Ο Λόγος για την Ευπρέπεια…

on .

 Η χώρα μας, εδώ και καιρό, χαρακτηρίζεται από την απρέπεια σε όλες της τις εκφάνσεις… αν και ο δημόσιος βίος είναι αδύνατος χωρίς στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς. Άλλωστε, η ευπρέπεια περιορίζει τις επιπτώσεις του εγωισμού και της αντιπαλότητας μεταξύ των ανθρώπων.

Κατά γενική ομολογία, οι απρέπειες τροφοδοτούν ένα αίσθημα φόβου που με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει είτε στην αναδίπλωση των ατόμων στον εαυτό τους είτε στην αναχώρηση από τους τόπους που αυτές εκδηλώνονται. Πρέπει να τονιστεί ότι, οι καθημερινές ασχήμιες επηρεάζουν το επίπεδο τόσο της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων όσο και εκείνης που επενδύεται στους θεσμούς…εξασθένιση της συλλογικότητας!

Σε μια κοινωνία όπου οι πάντες είναι αγενείς με τους διπλανούς τους διακυβεύεται το δημοκρατικό πνεύμα. Η έλλειψη της ευπρέπειας ευτελίζει τις αξίες που εμπεριέχονται στους θεσμούς με αποτέλεσμα την υποβάθμισή τους. Η ευπρέπεια μπορεί να συνεισφέρει στην ενδυνάμωση των νεωτερικών θεσμών και για τον λόγο αυτό το αίτημα για ευπρέπεια (λόγου και πράξεων) στον δημόσιο βίο  και την καθημερινότητα συνιστά σήμερα ριζοσπαστικό αίτημα για τον εμπλουτισμό της δημοκρατίας.

Το όλο πρόβλημα περιπλέκεται όταν οι ατομικές ελευθερίες θεωρούνται η κύρια αιτία της έκρηξης των απρεπειών. Αυτό που κυριαρχεί είναι: ό, τι δεν απαγορεύεται ρητά, θεωρείται ότι έχει εγκριθεί! Κατά συνέπεια, η ρύθμιση του προβλήματος μπορεί να γίνει μόνο με ρητούς κανόνες…αφού η συνεχής αύξηση των απρεπειών συσχετίζεται με τη συνεχή αύξηση των δικαιωμάτων.

Μετά από τα παραπάνω αναδύεται το ερώτημα: 

Μήπως η κυριαρχία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (τόσοι και τόσοι αγώνες για την θέσπισή τους), που κυριαρχούν στις πολιτικές κουλτούρες μας οδηγεί στην ανάδυση εγωκεντρικών ατόμων που διεκδικούν το δικαίωμα ενώ αγνοούν την υποχρέωση; Για παράδειγμα: αμφισβήτηση του δασκάλου, καθυστέρηση στο μάθημα, μουσική στη διαπασών, απρέπειες στους δημόσιους χώρους κ. ά. 

Στην εποχή μας… «έχω δικαίωμα»/ «είναι δικαίωμά μου» έχουν επιβληθεί στο καθημερινό λεξιλόγιο… Οφείλουμε να ξεχωρίζουμε το δικαίωμα από την υποχρέωση…

Αυτές οι γλωσσικές καταχρήσεις μαρτυρούν μια ενδημική τάση προς απρεπείς συμπεριφορές. Η αντιμετώπισή τους, η αντικατάσταση της ευπρέπειας, χρειάζεται κώδικες, κανονισμούς, νόμους…και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!