Η κοροϊδία με το δήθεν «καλάθι της νοικοκυράς»
ΑΛΛΟ ένα κυβερνητικό φιάσκο! Με αυτό το πολυδιαφημιζόμενο «καλάθι της νοικοκυράς», που έγινε κιόλας ανέκδοτο για την πλήρη αποτυχία του «μέτρου». Επινόηση του υπουργού (υπ)Ανάπτυξης κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ως πιστοποίηση της αιφνιδιαστικής και μη επαρκώς αιτιολογημένης φτωχοποίησης του Ελληνικού λαού. Για να μένουν κενά περιεχομένου τα λεγόμενα την ίδια στιγμή για τα ...άλματα προόδου και ευημερίας της χώρας. Και για να θυμίζει η κατάσταση ένα καινοφανές είδος «Σοβιετοποίησης»,όπου η κυβέρνηση θα λέει στους πολίτες ποιά τρόφιμα μπορούν να προμηθευτούν και ποιά όχι. Απομένει να καθιερώσει το «δελτίο» ως επισφράγιση της αδιέξοδης πολιτικής.
ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ; Καθόλου! Άλλωστε τα ζείτε κι εσείς, όλοι μας. Το «καλάθι της νοικοκυράς» με τα δήθεν φτηνά προϊόντα, περιέχει ελάχιστα και μάλιστα προϊόντα των οποίων οι τιμές αυξήθηκαν μιά ημέρα νωρίτερα κατά 10-15%. Που η νοικοκυρά πρέπει π.χ. να αγοράσει συγκεκριμένο τύπο μακαρονιού, όσα προϊόντα θέλουν οι εταιρίες να προωθήσουν ή να ξεφορτωθούν. Που γενικότερα, αν δεν έχει χρήματα θα μείνει με το καλάθι στο χέρι αλλά πρέπει, για να έχει επιτυχία το κυβερνητικό ή τηλεοπτικό σόου, να είναι πανευτυχής αγοράζοντας έστω και χαρτί υγείας! Επί της ουσίας ... «αρχ@@ια καπαμά», όπως ευστόχως σχολίασε ηλικιωμένος σε τηλεοπτική εκπομπή και που δεν πρόλαβαν να τον πετσοκόψουν.
ΔΕΝ πιστεύουμε ότι αυτή είναι η πρόθεση της κυβέρνησης, αλλά άγνωστο για ποιό λόγο, δίνει την εντύπωση ότι απευθύνεται σε ηλιθίους. Το σωστό είναι ότι απευθύνεται σε τρομαγμένους πολίτες, που είναι χειρότερο! Φρόντισαν βλέπετε για αυτό τα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Που σκορπίζουν τον πανικό σε ένα λαό που δε βλέπει διέξοδο, δεδομένης και της αδυναμίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης να παράξουν αποτελεσματική πολιτική και να αρθρώσουν σοβαρό, πειστικό και ελπιδοφόρο λόγο. Για αυτό και μπορεί ο κάθε Γεωργιάδης να «πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες», να παίζει με τον πόνο μας και να μας συστήνει - η κυβέρνηση πια - να κάνουμε οικονομία! Και δεν υπάρχει τίποτε πιό άθλιο από το να συστήνει στους φτωχούς να κάνουν οικονομία, αφήνοντας ασύδοτους τους πλούσιους και «μεγαλοκαρχαρίες».
ΤΟ καλάθι της νοικοκυράς λοιπόν απέτυχε από την πρώτη στιγμή. Αν έτσι και με παρόμοια «μέτρα» σκέφτεται η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την επισιτιστική κρίση, η οποία ημέρα με την ημέρα γίνεται πιό εμφανής, τότε... ζήτω που καήκαμε! Να επιβάλλει πλαφόν στις τιμές των τροφίμων, να μειώσει τον ΦΠΑ, να μειώσει τον ειδικό φόρο στα καύσιμα, να βάλει φραγμό στον καλπάζοντα πληθωρισμό, να επιδοτήσει την εργασία - τη δημιουργία προϋποθέσεων απασχόλησης- και όχι την ανεργία, δεν την απασχολεί; Μάλλον όχι, αν κρίνουμε από όσα πράττει και με την εφαρμογή μιάς πολιτικής επιδομάτων, ώστε η πλειοψηφία των πολιτών να εξαρτήσει την επιβίωσή της από τη βούληση της εξουσίας!
ΚΑΙ φυσικά να της είναι ευγνώμονες, να την υμνούν και να δοξάζουν το Θεό που η κυβέρνηση- πατερούλης σκέφτηκε με ελεήμονα διάθεση τους άφρονες και ανεπρόκοπους υπηκόους. Κάπως έτσι βλέπουν την υπόθεση «οι έχοντες το πεπόνι και το μαχαίρι». Το διαπιστώνει οποιοσδήποτε πολίτης και ο πιό άσχετος ακόμη, από την έπαρση με την οποία ομιλούν οι της κυβέρνησης για το πως στηρίζουν τα ευάλωτα νοικοκυριά και πόσο μας σώζουν τα επιδόματα- τα οποία εν τέλει δικά μας χρήματα είναι από αυτά που μας αρπάζουν με χίλιους δυό τρόπους, για να περνούν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα! Διότι με δέκα χιλιάρικα που εισπράττουν τουλάχιστον κάθε μήνα, είναι δυνατόν να καταλάβουν τι σημαίνει οικονομική κρίση;
ΟΜΩΣ καλές είναι οι διαπιστώσεις, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν είμαστε ειδικοί, ούτε και δουλειά μας είναι να βρίσκουμε λύσεις. Υποτίθεται ότι αυτές τις έχουν όσοι διεκδικούν την ψήφο μας για να έχουν τη δυνατότητα να τις εφαρμόσουν. Ούτε ...επαναστάσεις θα συστήσουμε, όπως κάνει το ΚΚΕ, ούτε αναθέματα. Αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, δουλειά, υπομονή και κάθε νόμιμο τρόπο για να επιβιώσουμε. Σε αυτά θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο Περιφέρειες και Δήμοι, αλλά δυστυχώς τους απασχολούν μόνο οι επερχόμενες εκλογές και την Εκκλησία, η αύξηση των Μητροπολιτικών εσόδων και η πρόοδος των επιχειρήσεων, όπως π.χ. αυτών του Ιωαννίνων κ. Μαξίμου.
