Δεν είμαστε εχθροί σας...

on .

 Πριν λίγες ημέρες μια ομάδα νέων, όπως καταγράφηκε σε δημοσιεύματα, έκαψε -ανεξήγητα- μια εικόνα της Παναγίας, στη Θεσσαλονίκη, στην περιοχή της Άνω Πόλης. Σε ερώτηση των αστυνομικών γιατί το έκαναν, απάντησαν ότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την πράξη τους. Αλλά και σε διάφορες πορείες, που γίνονται, νέοι, λίγοι ή πολλοί δεν έχει σημασία, φωνάζουν συνθήματα, όπως: «Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς. Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο και η Πατρίς». Πραγματικά με πολλή αγάπη και με μεγάλη κατανόηση, αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθυνθούμε όχι συμβουλευτικά (ποιοι είμαστε εμείς να δώσουμε συμβουλές), αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο, προς τους νέους.

Μπορεί, παιδιά, να έχετε αγανακτήσει με το σύστημα. Δικαίωμά σας, δεν είμαστε εχθροί  σας...

Μπορεί να είστε απογοητευμένοι από το κράτος.  Δικαίωμά σας, δεν είμαστε εχθροί σας...

Μπορεί να μισείτε την Αστυνομία και τα όργανά της.  Δικαίωμά σας, δεν είμαστε εχθροί σας...

 Μπορεί να αντιπαθείτε την Εκκλησία και τους λειτουργούς της.  Δικαίωμά σας, δεν είμαστε εχθροί σας...

 Μπορεί να θέλετε έναν άλλο τρόπο ζωής, ένα άλλο οικονομικό και κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο.  Δικαίωμά σας, δεν είμαστε εχθροί σας...

 Ίσως νιώθετε περιθωριοποιημένοι και καταπιεσμένοι. Μαζί σας...

Ίσως  αισθάνεστε αδικημένοι και χωρίς ευκαιρίες στη ζωή. Μαζί σας...

Ίσως βλέπετε αδιέξοδα μπροστά σας. Μαζί σας...

Ίσως  είστε παραπεταμένοι και άνεργοι. Μαζί σας...

Ίσως αντικρίζετε ποδοπατημένα τα όνειρά σας. Μαζί σας...

Δεν είμαστε μαζί σας όμως, όταν, χρησιμοποιείτε ως εργαλείο για την αντίδρασή σας και τη διαφωνία σας τη βία. Το κατεστημένο δεν αλλάζει με τη βία, αντίθετα γίνεται πιο δυνατό, για να συντηρηθεί και να κυριαρχήσει. Κοιτάξτε κατάματα τη ζωή και την καρδιά σας και δείτε ότι δεν φταίει η Παναγία, την εικόνα της οποίας τεμαχίσατε, για το  χάος, που θεωρείτε ότι  βασιλεύει γύρω σας. 

Ναι, ο κόσμος χρειάζεται να μεταμορφωθεί... Δεν θα διαφωνήσουμε σ' αυτό. Ξεκινήστε, όμως, όλοι να ξεκινήσουμε, τον αγώνα για το καλύτερο, όχι με τον μηδενισμό των πάντων και τις βάρβαρες προκλήσεις, που σας καταντούν χλωμές και άχρωμες και τραγικές και κατευθυνόμενες σιλουέτες, αλλά αναζητώντας μέσα σας κάτι βαθύ και ουσιαστικό.

Σας παρακαλούμε, μην πορεύεστε και μην αφήνετε να σας σπρώχνουν "τυφλοί οδηγοί τυφλών", εκεί όπου δολοφονείται και στραγγαλίζεται η ελπίδα σας. Και το χειρότερο η ίδια η ζωή σας. Σας παρακαλούμε, μην πέφτετε στην παγίδα της καταστροφής για την καταστροφή.

Υψώστε τη γροθιά σας για να διεκδικήσετε ό,τι σας ανήκει και σας αξίζει, αλλά αυτή την υψωμένη γροθιά μην την κάνετε τυφλή δύναμη, αδίστακτη, παράφορη και μανιακή βιαιότητα, που ξεχύνεται ασυγκράτητα. 

Σας καταλαβαίνουμε... Ασφυκτιάτε, πνίγεστε, αργοπεθαίνετε... Όμως η άρνηση και η απαξία και ο ξεπεσμός δεν είναι κίνητρα για να φουντώσουν τον αληθινό ενθουσιασμό σας για τη ζωή, δεν είναι  εφόδια για τον απαραίτητο  κοινωνικό μετασχηματισμό, ώστε να πυρπολήσουν με την καταλυτική τους φλόγα αξίες, ικανότητες, ιδανικά. 

Αντίθετα, βοηθούν το κενό να μένει κενό. Και κάθε φορά αφουγκράζεσθε τον τρομακτικό αντίλαλο από τη σκοτεινή και ανατριχιαστική άβυσσο, που ανεβαίνει στην επιφάνεια και δείχνει το εφιαλτικό της πρόσωπο, σαν ένα φάντασμα ναυαγίου.

Δεν είχαμε πρόθεση να σας πούμε λόγια ανεδαφικά, έτσι για φθηνή κατανάλωση και εντυπωσιασμό.  Την αγωνία της ψυχής μας θελήσαμε να σας επικοινωνήσουμε, τίμια και ειλικρινά. Αλήθεια, δεν αντέχουμε εσείς οι νέοι, η χρυσή ελπίδα μας, να αλέθεστε αργά  μέσα στα τρομερά γρανάζια της γιγάντιας, παγερής και ανατριχιαστικής μηχανής της παράσυρσης και του απελπισμού.