Εκ του πονηρού ο επιχειρούμενος επανακαθορισμός των ορίων της λίμνης!

on .

• Πριν μερικούς μήνες η κ. Μαρία Κεφάλα παιδίατρος, που αποφάσισε να αναμειχθεί στην πολιτική και εξελέγη Βουλευτής της Ν.Δ., άνοιξε θέμα επανακαθορισμού της οριοθέτησης της λίμνης και της κόκκινης γραμμής (παρόθχιας ζώνης) συσχετίζοντας την οριοθέτηση με δήθεν προβλήματα από το έργο κατασκευής του παραμετρικού παραλίμνιου πεζόδρομου – ποδηλατόδρομου και ζητά την μείωση της στάθμης των υδάτων της από τα 469,54 μ., ώστε η Παμβώτιδα να επανέλθει στο φυσικό της όριο, όπως λέγει, χωρίς όμως και να το προσδιορίζει.

Έχοντας προσωπικά γνώση της μελέτης, η οποία συντάχθηκε αρκετά χρόνια μετά την οριοθέτηση της λίμνης και του σχεδιασμού του πεζο-ποδηλατόδρομου, αλλά και της περιοχής εκτέλεσης του έργου, εκτιμώ ότι ουδεμία συσχέτιση της οριοθέτησης της λίμνης με τον πεζο-ποδηλατόδρομο μπορεί να υποστηριχθεί σοβαρά και ότι ουδένα πρόβλημα σε ολόκληρη τη διαδρομή του, των 16,65 χιλιομέτρων δημιουργείται, εκτός από το τμήμα του οικισμού Μάτσικα όπου υπάρχουν ιδιοκτησίες. Το πρόβλημα εκεί δύναται να αντιμετωπισθεί με μία μικρή τροποποίηση του σχεδίου και χωρίς επιπτώσεις στο παραλίμνιο μέτωπο, ώστε να μη θιγούν οι ιδιοκτήτες, σε τυχόν δε απαλλοτριώσεις να αποζημιωθούν στην πραγματική τους αξία.

Τα παραπάνω θα μπορούσε και η κ. Κεφάλα να διαπιστώσει εάν αναζητούσε την εν λόγω μελέτη, η οποία αποτελεί τμήμα μιας ολοκληρωμένης μελέτης βάσει της οποίας έγινε η οριοθέτηση της Παμβώτιδας. Μήπως λοιπόν η συσχέτιση ήταν ένα επιχείρημα εκ του πονηρού, για να ανοίξει θέμα επανακαθορισμού των ορίων της λίμνης;

Τα όρια της λίμνης και η κόκκινη γραμμή στο υψόμετρο της στάθμης των 469,54 μέτρων καθορίσθηκαν από την Επιτροπή Αιγιαλού και

Παραλίας του Ν. 2971/2001, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που προβλέπουν οι διατάξεις του εν λόγω νόμου και βάσει των δεδομένων των μελετών μιας ομάδας γραφείων μελετών στα οποία η Διεύθυνση Δημοσίων Έργων Περιφέρειας Ηπείρου ανέθεσε με ΣΥΜΒΑΣΗ στις 30 Νοεμβρίου 2005 την εκπόνηση μελέτης «Ανάπλασης – Αξιοποίησης – Προστασίας Λίμνης Παμβώτιδας Παραλίμνια Οδός» προϋπολογισμού 508.475,00 Ευρώ.

Πρόκειται για μία πλήρη μελέτη η οποία περιελάμβανε: «τοπογραφικές, συγκοινωνιακές, ειδικές αρχιτεκτονικές, γεωλογικές, υδρογεωλογικές, ηλεκτρολογικές, υδραυλικές, φυτοτεχνικής διαμόρφωσης και περιβαλλοντικές μελέτες, καθώς και σύνταξη τοπογραφικών – κτηματογραφικών – υψομετρικών διαγραμμάτων, για καθορισμό αιγιαλού και παραλίας ολόγυρα της Παμβώτιδας, με εφαρμογή των διανομών – αναδασμών όλων των οικισμών της παραλίμνιας περιοχής, ώστε να περιέχουν όλα τα δεδομένα που απαιτούντο για την ολοκλήρωση των διαδικασιών οριοθέτησης της λίμνης, καθώς και τις προδιαγραφές που προβλέπουν οι διατάξεις του Ν. 2971/2001».

