Ο Βασιλιάς και οι… Βασιλιάδες
«Ο Βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο Βασιλεύς»! Αυτό ακούγονταν κάποτε και ίσως να ακούονταν και σήμερα και στην Ελλάδα, αν το ποτάμι της Ιστορίας μας δεν κυλούσε όπως κύλισε, αν ο τότε Βασιλιάς μας, δεν ήταν τόσο νεαρός, τόσο όμορφος, τόσο αθώος και …εύπιστος, δεν έμοιαζε βλέπετε, στη μάνα του η οποία δεν θα εμπιστεύονταν ποτέ ούτε τον Γεώργιο Παπανδρέου, ούτε τον Καραμανλή.
Υπήρξε άτυχος, γιατί οι μέρες της βασιλείας του συνέπεσαν με τη χειρότερη πολιτική συγκυρία, όπου κυριαρχούσε ο λαϊκισμός του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε παγιδευτεί στις άπειρες υποσχέσεις τις οποίες είχε προεκλογικά δώσει και δεν θα μπορούσε ούτε κατά το χιλιοστό τους να πραγματώσει, γι’ αυτό ζητούσε ευκαιρία να αποδράσει από την κυβέρνησή του. Αλλά, ωφελούμενος πολιτικά, ο «ανένδοτος» του Μητσοτάκη που έφερε το Κέντρο τότε στην εξουσία και η απαράδεκτη, πράγματι, επιστολή Χοϊδά, συμβούλου του Κωσταντίνου, την οποία δυστυχώς, υπέγραψε ο Βασιλιάς, για την παραμονή του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Γαρουφαλιά, στη θέση του και έτσι δόθηκε η ευκαιρία παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος βγήκε τότε ως το θύμα των Ανακτόρων και ως ο «Γέρος της Δημοκρατίας» με τον περιβόητο θούριο: «Η Δημοκρατία ενίκησε»!
Και η …νίκη εκείνης της ταραγμένης Δημοκρατίας έφερε τους συνταγματάρχες στην Εξουσία. Έλληνες στην εξορία, ο νεαρός μας Βασιλιάς, που θέλησε αφελώς να διώξει τους Δικτάτορες με αντεπανάσταση, στη δική του, μόνιμη πια, εξορία, με δημοψήφισμα των συνταγματαρχών. Εξορίστηκε από τη χώρα που γεννήθηκε, μεγάλωσε και λάτρεψε μέχρι την ημέρα του θανάτου του κι ας τον πόνεσε τόσο πολύ αυτή η αγαπημένη του χώρα και οι αφερέγγυοι πολιτικοί της!
Οι πολιτικοί, που του στέρησαν την ιθαγένεια, την οποία αποκτούν παντάξενοι μετανάστες, καλοί και κακοί, εχθροί και φίλοι και τη στέρησαν από τον Κωνσταντίνο, που εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε, έπαιξε, πήγε σχολιό, είχε και έχει φίλους, εδώ παντρεύτηκε, γέννησε τα παιδιά του, εδώ χάρηκε και πόνεσε, σαν κάθε τυχερό και άτυχο Έλληνα.
Αλλά, είχε την αφέλεια να εμπιστευθεί και τον Καραμανλή, που του είπε: «Θα σε δώ στην Αθήνα» για να τον αφήσει μόνιμα στην εξορία και να ταφεί στην πατρίδα του, όχι σαν πρώτος πολίτης της που υπήρξε, αλλά σαν απλός ιδιώτης! Όταν και ο μίας μόνον ημέρας πρόεδρος σήμερα της Δημοκρατίας ζει, βασιλεύει και θάβεται, σα… Βασιλιάς!
Είχαμε ΕΝΑΝ Βασιλιά και έχουμε περάσει και έχουν πλουτίσει, με μισθούς Βασιλικούς, με αυτοκίνητα με γραμματείς, με αστυνομίες, με ….λαχανάκια Βρυξελλών εφτά – οχτώ…, χάσαμε και το λογαριασμό, Πρόεδροι - Βασιλιάδες. Μέχρι σήμερα, από Στασινόπουλο, μιας ημέρας Πρόεδρο, θαρρώ πως πέρασαν οχτώ και έχει ο Θεός πόσοι θα είναι ακόμα στο Προεδρικό διάβα της Ιστορίας μας, οι Προεδρικοί βασιλιάδες! Και μέσα σ’ όλους αυτούς τους μη …γαλαζοαίματους βασιλιάδες, ένας μονάχα Ελληνικός Βασιλικός ανθός, απλός, ταπεινός, ευγενής, χριστιανός, αγαθός, σεβάσμιος και αγαπητός, γελαστός και μεγαλόψυχος, συγχωρώντας και ευλογώντας, ως χτες τη χώρα και τους ανθρώπους της, θα ταφεί τη Δευτέρα σαν απλός ιδιώτης!
Μπράβο σου Ελλάδα! Ντροπή σου Ελλάδα!
ΑΡΕΤΗ ΜΑΛΑΜΗ
