Ευθύνες έχουμε ΟΛΟΙ!..
Με τις κηδείες των θυμάτων της σιδηροδρομικής σύγκρουσης στα Τέμπη, πέφτει η αυλαία του πρώτου σκέλους της τραγωδίας… Αγιάτρευτος ο πόνος, απέραντη η θλίψη, δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για τους συγγενείς τους.
Ταυτόχρονα άνοιξε και ο κύκλος της διερεύνησης των ποινικών και πολιτικών ευθυνών… Της αναζήτησης όλων των αιτιών που προκάλεσαν το δυστύχημα.
Ήταν όντως συγκινητικές οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις νέων για τα θύματα των Τεμπών και η απαίτησή τους να μην υπάρξει συγκάλυψη, να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια ώστε να τιμηθεί η μνήμη τους, αλλά και να μην επαναληφθούν ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον.
Κινητοποιήσεις που δεν άργησαν οι συνήθεις… ύποπτοι να επιχειρήσουν να τις θέσουν υπό τη «σκέπη» τους και, όπως σχεδόν συμβαίνει πάντα, να τις εντάξουν στους δικούς τους σχεδιασμούς.
Εκείνη που πρέπει να ξετυλίξει το «κουβάρι» των ευθυνών είναι η Δικαιοσύνη.
Η Δικαιοσύνη και μόνο η Δικαιοσύνη: Ούτε τα Μέσα Ενημέρωσης, ούτε οι «στοιχισμένοι» πίσω από κόμματα συνδικαλιστές, ούτε οι δικηγόροι που σπεύδουν να υποκαταστήσουν ακόμη και το έργο των ανακριτών!
Και έχει σημασία η υπογράμμιση αυτή, γιατί τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα ζει για μια ακόμη φορά ένα θέατρο παραλόγου και σκοπιμοτήτων: Από τη μία όλοι ζητούν να αποδοθεί Δικαιοσύνη, αλλά την ίδια στιγμή, όλοι αυτοί θέτουν… όρια τι θα πρέπει να αποφασίσει η Δικαιοσύνη: Να «δικαιώσει» τις δικές τους μύχιες, αλλά και φανερές σκέψεις!..
Ο σταθμάρχης έδωσε τις εξηγήσεις του, οδηγήθηκε στη φυλακή και θα περιμένει πλέον την ολοκλήρωση των ανακρίσεων και την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης. Το πιο πιθανό είναι να τον ακολουθήσουν στην προφυλάκιση κι άλλοι υπηρεσιακοί παράγοντες, που δεν τήρησαν τα προβλεπόμενα μέτρα.
Ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, για λόγους πολιτικής ευθιξίας, παραιτήθηκε. Ο Πρωθυπουργός, δεν κρύφτηκε ούτε μια στιγμή και ζητάει, δημόσια την πλήρη διερεύνηση των αιτιών που προκάλεσαν το δυστύχημα, αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΟΣΕ.
Τελειώνουμε όμως εδώ με όσους έχουν ευθύνη; Για τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης, ακόμη και συνδικαλιστικούς φορείς, αυτό θα ήταν μια βολική εξέλιξη. Και σε αυτό στοχεύουν και αυτό το σενάριο επιχειρούν να στεριώσουν…
Είναι όμως έτσι; Και άντε τα φορτώνεται όλα ο Κ. Μητσοτάκης. Λύνεται κάποιο από τα δομικά προβλήματα που όλες αυτές τις ημέρες αποκαλύπτονται; Άλλωστε, αν κάποια κυβέρνηση επιχείρησε να κάνει τομές, αυτή του Κ. Μητσοτάκη είναι…
Αντιμετωπίζεται μήπως η παθογένεια του διαχρονικού συστήματος στα τρένα; Διαγράφεται η συλλογική ευθύνη, των πολιτών, των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν, των συνδικαλιστών, μηδέ εξαιρουμένων και των Μέσων Ενημέρωσης;
Η απάντηση είναι όχι. Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Αν δεν μπει βαθιά το «νυστέρι», αν δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους και αυτοί που σήμερα, όχι μόνο κρύβονται (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και κουνάνε το δάχτυλο στους άλλους, το πρόβλημα θα επανεμφανιστεί με κάποια άλλη μορφή, σε κάποια άλλη περίοδο.
Φταίει -πολιτικά- η Κυβέρνηση, φταίνε όμως και οι άλλοι. Δεν αρκεί να λένε ορισμένοι, ότι «εμείς τα είπαμε», «εμείς προειδοποιήσαμε». Θα πρέπει και προτάσεις να γίνονται (και φυσικά δεν μπορεί κάθε πρόβλημα- αίτημα να συνοδεύεται με το «φταίει το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., τα μονοπώλια κ.ο.κ.»), αλλά και να αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, οι οποίες να μη στοχεύουν στις εντυπώσεις, αλλά στην ουσία.
Ξεχνάνε όλοι σχεδόν σήμερα, το πως χτίστηκε η Ελλάδα μετά τους καταστροφικούς πολέμους. Χωρίς δρόμους, χωρίς υποδομές, με μεγάλη φτώχεια του κόσμου, με τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και με αδυναμία εξεύρεσης χρημάτων, ξεκίνησε μια τεράστια προσπάθεια για να στηθεί ξανά στα πόδια της η χώρα.