Στη ΣΥΜΒΑΣΗ προβλέπονταν και η σύνταξη μελέτης κατασκευής του πεζο-ποδηλατόδρομου περιμετρικά της παραλίμνιας περιοχής η οποία συντάχθηκε το 2013 με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους.

Το Τ.Ε.Ε./Τμήμα Ηπείρου μάλιστα, αναφερόμενο στον τρόπο προσδιορισμού των ορίων της λίμνης σε έγγραφό του, θεωρεί ότι «η πολυγωνική περιμετρικά της λίμνης με υψόμετρο 469,54 μ., είναι ο ενδεδειγμένος και μη αμφισβητούμενος τρόπος προσδιορισμού των ορίων της υδάτινης επιφάνειας της Παμβώτιδας (Αρ. πρωτ. 239/2011)».

Πού βασίσθηκε όμως η κυρία Κεφάλα, όταν αμφισβητώντας τον τρόπο προσδιορισμού των ορίων της λίμνης και του υψομέτρου της στάθμης των υδάτων της, ανέλαβε να υποστηρίξει τα αιτήματα των καταπατητών λιμναίων εκτάσεων της Παμβώτιδας και εισηγήθηκε στην Κυβέρνηση και στον κύριο Πρωθυπουργό τον επανακαθορισμό της οριοθέτησης κλπ. της λίμνης;

Οι καταπατήσεις λιμναίων εκτάσεων και η μπαζοποίησή τους, με σκοπό την οικοπεδοποίηση, είχαν πάρει τεράστιες διαστάσεις πριν τις σταματήσει το 1977 με μεγάλο μάλιστα αγώνα, ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1976 και συνεχίζει να αγωνίζεται. Οι καταπατητές δεν έπαυσαν ποτέ να αναζητούν τρόπους για να επιτύχουν τον σκοπό τους.

Πόσο καλά εγνώριζε την Παμβώτιδα η κυρία Κεφάλα, όταν ζητούσε τον επανακαθορισμό της οριοθέτησης της λίμνης για επαναφορά της στο «φυσικό της όριο»; Εγνώριζε άραγε ότι με την κατασκευή των αναχωμάτων το 1969 και το 1973 η Παμβώτιδα έπαυσε να είναι μια φυσική λίμνη, με όχθη, με παρόχθια βλάστηση κλπ. και μεταβλήθηκε σε κλειστή δεξαμενή αρδευτικών υδάτων;

Ότι το φυσικό όριο της λίμνης, δηλαδή η όχθη της, που διαμορφώνονταν στους υγροβιότοπους αφανίσθηκε, όταν αποκόπηκε η επικοινωνία τους με τη λίμνη και αντικαταστάθηκε από τα αναχώματα, τα οποία παραμένουν ακόμη μέσα στη λίμνη; 

Ότι η μικρή μας λίμνη των 25.000 στρεμμάτων έγινε μικρότερη χάνοντας το 20% της εκτάσεώς της και ο όγκος των υδάτων της μειώθηκε κατά 27 εκατομμύρια κυβικά μέτρα;

Ότι η ανύψωση του πυθμένα της από την οργανική λάσπη, πάχους 60 εκατοστών και όγκου 5 εκατομμυρίων Μ3 κατά το Πανεπιστήμιο Πατρών, εμείωσε το βάθος της και τον όγκο των υδάτων της ακόμη περισσότερο;

Ενδιαφέρθηκε άραγε να πληροφορηθεί για τις επιπτώσεις στην Παμβώτιδα από μία νέα μείωση της υδροχωρητικότητάς της, όταν ζητούσε τη μείωση της στάθμης των υδάτων της και της υδάτινης εκτάσεώς της;

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Η κυρία Κεφάλα εγνώριζε όλα τα παραπάνω όταν άνοιξε το θέμα επανακαθορισμού της οριοθέτησης κλπ. της λίμνης; Εάν ΝΑΙ, τότε υπάρχει πρόβλημα με πολλά ερωτηματικά! Όπως, εάν άτομα με τέτοιες ενέργειες μπορούν να εκπροσωπούν τον τόπο. Εάν ΟΧΙ, οφείλει να επανορθώσει.

Ο τόπος χρειάζεται πολιτικούς υπεύθυνους, με αγάπη και σεβασμό στον φυσικό πλούτο του και η Παμβώτιδα είναι η κορυφή του!

Γι' αυτό και ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ σε πρόσφατο άρθρο του φωνάζει βροντερά ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΜΒΩΤΙΔΑ.