Ανάγκη για λειτουργία μίας ουσιαστικής δημοκρατίας!

 Ζούμε σε ένα ιδιότυπο καθεστώς. Σε ένα θέατρο του παραλόγου. Σε μια δημοκρατία που είναι λόγῳ μόνον δημοκρατία, ενώ έργῳ, στην πράξη, είναι ενός ανδρός αρχή, του πρωθυπουργού ούτε καν του κόμματος. Αυτοί οι οποίοι χρεοκόπησαν τη χώρα, αυτοί που την υποθήκευσαν στους δανειστές για εκατόν χρόνια, μας κυβερνούν είτε θέλουν να μας κυβερνήσουν. Πρωθυπουργός που αποφασίζει  μόνος του για σοβαρότατα ζητήματα επιβίωσης τους έθνους σε αυτόν τον ιερό τόπο που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας, ένα τόπο βαμμένο από άκρη σε άκρη με τις θυσίες και το αίμα τους.

Αυτόν τον τόπο τον καταστρέφουν συστηματικά και δεν εννοούμε μόνον το μοναδικό σε κάλλος φυσικό περιβάλλον για χάρη κάποιων, ολίγων, κερδοσκόπων, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους της με τη φτώχεια στην οποίαν τους υπέβαλαν, την νοοτροπία την οποίαν καλλιέργησαν και καλλιεργούν, την υποβάθμιση της παιδείας, τους μισθούς πείνας που αναγκάζουν εκατοντάδες χιλιάδες νέους να εγκαταλείψουν τη χώρα, την εγκατάλειψη και ερήμωση της υπαίθρου και των παραμεθόριων περιοχών, τον υδροκεφαλισμό της χώρας με τη συγκέντρωση του μισού πληθυσμού της χώρας στο λεκανοπέδιο της Αττικής, την υπογεννητικότητα και τη συστηματική ισλαμοποίηση της, την απαξίωση όχι μόνον των διαχρονικών αξιών που κράτησαν ζωντανό το έθνος, αλλά και την ανεπανόρθωτη, ως φαίνεται, φθορά της μοναδικής σε εκφραστικό πλούτο ελληνικής γλώσσας με την υπερτρισχιλιετή ιστορία της και ιδιαίτερα της αρχαίας ελληνικής.

Αυταρέσκεια και αλαζονεία είναι το χαρακτηριστικό των κυβερνώντων. Μοιάζει να ζουν στον κόσμο τους. Μακριά από τα καθημερινά προβλήματα, τα οποία αντί να προσπαθήσουν να λύσουν, τα μπαλώνουν με διάφορους τρόπους και μέσα, με μόνο στόχο το προσωπικό ή το κομματικό συμφέρον, σπαταλώντας το δημόσιο χρήμα χωρίς τον δέοντα σεβασμό σε αυτούς που δουλεύοντας σκληρά γεμίζουν τα ταμεία του κράτους. Με τους υψηλούς μισθούς και τα προκλητικά προνόμιά τους που βρίσκονται σε άκρα αναντιστοιχία με τους μισθούς της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων.

Λίγες οικογένειες κερδοσκόπων όχι μόνον αφήνονται να δρουν ελεύθερα και ανεξέλεγκτα, αλλά και ενθαρρύνονται να «λεηλατούν» τον πλούτο αυτής της χώρας. Ξεχνούν οι κυβερνώντες τη σημασία της λέξεως δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει το κράτος του λαού, η εξουσία δηλαδή βρίσκεται στον λαό, κυρίαρχος είναι ο λαός. Έχουν την εντύπωση οι αναλαμβάνοντες τις τύχες της χώρας ότι εξαντλείται η λαϊκή κυριαρχία στις εθνικές εκλογές και θεωρούν ότι από εκεί και πέρα μπορούν να αποφασίζουν οτιδήποτε ερήμην της λαϊκής κυριαρχίας.

