Η ιδιαιτερότητα των πολιτικών…

Η λογική απαιτεί πολίτες και πολιτικοί να έχουν συναντίληψη των κοινωνικών προβλημάτων και κοινούς τρόπους επίλυσής τους. Αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει ταύτιση όλων των πολιτικών απόψεων, αφού οι ανάγκες και τα συμφέροντα των πολιτών έχουν περιεχόμενο διαφορετικό και στη γένεσή τους και στην αντιμετώπισή τους.

Άλλωστε ποτέ ως τα σήμερα δεν υπήρξε κοινωνία με ισότητα σε δικαιώματα, σε ανάγκες και σε προνόμια.

Το παράδοξο όμως για την Ελληνική κοινωνία βρίσκεται στο γεγονός ότι και το κάθε κόμμα σήμερα δεν μπορεί να εκφράσει την πλειοψηφία ούτε αυτών που το ψηφίζουν και γενικά δηλώνουν οπαδοί του. Αυτό το στοιχείο θεωρώ ότι αποτελεί «ελληνική ιδιαιτερότητα». Και είναι εύλογο το ερώτημα γιατί το σύνολο των κομμάτων, άρα και των πολιτικών, δεν εκφράζει το σύνολο των οπαδών. Τούτο μπορεί ο καθένας να το διαπιστώσει στα καθημερινά ζητήματα, σοβαρά ή απλά.

Βεβαίως ο πολίτης είναι «πολιτικόν ζώον», γιατί με τη βοήθεια του «λόγου» μπορεί να διακρίνει το συμφέρον από το βλαβερόν και το δίκαιο από το άδικο. Άρα, αν δεν διακατέχεται από φανατισμό ή από ιδεοληψία, έχει την κρίση του χρήσιμου και του αναγκαίου στις επιλογές του πολιτικού του φορέα.

Η επιβεβαίωση αυτών των σκέψεων είναι δεδομένη, αν παρατηρήσουμε τη στάση των πολιτών στον τρόπο που οι πολιτικοί μας αντιμετώπισαν ως τώρα μεγάλα ζητήματα, κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά και εθνικά. Ας θυμηθούμε μερικά αδιέξοδα που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία και συνεχίζουν ως τα σήμερα να δοκιμάζουν τον Έλληνα.

Η δεκάχρονη οικονομική κρίση δίχασε τον λαό και τον βύθισε σε μεγάλα αδιέξοδα, γιατί τα κόμματα δεν θέλησαν να διαμορφώσουν ενιαία αντίληψη για το αίτιο και για τη θεραπεία της. Ενώ οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, ζητούσαν λύσεις έστω και οδυνηρές. Το δημοψήφισμα έδειξε την παραδοξότητα του τότε Πρωθυπουργού.

Επίσης και στο ζήτημα της πανδημίας άλλα ζητούσαν οι πολίτες για την προστασία της υγείας και άλλα διαλαλούσαν οι πολιτικοί. Τα κόμματά μας δεν παρακολουθούσαν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και μιλούσαν για πρακτικές μακριά από τα δεδομένα.

Μήπως και τώρα στην ενεργειακή κρίση και στον καταιγισμό της ακρίβειας οι πολιτικοί μας δεν κινούνται σε λογικές που δεν πείθουν το λαό για την αποτελεσματικότητά τους;

Έτσι η κυβέρνηση παρουσίασε ένα ολόκληρο πακέτο στην έκθεση της Θεσσαλονίκης χωρίς όμως να πείσει τον κόσμο για την ουσιαστική λύση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων. Σε αντίθεση, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης αποδοκιμάζουν συνολικά τις κυβερνητικές αποφάσεις, αλλά δεν καταθέτουν προτάσεις πειστικές και ρεαλιστικές για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Έτσι εξηγείται και η αμφισβήτηση που διαχέεται στην πλειοψηφία των πολιτών τόσο προς τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, όσο και προς την αρνητική – ισοπεδωτική πολιτική των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Είναι φανερό ότι οι πολιτικοί μας δυσκολεύονται και να λύσουν τα προβλήματα και να πείσουν τους πολίτες για την ορθότητα της πρότασής τους.

Κατά τη γνώμη μου η αιτία αυτής της ιδιαιτερότητας στα πολιτικά μας πράγματα οφείλεται στα πρωτόγνωρα προβλήματα που δοκιμάζει η κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο και στην αντικειμενική αδυναμία των πολιτικών να δώσουν λύσεις «εντός των συνόρων μας».

Επομένως είναι ανάγκη οι πολιτικοί μας να προσαρμοστούνε στα νέα δεδομένα και παραμερίζοντας τις κομματικές τους σκοπιμότητες να αξιοποιήσουν κάθε δυνατότητα Ελληνική και Ευρωπαϊκή ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου και να δώσουν ελπίδα στους πολίτες.