Η Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας στον χώρο της Ανατ. Μεσογείου…
Η Eλλάδα είναι μία αξιόπιστη και σταθερή σύμμαχος για τις ΗΠΑ και πυλώνας σταθερότητας στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, τόνισε ο Πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας στο πλαίσιο ομιλίας που έκανε στην εκδήλωση την οποία διοργάνωσαν η εφημερίδα «Η Καθημερινή», το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας και το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών προς τιμήν του Ted Deutch, CEO της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής. Η εκδήλωση έλαβε χώρα πρόσφατα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της πολυσήμαντης ομιλίας του κ. Τασούλα.
Είναι για μένα ιδιαίτερη χαρά και τιμή να βρίσκομαι στην εκδήλωση που οργανώνεται από κοινού από την ιστορική εφημερίδα «Καθημερινή», το Συμβούλιο Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας και το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών προς τιμήν του κ. Ted Deutch CEO της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής, ενός διορατικού ρεαλιστή, άρα και φιλέλληνα, πολιτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο οποίος αφού προήδρευσε της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σε ιστορική αναδρομή του Κογκρέσου για την Ελληνό-Ισραηλινή συμμαχία, σήμερα προωθεί αυτήν ακριβώς τη συμμαχία ως CEO της Αμερικανικής - Εβραϊκής Επιτροπής και είναι πάντα έτοιμος να διευρύνει τη γνώση μας επάνω σε θέματα επιρροής της Ελληνικής διασποράς.
Η ενεργειακή ασφάλεια, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, οι σχέσεις καλής γειτονίας χάρη στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου και η οικονομική συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ζητήματα που ενδιαφέρουν σοβαρά την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα σήμερα που εξελίσσεται δραματικά η βάρβαρη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί όμως είπα πως είναι ρεαλιστής άρα και φιλέλληνας, δεν έκανα λογοπαίγνιο, είναι κυριολεξία.
Η ιδιότητα που είχε ο κ. Ted Deutch ως πρόεδρος της υποεπιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με ωθεί σε ιστορική αναδρομή. Όταν ο σπουδαιότερος στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του 2ου π.Χ. αιώνα, ο Σκιπίων ο Αφρικανός ο νεότερος κατέλαβε την Καρχηδόνα στη σημερινή Τυνησία της Βορείου Αφρικής, βλέποντάς την να καίγεται, δεν κυριεύτηκε από την αλαζονεία της νίκης, αλλά από την ιστορική επίγνωση. Πρόβλεψε, μιλώντας Ελληνικά, μέσω ενός στίχου του Ομήρου πως κάποτε και η Ρώμη, μοιραία θα έχει την ίδια τύχη. Είπε θα έρθει η μέρα που κάποτε θα χαθεί και η ιερή Τροία «ἔσσεται ἦμαρ ὅτ᾽ ἄν ποτ᾽ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ…». Αυτά είναι τα λόγια του Έκτορα ο οποίος προφήτευσε την ήττα των Τρώων. Έτσι και ο Σκιπίων ο Αφρικανός, επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Έκτορα, είναι σαν να προφήτευε ότι κάποτε και η Ρώμη θα έχει την ίδια μοίρα.
Σήμερα, στην Ανατολική Μεσόγειο δεν δεσπόζουν η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή η Οθωμανική Αυτοκρατορία, γιατί ήρθε η ώρα, να έχουν και αυτές, κατά τον Όμηρο, τη μοίρα της Τροίας. Εδώ και έναν αιώνα από τη Συνθήκη της Λωζάνης, τα σύνορα παραμένουν σταθερά και αυτό δεν είναι μόνο δίκαιο, είναι και συμφέρον, γιατί τα κράτη και οι λαοί ειρηνικά θέλουν να επιδιώκουν τους μεγάλους στόχους της ανάπτυξης, του πολιτισμού και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Ως χώρα του δυτικού κόσμου, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως παράγων αποφασιστικός, σταθερότητας, αξιοπιστίας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή και διατηρεί, αυτή την εποχή τις πιο στενές και παραγωγικές σχέσεις με τις ΗΠΑ που είχε ποτέ. Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να παραθέσω εδώ ένα απόσπασμα από τον νόμο Ηνωμένων Πολιτείων – Ελλάδος περί άμυνας και διακοινοβουλευτικής εταιρικής σχέσης του 2021:
" είναι η άποψη του Κογκρέσου ότι...
