα έκανε πλέον τα Γιάννενα μια σύγχρονη, Ευρωπαϊκή πόλη. Ήταν ο Δήμαρχος που μας άξιζε και ανέβαζε την πόλη και τους δημότες της σε επίπεδα που μόνον εκείνος, μπορούσε να οραματίζεται και να μας φτάνει, τουλάχιστον αυτούς που έχουν αγαθή προαίρεση και δε μάχονται το καλό όπου και όταν το συναντούν από μικρότητα και αντιζηλία. Και οι Γιαννιώτες, ήξεραν πλέον, ποιος  έπρεπε να είναι ο Δήμαρχός τους για όσα χρόνια θα τον άφηνε ο Θεός να ζήσει. Και στην εκδήλωση αυτή της μνήμης των χαμένων αδελφών του, σίγουρα παρίστατο και αναγάλλιαζε η όμορφη ψυχή του Δημάρχου μας, Μωυσή. Ας έχει την ευλογία και τα «ευχαριστώ» όλων των δημοτών της πόλης μας. Και ας είναι η μνήμη όλων των αδελφών μας Εβραίων που χάθηκαν στα κρεματόρια, αιώνια, όπως αιώνια θα είναι και η ιστορία, αυτού του πολύπαθου Εβραϊκού λαού, που ξεπετάγεται από τα ερείπια ξαναζεί και μεγαλουργεί έτσι, που κανένας Χίτλερ πλέον, να μην τολμήσει, να τους επιβουλευτεί.