Της Ζωσιμαίας τα παιδιά…

Πηγαίνοντας σαν 12χρονα παιδιά στη Ζωσιμαία Σχολή για να δώσουμε εισαγωγικές εξετάσεις στο Γυμνάσιο (στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, μπαίναμε από νωρίς στα βάσανα!), συναντήσαμε στην αυλή σπουδαίους συμμαθητές!

Εγώ και ο φίλος μου Χρήστος Έξαρχος, άρτι αφιχθέντες… απ’ το χωριό, είμασταν λίγο μουδιασμένοι, αλλά και… καλά διαβασμένοι! Περάσαμε τις εξετάσεις με άνεση! Και μάλιστα περνώντας… από ιερή εξέταση! (Μαθηματικά ο αείμνηστος Τζουμάκας, μέγας μαθηματικός και Ελληνικά ο επίσης αείμνηστος Κωσταδήμας, σπουδαίος φιλόλογος!). Αργότερα τα πράγματα στην Παιδεία έγιναν… πιο χαλαρά!

Συναντήσαμε λοιπόν στην αυλή της Ζωσιμαίας ωραίους φίλους και με αυτούς πορευτήκαμε!

Τον πρώτο συμμαθητή που είδαμε μπαίνοντας στην αυλή και δίπλα στο πεζούλι, που η κυρά-Μαρία πωλούσε κουλούρια, ήταν ο Μιχάλης Παντούλας! Και μετά, τον Κώστα Παλάσκα (γιατρός σήμερα), τον αείμνηστο Γιώργο Χατζηγιάννη (δικηγόρος), τον Μιχάλη Νικολό (καρδιολόγος), το Βαγγέλη Σίντο (γιατρό παθολόγο), τον Γιάννη Ρούκα (μηχανικός κι αυτός αείμνηστος, έφυγε νωρίς…).

Η Ζωσιμαία για πολλές δεκαετίες «έβγαλε» επιστήμονες και πιο πολύ ανθρώπους με ήθος, ανιδιοτέλεια και κοινωνική προσφορά! Όχι πως τα άλλα σχολεία δεν «έκαναν έργο» και συνέβαλαν ώστε η πόλη μας να είναι πρώτη «στα γράμματα»! Η Ζωσιμαία υπήρξε η πρώτη μεταξύ των πρώτων!

Το «βαρύ πυροβολικό» μετά, ως καθηγητής, υπήρξε ο Σπύρος Εργολάβος!

Απ’ όλους αυτούς και τόσους άλλους, ο Μιχάλης Παντούλας ξεχώρισε ιδιαίτερα, τόσο στον εκπαιδευτικό στίβο, τον οποίο υπηρέτησε με πάθος, όσο και στον πολιτικό στίβο! Ένας αεικίνητος και πνευματώδης άνθρωπος πρόσφερε πολλά! Άριστος «χειριστής» της ελληνικής γλώσσας, σε σημείο που θα τον… ζήλευε ο Τριανταφυλλίδης και ο Τζάρτζανος! Ακάματος στο σχολείο, αλλά και στη Βουλή, έτυχε πανελλήνιας αναγνώρισης!

Όμως η Ζωσιμαία Σχολή δεν σταμάτησε να «τροφοδοτεί» την κοινωνία με ωραίους Έλληνες! Συνεχίζει και στις μέρες μας και για πάντα!

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.