1) Η Ελλάδα αποτελεί πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να παραμείνουν προσηλωμένες στη στήριξη της ασφάλειας και της ευημερίας της,
2) Η μορφή συνεργασίας 3+1 μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας, του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών έχει αποτελέσει ένα επιτυχημένο φόρουμ για τη συνεργασία σε θέματα ενέργειας και θα πρέπει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει και άλλους τομείς κοινού ενδιαφέροντος για τα μέλη,”
Παρά ταύτα, αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια μια απίστευτη έξαρση επιθετικής ρητορικής και συμπεριφοράς της Τουρκίας. Σε αυτό αντιτάσσουμε τις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις μας, το διεθνές δίκαιο και τις συμμαχίες μας. Επίσης, αντιτάσσουμε τον όρκο που δώσαμε στο Σύνταγμά μας να προστατεύουμε τη χώρα από εξωτερικό κίνδυνο ή απειλή της εθνική ασφάλειας, και στο ίδιο πλαίσιο, πάλι στο Σύνταγμά στηριζόμενοι, φροντίζουμε «για την έκφραση όλων των δυνάμεων του απανταχού Ελληνισμού.» (άρθρ. 108 Συντ.)
Αλλά και πριν το σημερινό Σύνταγμα και πριν γίνουμε κράτος, ελεύθερο, ο απόδημος Ελληνισμός, η διασπορά, είχαν αποφασιστικό ρόλο. Διαβάζουμε στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής των Αθηνών:
«Στις παλαιότερες περιόδους της ιστορίας της νεοελληνικής Διασποράς (ιδιαίτερα στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας) ο ρόλος των ελληνικών κοινοτήτων του Εξωτερικού σε καίριας σημασίας εθνικά ζητήματα ήταν σημαντικότατος και κάποτε και πρωταγωνιστικός. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε και μετά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και υπογραμμίζεται στη συμπαράσταση – υλική και ηθική, ατομική και συλλογική – που έσπευδαν να προσφέρουν οι απόδημοι στην ελληνική πατρίδα σε όλες σχεδόν τις κρίσιμες για το έθνος τους περιστάσεις. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις (όπως π.χ. στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, στη Μικρασιατική Εκστρατεία του 1919-1922 και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941) αρκετοί ομογενείς κατατάχθηκαν ως εθελοντές στον ελληνικό στρατό, θεωρώντας τις πολεμικές προσπάθειες της Ελλάδας ως υπόθεση του συνολικού ελληνισμού».
Η σχέση συνεπώς της Ελλάδας με τη διασπορά της είναι υπαρξιακή. Αυτό δεν σημαίνει πως ενόψει των σύγχρονων προκλήσεων, αυτή η σχέση ειδικότερα με τους Έλληνες στις ΗΠΑ δεν μπορεί να οργανωθεί καλύτερα.
Πριν δύο μήνες είχαμε δημοσιεύματα σε όλο τον κόσμο για τα εξήντα χρόνια από την κρίση της Κούβας. Θέλω οι φίλοι μας από την Αμερική να ξέρουν μια λεπτομέρεια. Ο τότε Σοβιετικός Πρέσβης στην Αθήνα Νικολάι Κοριούκιν απαίτησε από την ελληνική κυβέρνηση, τέλη Οκτωβρίου 1962, όταν η κρίση είχε φθάσει στο αποκορύφωμά της και η ανθρωπότητα κράταγε την ανάσα της, να μην εκφράσει η Ελλάδα την συμπαράσταση της προς τις ΗΠΑ και προς τον αποκλεισμό της Κούβας, γιατί διαφορετικά η Ελλάδα αναλάμβανε μεγάλες ευθύνες μπροστά στην απειλουμένη σύρραξη που δεν θα την άφηνε αλώβητη η ανεπηρέαστη. Η ελληνική κυβέρνηση αγνόησε τις απειλές της Σοβιετικής Ένωσης, συμπαραστάθηκε ηθικά και πολιτικά στις ΗΠΑ και αρχές Δεκεμβρίου του 1962, εξήντα ακριβώς χρόνια από σήμερα, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Αβέρωφ – Τοσίτσας, προσκεκλημένος από τον Φον Μπρεντάνο, τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας, μιλώντας στην Ένωση Εξωτερικής Πολιτικής, την 1η Δεκεμβρίου 1962 στη Βόννη, είπε:
«Η Ελλάδα σήμερα παρακολουθεί τη σύγκρουση μεταξύ των δύο κόσμων με μεγάλη προσοχή και, θα μπορούσα να προσθέσω, με μεγάλη αγωνία. Γνωρίζει ότι θα είναι από τους πρώτους που θα αισθανθούν τις συνέπειες οποιασδήποτε όξυνσης στην παρούσα φάση αυτής της σύγκρουσης. Η πολιτική της Ελλάδας θα συνεχίσει να είναι αυτή του πιστού μέλους της N.A.T.O. αλλά και των συνεχών προσπαθειών για τη διατήρηση και τη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη καλών σχέσεων με όλες ανεξαιρέτως τις χώρες. Εάν έρθει η μεγάλη στιγμή, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα θα προτιμήσει να χαθεί με ελπίδα και τιμή παρά να χάσει κάθε πιθανότητα επιβίωσης ως ελεύθερη χώρα».
Να γιατί η Ελλάδα είναι αξιόπιστη και σταθερή. Να γιατί κάθε φιλέλληνας είναι διορατικός και ρεαλιστής.
