Ο άνθρωπος και η φύση…

Η φύση θεωρήθηκε ως εξωτερικό περιβάλλον και αντιμετωπίστηκε από τον άνθρωπο ως αντικείμενο εκμετάλλευσης, αγνοήθηκε η λειτουργία της.

Για παράδειγμα, οι μη ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ξοδεύονται χωρίς μέτρο, ενώ οι ανανεώσιμες συνεχίζουν να ξοδεύονται με ρυθμούς μεγαλύτερους απ’ αυτούς της ανανέωσής τους από τη φύση.

Ο άνθρωπος οφείλει να κατανοήσει ότι η φύση λειτουργεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια, ούτε εκδικείται ούτε χαρίζεται, απλώς λειτουργεί. Το εργαστήριο φύση έχει στη διάθεσή του άπειρο χρόνο και άπειρη ποικιλία, συνεπώς στις συνθήκες που εργάζεται τίποτε δεν είναι απίθανο να συμβεί!

Ο άνθρωπος έχει υποχρέωση και συμφέρον να συμφιλιωθεί με τη φύση… 

Από την εμφάνισή του στη γη, ο άνθρωπος προσπάθησε να ερμηνεύσει τα διάφορα φυσικά φαινόμενα (τί; πώς; γιατί;). Η εξέλιξη της επιστήμης τον απάλλαξε από τις προκαταλήψεις και τις φοβίες και του έδωσε τη δυνατότητα να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του. Η μεγάλη όμως γνώση δεν τον απάλλαξε από την απληστία, με αποτέλεσμα να συμβάλει και ο ίδιος στη δυστυχία του.

Κατά τον Οδυσσέα Ελύτη (Στοκχόλμη, 10/12/1979): Χρειάζεται να βρισκόμαστε στη σωστή απόσταση από τον ηθικό ήλιο, όπως ο πλανήτης μας από τον φυσικό ήλιο, για να γίνει η ζωή μας επιτρεπτή. Μας έφταιγε άλλοτε η αμάθεια. Σήμερα μας φταίει η μεγάλη γνώση.

Η φύση αποτελεί τη βάση της οικονομίας μας, παράγει την απαιτούμενη ενέργεια και ύλη και ο άνθρωπος τα οικειοποιείται αυτά τα δύο και απλώς τα μετασχηματίζει.

Τα έντομα γονιμοποιούν τα φυτά, δηλαδή παρέχουν υπηρεσίες προς τον άνθρωπο. Όμως, η συμπεριφορά του ανθρώπου οδήγησε στο να μειωθεί αισθητά ο αριθμός τους, π.χ. των μελισσών και τώρα το τεχνητό τους αντίγραφο είναι ο στόχος! (Maja Goepel: Ας δούμε τον κόσμο μας αλλιώς, 2022).

Το μήνυμα που κυριαρχεί είναι: κάτι πρέπει ν’ αλλάξει…

Το να συνεχίσουμε να ζούμε όπως τώρα δεν αποτελεί επιλογή. Αν εμείς δεν αλλάξουμε, θα αλλάξουν από μόνα τους πολλά και μάλιστα προς το χειρότερο…Είναι χρέος μας να σκεφτούμε με το βλέμμα στο μέλλον. Ένα μέλλον στο οποίο η φύση και ο άνθρωπος είναι συμφιλιωμένοι. Ένα μέλλον στο οποίο θα έχουμε μάθει να μοιραζόμαστε και να είμαστε εντέλει ευχαριστημένοι με όσα ήδη έχουμε…