Οι διαχρονικές ευθύνες και εκλογές με ακραία πόλωση!

on .

ΔΕΝ πήγε καλά η θητεία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού. Πανδημία κορωνοϊού, πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμοί, ...καταποντισμοί, σαρωτική ακρίβεια, κατηγορίες για «πελατειακό κράτος», υπουργικές παλινωδίες και προκλήσεις, αποκάλυψη παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ και όχι μόνο και πριν από λίγες ημέρες η τραγωδία με τη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη, με 57 νεκρούς. Δε θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία, το αντίθετο μάλιστα -όσο κι αν ο ίδιος το επιθυμούσε ή και το προσπάθησε. 

ΦΥΣΙΚΟ λοιπόν είναι να μετατεθεί ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών. Πιστεύουν ότι θα εκτονωθεί ο δίκαιος θυμός των πολιτών, αλλά πρέπει ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του να συνειδητοποιήσουν ότι δε θα συμβεί. Η τραγωδία στα Τέμπη ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα των πολιτών, που πλέον βγαίνουν στους δρόμους και στις πλατείες διαμαρτυρόμενοι για την εν γένει κυβερνητική πολιτική. Οι Έλληνες άρχισαν να κουράζονται από την ολοένα και αυξανόμενη πίεση και αφαίμαξη που υφίστανται. Εξοργίζονται πλέον και με τη φαυλότητα και τη στήριξη -κατά την άποψή τους- συγκεκριμένων συμφερόντων.

ΒΛΕΠΟΥΝ ότι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ισχύει όμως πάντοτε η ρήση του Τζων Κένεντυ ότι «αν ένα κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει τους φτωχούς, δε θα μπορέσει κάποτε να προστατεύσει και τους πλούσιους». Κι ακόμη, το τραγικότερο, διαπιστώνουν πως το πρόβλημα κυρίως δε βρίσκεται στο πώς θα στηριχτούν οι αδύναμοι, αλλά στο ότι δεν μπορούν οι διοικούντες να χορτάσουν τους πλούσιους! Το αντίθετο φυσικά θα έπρεπε να γίνεται σε μια ευνομούμενη Πολιτεία και κοινωνικά ευαίσθητη. Μέλημά της όφειλε να είναι η φροντίδα των αδυνάτων πληθυσμιακών ομάδων, αλλά δυστυχώς δεν συμβαίνει.

ΕΤΣΙ αναμενόμενο ήταν το λαϊκό ξέσπασμα, με αφορμή -το κερασάκι στην τούρτα, που λέμε- την πρόσφατη τραγωδία που έβγαλε στην επιφάνεια όλη την παθογένεια της πολιτικής που ασκούν από την ίδρυση του κράτους μας όλες οι κυβερνήσεις: ευνοιοκρατία, ρουσφέτι, ανισότητα, αμφισβητήσιμος τρόπος απονομής της δικαιοσύνης. Αυτά τα ζητήματα θα απασχολήσουν τους Έλληνες και στο προσεχές διάστημα, απαιτώντας την ειλικρινή ενημέρωσή τους από τους διεκδικούντες την ψήφο τους, προπαντός δε από την κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία όσο κι αν μεταλλάχτηκε δε φαίνεται να έχει αποστεί των καταστατικών αρχών της. 

ΑΛΛΑ υπάρχει και η αντιπολίτευση, με κύριο εκφραστή της τον ΣΥΡΙΖΑ που κυβέρνησε επί πέντε χρόνια τη χώρα. Κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση για ακροδεξιά απόκλιση, όταν ο κ. Τσίπρας συμμαχούσε με τον ακροδεξιό κ. Καμμένο, σχηματίζοντας κυβέρνηση. Καταβάλλει δε προσπάθεια να μην επιχειρείται καν αναφορά στο Μάτι, εκεί όπου κάηκαν 102 πολίτες, με την κυβέρνηση να μην ξέρει τι να κάνει. Όπως και για την Μάνδρα, όπου πνίγονταν αβοήθητοι οι κάτοικοι. Τι θα πει «μην κάνετε τέτοιες συγκρίσεις»; Αυτός δεν ήταν που πούλησε τον ΟΣΕ σε Ιταλική εταιρία έναντι 45 εκατ. και με ευθύνες για την κατάντια του δικτύου και των υπηρεσιών που παρέχονται; Που έφτασε να ομιλεί με θρασύτητα και το ΠΑΣΟΚ, που πέρασε ως οδοστρωτήρας από τη χώρα, ισοπεδώνοντας αξίες και υποθηκεύοντας το μέλλον της!

ΦΥΣΙΚΑ εμείς δεν επιχειρούμε συμψηφισμό, αλλά δεν μπορούμε και να ξεχάσουμε τους ολέθριους χειρισμούς και τις ευθύνες, όπως και για το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, τις «διαπραγματεύσεις» που γονάτισαν και εξευτέλισαν τη χώρα. Τα λέμε και για να μη νομίζουν ότι είμαστε λωτοφάγοι ή έχουμε υποστεί λοβοτομή. Επιπροσθέτως για να καταδείξουμε τις διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων να βάλουν έστω τις βάσεις για μιά όσο γίνεται εύρυθμη λειτουργία του κράτους, με εκσυγχρονισμό των υποδομών του και με περισσότερο σεβασμό προς τους πολίτες.

ΠΑΜΕ λοιπόν στις εκλογές με όλα τα παραπάνω ζητήματα ανοιχτά και προς συζήτηση. Με επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην προκύψει ισχυρή κυβέρνηση -εν είδος ακυβερνησίας δηλαδή. Όχι βεβαίως με ευθύνη των πολιτών, όπως θα μας πούνε, αλλά των κομμάτων. Εκλογές που θα διεξαχθούν σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, με μεγάλη αποχή, με την ελπίδα ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων θα μείνει ήρεμη και με νηφαλιότητα θα οδεύσει προς τις κάλπες για να επιλέξει και εκλέξει αυτούς που θα θεωρήσει καλύτερους για να κυβερνήσουν. Αν θα είναι και η σωστότερη επιλογή, θα το δείξει το αποτέλεσμα.