Το πρόβλημα δημοκρατίας οξύνεται ακόμη περισσότερο με την παντελή εθελουσία υποταγή υπουργών και βουλευτών στις βουλές του πρωθυπουργού. Δίκην ποιμνίου δεν τολμούν να διαφωνήσουν στο παραμικρό και ακολουθούν επαινώντας και κολακεύοντας, μην τυχόν και χάσουν την εύνοιάν του και την καρέκλα της εξουσίας με τα πολλαπλά προνόμια. Απολυταρχία δηλαδή. Ενός ανδρός αρχή.

Η δικαστική επίσης εξουσία ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από την εκτελεστική. Από τη στιγμή που η εκτελεστική εξουσία επιλέγει ανώτατους δικαστές στις θέσεις υπουργών ή ακόμα και για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, πολλοί δικαστικοί θα μπαίνουν στον πειρασμό να έχουν ευήκοον ους στις επιθυμίες και βουλήσεις του πρωθυπουργού.

Έτσι, όμως, καταλύεται μια από τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος που είναι η διάκριση των εξουσιών. Με το να ταυτίζεται η νομοθετική εξουσία με την εκτελεστική και με το να τίθεται ή να γίνεται προσπάθεια να τεθεί η δικαστική εξουσία υπό τον έλεγχο της εκτελεστικής έχομε παρωδία δημοκρατίας και όχι ουσιαστική δημοκρατία.

Μια βασική προϋπόθεση είναι αυτή. Η άλλη, το θεμέλιο της ουσιαστικής δημοκρατίας, είναι η λαϊκή κυριαρχία. Στη χώρα μας καταπατούνται και οι δύο αυτές αρχές και προϋποθέσεις. Επιπλέον, για να λειτουργεί σωστά, όταν υπάρχει δημοκρατία, απαιτείται αντικειμενική κατά το δυνατόν πληροφόρηση και ενημέρωση των πολιτών, πράγμα που επίσης δε γίνεται στη χώρα μας. Τα μεν κρατικά μέσα ενημέρωσης ελέγχονται και σε μεγάλο βαθμό κατευθύνονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ τα ιδιωτικά είτε «εξαγοράζονται» με άμεσες χρηματοδοτήσεις και διευκολύνσεις είτε εμμέσως με άλλους τρόπους.

Συμπερασματικά, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες που θα επιτρέψουν τη λειτουργία μιας πραγματικής και ουσιαστικής δημοκρατίας, η οποία θα εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέρονται και γενικώτερα την ευημερία των πολιτών. Σε μια αληθινή δημοκρατία οι άρχοντες είναι υπηρέτες του λαού και όχι ο λαός υπηρέτης των αρχόντων. Ας αποβάλουν τελικά οι άρχοντες τα κατάλοιπα της Τουρκοκρατίας και ας επιδιώξουν η χώρα μας να γίνει πρότυπο δημοκρατικής διακυβερνήσεως, «παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους», όπως έλεγε ο Περικλής στον Επιτάφιο λόγο του. 

Αναγκαία, επίσης, προϋπόθεση για την ορθή λειτουργία της δημοκρατίας είναι οι πολίτες να ενημερώνονται όσο περισσότερο μπορούν για τα δημόσια πράγματα, να θέτουν το συμφέρον της χώρας πάνω από τα προσωπικά τους συμφέρονται, πράγμα που σημαίνει αποδέσμευση από την προσκόλληση στα κόμματα, και να καταψηφίζουν ή να ψηφίζουν εκείνους που κατά συνείδησιν θεωρούν ότι είναι οι πιο κατάλληλοι για να αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας. Η χώρα μας έχει ανάγκη από κάποιον οραματιστή πρωθυπουργό που θα αγαπά πραγματικά την Ελλάδα, έναν οραματιστή ανάλογον του Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου το όραμα θα είναι μια Ελλάδα ελεύθερη, δημοκρατική, ασφαλής, ευημερούσα,  «αὐταρκεστάτη ἐς πόλεμον και ἐς εἰρήνην»