Όλες οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν μετά τον πόλεμο, προσπάθησαν για το καλύτερο. Η πίεση για άμεση κατασκευή αναγκαίων έργων, η έλλειψη επαρκών γνώσεων, η αδυναμία χρηματοδοτήσεων προκάλεσαν και αστοχίες. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και ο σιδηρόδρομος.
Στα μετέπειτα χρόνια η αύξηση της χρήσης του αυτοκινήτου, έθεσε σε δεύτερη μοίρα τον εκσυγχρονισμό του και την επέκταση του δικτύου του. Τα πολλά χρήματα κατευθυνθήκαν στις οδικές υποδομές και σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκε και πάλι η περιβαλλοντική αξία του σιδηρόδρομου. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που άρχισε να κινείται και το ζήτημα της επέκτασης του δικτύου προς την Ήπειρο.
Τις δεκαετίες που μεσολάβησαν ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος, ήταν μια «ανοιχτή πληγή» για το Ελληνικό Δημόσιο και την Ελληνική Οικονομία, καθώς «καταβρόχθιζε» δισεκατομμύρια, παλιότερα δραχμές, τελευταία ευρώ.
Κι όταν ήρθε ο «λογαριασμός» από την Ε.Ε. με τα πρόστιμα κλπ, άρχισαν εσπευσμένα να λαμβάνονται μέτρα και να αναζητούνται λύσεις. Μόνο που αυτές οι λύσεις αποδεικνύεται ότι τελικά δεν οδήγησαν σε γρήγορα αποτελέσματα, εξαιτίας λαθών, υπαναχωρήσεων, συνδικαλιστικών πιέσεων, δικαστικών προσφυγών, ανταγωνισμό κατασκευαστικών εταιριών κ.α.. Οι πολιτικές ηγεσίες αποδείχτηκαν αδύναμες να ολοκληρώσουν τα έργα, να βάλουν σε κανονική «τροχιά» το τρένο.
Οι αδυναμίες αυτές δεν αναδείχτηκαν ούτε από τα Μέσα Ενημέρωσης όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ήξεραν, δεν ασχολήθηκαν με τα τρένα, ούτε και με άλλα παρόμοια μεγάλα ζητήματα, που κατά καιρούς προκύπτουν. Αυτά δεν προσφέρουν τηλεθέαση. Ως συνήθως- όπως και όλες αυτές τις ημέρες- πρωταγωνιστούν εκ των υστέρων στην «εμπορευματοποίηση» της θλίψης και της οργής των συγγενών, που δίνουν τα πολυπόθητα νούμερα…
Και οι πολίτες θα πει κανείς σε τι φταίνε; Θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες και όχι απλοί σχολιαστές. Όταν εντοπίζονται προβλήματα να επισημαίνονται, να αναφέρονται αρμοδίως. Σήμερα είναι το τρένο, αύριο μπορεί να είναι ένας δρόμος, ένα πλοίο, ένα αεροσκάφος.
Την μεγαλύτερη ευθύνη έχουν όμως οι πολίτες με τις επιλογές τους: Με την ψήφο τους εκλέγονται οι βουλευτές και οι κυβερνήσεις. Αν αποτυχημένοι παταγωδώς υπουργοί υπερψηφίζονται ή επιβραβεύονται με την ψήφο των πολιτών, αν εκλέγονται βουλευτές με κριτήριο τις τηλεπαρουσιάσεις ή το πόσο καλός ηθοποιός μπορεί να είναι κάποιος, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι επιλογές αυτών θα είναι του ιδίου επιπέδου…
Και τώρα, δικαίως θα αναρωτηθεί κανείς, τι μπορεί να γίνει;
Εκείνο που χρειάζεται, εκείνο που θέλει ο κάθε νουνεχής πολίτης είναι να σταματήσει η τοξικότητα στην πολιτική ζωή της χώρας. Να αναλογιστούν όλοι το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για το παρελθόν, αλλά κυρίως αυτό για το μέλλον. Και ν’ αναζητήσουν κοινό τόπο συνεννόησης, συνεργασίας και συμφωνίας για τα επόμενα βήματα, ώστε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του σιδηροδρόμου, που μας αφορά όλους, με δεδομένο ότι και η Ήπειρος το διεκδικεί και το αναζητά.
Ο Πρωθυπουργός έδειξε τις προθέσεις του. Με τον ορισμό Ειδικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, με την τοποθέτηση στο Υπουργείο Υποδομών ενός στενού συνεργάτη του και εκ των κορυφαίων νομικών της χώρας, (ώστε να ξεμπλέξει τον λαβύρινθο των συμβάσεων) και το αίτημά του προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για έρευνα προς κάθε κατεύθυνση, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της βούλησής του, για να ριχθεί «άπλετο φως». Μόνο έτσι το «ποτέ ξανά» θα έχει αποκτήσει ουσία.
Σειρά τώρα έχει η αντιπολίτευση, η οποία κάθε πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού προς την κατεύθυνση της διαλεύκανσης της υπόθεσης «Σιδηρόδρομος», επιχειρεί να την απαξιώσει ή να την υποβαθμίσει. Δικαίωμά τους, αλλά με τέτοιες τακτικές, ούτε η μνήμη των θυμάτων τιμάται, ούτε πολύ περισσότερο μαθαίνουν από τα λάθη τους…
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
