Τώρα γνωρίσαμε τον δήμαρχό μας!

Ο ξαφνικός και γρήγορος θάνατος του Μωυσή Ελισάφ, Δημάρχου των Ιωαννίνων, θα αφήσει το αποτύπωμά του στην πολιτική ιστορία του τόπου μας.

Και θα συμβεί αυτό γιατί η εκλογή του ως δημάρχου Ιωαννίνων εμπεριέχει έναν υψηλό συμβολισμό σε μια εποχή που οι σχέσεις των ανθρώπων, των λαών και των εθνών χαρακτηρίζονται από φανατισμό, από μισαλλοδοξία και από εχθρικότητα.

 Ο λαός της πόλης με την ψήφο του ανέδειξε έναν άξιο επιστήμονα και διανοούμενο στη θέση του πρώτου πολίτη της πόλης και έδωσε την ευκαιρία ένας πραγματικά μεγάλος άνδρας να αποδείξει στην πράξη πόσο χρειαζόμαστε τους διαλεχτούς και προικισμένους σε θέση ηγετική. Και αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό στοιχείο από την παρουσία του αείμνηστου Μωυσή, καθώς τώρα πια όλοι οι συμπολίτες και όσοι τον ψηφίσαμε και όσοι τον αρνήθηκαν, αντιληφθήκαμε ότι στο τιμόνι του Δήμου μας βρέθηκε άνθρωπος με πλείστα χαρίσματα, πολιτικά, διανοητικά και επιστημονικά.

Στην εκφώνηση του επικήδειου λόγου ο κ. Τασούλας, Πρόεδρος της Βουλής, εύστοχα διατύπωσε δύο σκέψεις: υποστήριξε ότι η εκλογή του Μωυσή στη θέση του δημάρχου έδειξε πόσο χρήσιμοι είναι οι άξιοι, όταν ασχοληθούν με την πολιτική, και χαρακτήρισε τον αείμνηστο ως «homo universalis». Πράγματι όλοι οι Γιαννιώτες τώρα γνωρίσαμε τον δήμαρχό μας και βεβαιωθήκαμε ότι δεν του έλειπε τίποτε και ότι αυτός ο εκλεκτός άνθρωπος διέθετε όλα τα εφόδια για να προσφέρει σημαντικότατες υπηρεσίες στο δήμο, στην επιστήμη, στον πολιτισμό.

Όσοι από τους πολίτες του Δήμου τον ακολουθήσαμε και τον στηρίξαμε, σήμερα μαζί με την οδύνη νιώθουμε βαθιά ικανοποιημένοι, γιατί με την υποψηφιότητά του μας έδωσε την ευκαιρία να αποφασίσουμε την εκλογή του με κριτήρια υψηλού δημοκρατικού και ηθικού κώδικα. Αλλά και όλοι εκείνοι που δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από παραταξιακές και κομματικές εξαρτήσεις, τώρα με τον θάνατο του δημάρχου μας σίγουρα θα δοκιμάσουν στην πολιτική τους συνείδηση ερεθίσματα για διαφορετική κρίση και αξιολόγηση.

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο συλλυπητήριο μήνυμά της γράφει ότι ο αδόκητος θάνατος μας αφήνει φτωχούς, καθώς ο Μωυσής είχε σπάνια ακεραιότητα χαρακτήρα, ήταν πολέμιος της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, έχτιζε γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους και ενέπνεε με το ήθος και το όραμά του.

Και όλο το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου εμείς οι πολίτες των Ιωαννίνων το ζήσαμε στα τρία χρόνια διοίκησης του Δήμου, όπου ο Μωυσής επέβαλε άλλους κανόνες στις σχέσεις των αιρετών, μακριά από μικροσυμφέροντα και από παραταξιακές αντιπαλότητες. Και αυτό το δημιουργικό, ειρηνικό και φιλικό καθεστώς είχε εδραιωθεί στο Δήμο κι ας δυσκολεύονταν οι πολλοί να θεραπευτούν από τις μικρότητες και τις πληγές του παρελθόντος.

Με τον θάνατό του άνοιξε ολόκληρο το βιβλίο της βιογραφίας του και όλοι μάθαμε ότι ο δήμαρχός μας δεν ήταν μόνο ο ικανός δήμαρχος, αλλά ήταν πλούσιος φορέας πολιτισμού, στοχαστής, συγγραφέας, διανοούμενος και προπαντός δάσκαλος επιστήμης και αγωγής. Γιατί τις απέραντες επιστημονικές του γνώσεις και τα πλούσια αποθέματα δημοκρατικού – ανθρωπιστικού ήθους τα μετέδιδε με ταπεινότητα και με απλοχεριά. Δεν ήθελε τίποτε για τον εαυτό του. Ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής και Δ/ντής της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων για να δείξει την ευγνωμοσύνη των συναδέλφων προς τον εκλιπόντα είπε: «στους γονείς μας χρωστάμε το ζην, ενώ στον Μωυσή το ευ ζην».

Αυτός ήταν ο δήμαρχός μας. Και τώρα με όλες αυτές τις βιωματικές εμπειρίες καλούμαστε οι Γιαννιώτες να συνεχίσουμε τη ζωή και την πορεία της πόλης με κριτήρια που ξύπνησε μέσα μας ο Μωυσής Ελισάφ. Θα μπορέσουμε άραγε να σεβαστούμε τις υποθήκες του;