Επιτέλους, ας καθιερώσουμε δικό μας παραδοσιακό πρωϊνό!

Η ανάδειξη της ντόπιας κουζίνας είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει η Ελλάδα γαστρονομικός προορισμός. Ντάκος εναντίον κρουασάν και λαλαγκίτες κι αλευρόπ’τα εναντίον πίτσας. Σεβόμαστε τις αξίες, τα αγαθά, τις καλλιέργειες και τον γαστρονομικό πλούτο του τόπου μας. Στηρίζουμε τα τοπικά μας προϊόντα και την τοπική παραδοσιακή μαγειρική, αναπόσπαστο κομμάτι του γαστρονομικού μας πολιτισμού. Φροντίζουμε τις καλλιέργειες του τόπου μας, της γης μας, αφού κάθε τόπος έχει τη διαφορετικότητά του. Αγαθά που παράγονται στον τόπο μας από τη γη, το νερό, τον αέρα, το κλίμα του...

Έτσι, είναι ανάγκη να καθιερώσουμε ένα παραδοσιακό, για παράδειγμα, ένα Ζαγορίσιο πρωινό. Με φρέσκα, ντόπια, αγνά υλικά. Απλές γεύσεις κι όχι ανακατεμένες. Δεν πρέπει να έχουν θέση στο Ζαγορίσιο πρωινό οι μερίδες με βούτυρο ή μαρμελάδες κι όλα τα άλλα που μας προσφέρει απλόχερα η αγορά.

Ελληνικό καφέ μερακλίτικο στη χόβολη ψημένο. Αυγά με φέτα, αυγά με γκίζα - ξυνόγαλο, αυγοφέτες γλυκές και αλμυρές, αυγά με ντομάτα και φέτα (στραπατσάδα). Λαλαγκίτες, λουκουμάδες. Κλούρα με φέτα - μπομπότα (καλαμποκάλευρο). Ζυμωτό ψωμί και τυρί, πυρωμένο ψωμί με βούτυρο και μέλι. Τρίφτες (τρίψες).

Πρέπει επίσης να σερβίρουμε τσάι του βουνού, χαμομήλι, μέντα κι άλλα ροφήματα. Γάλα γίδινο, αγελαδινό, πρόβειο. Γιαούρτι γίδινο, αγελαδινό, πρόβειο. Ρυζόγαλο. Ξηρούς καρπούς (αμύγδαλα, καρύδια). Αποξηραμένα (κεράσια, κράνια, δαμάσκηνα). Γλυκά του κουταλιού, σπιτικές μαρμελάδες. Πέτρα (πέτουρα) ψημένα, τυρόψωμο, σπάργανα. Σπόρους ψημένους (κολοκυθόσπορους, ρεβίθια). Ψημένα κυδώνια, κομπόστες με φρούτα, αχλάδια, μήλα. Ψητές πατάτες. Ελιές. Χσιάφ (βρασμένοι ξηροί καρποί σαν κομπόστα). Προυτσιαλέκους (παπαδίτσες, ποπ κορν) με ψημένους σπόρους καλαμποκιού.

Εξέχουσα θέση στο Ελληνικό πρωινό πρέπει να έχουν οι παραδοσιακές πίτες, ο τραχανάς, η τραχανόσουπα και τα καλούδια μας. Ο ταξιδιώτης ένα από τα βασικά πράγματα που αναζητά είναι η ντόπια κουζίνα του τόπου που βρίσκεται. 

Τα κόλλυβα, μια υπερτροφή…

Η Ελληνική παράδοση θέλει τα κόλλυβα να προσφέρονται σε μνημόσυνα και την περίοδο της νηστείας. Πεντανόστιμα, υγιεινά, οικονομικά, εύκολα στην παρασκευή τους, παραμένουν παραμελημένες, αδικημένες υπερτροφές, που δεν μπορούν να βρουν τη θέση τους σήμερα. Γι’ αυτό θα ήταν σημαντικό να τα προσθέταμε στο Ελληνικό πρωινό που προσφέρουμε στους επισκέπτες μας. Ιδού λοιπόν η συνταγή:

Σ’ ένα δοχείο ανακατεύουμε σιτάρι, σταφίδες, καρύδια, μύγδαλα ψημένα, κανέλλα, γαρύφαλλο, ζάχαρη. Πολλές νοικοκυρές βάζουν και σπόρους από ρόδια και μακεδονίσι. Νιώθουμε μεγάλη περηφάνια για τις παραδόσεις μας, για ό,τι μας έχει κληροδοτήσει αυτός ο τόπος και αποτελεί τη γνήσια γαστρονομική μας ταυτότητα. Αυτή που εν τέλει οι άλλοι επιζητούν από μας. 

Μαρτυρία

«Ιμείς ντρεπόμασταν για τον πουρνίσιο (πρωινό) τραχανά που τρώγαμαν μπροστά στ’ς ξένους. Τι θα λέν’.. Θα μας γελάν’!»  (Όλγα) 

* Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο της Ελένης Οικονομίδου – Δούβλη με τίτλο «Βιβλιοτετράδιο εκ Ζαγορίου. Μι του ματ’ κι μι του πλόχειρου», έκδοση του Δήμου Ζαγορίου.