Το ΚΕΠΑΒΙ, η Δημοτική Αλλαγή και η σημερινή του κατάσταση…

 Σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρθηκα στις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε ως ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ την περίοδο 1983 - 1986, με δημάρχους διαδοχικά το Σπύρο Κατσαδήμα και το Χαρίλαο Τόλη, προκειμένου να προωθήσουμε ορισμένα βασικά, για την πόλη και την Ήπειρο γενικότερα, έργα, ανάμεσα στα οποία και το Κέντρο Παραδοσιακής Καλλιτεχνικής Βιοτεχνίας Ιωαννίνων (ΚΕΠΑΒΙ). Αυτό το έργο το θεωρήσαμε από τα πιο βασικά, για τους λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω και τα προβλήματα  που συναντήσαμε για την προώθησή του δεν ήταν λίγα.

Συμπολίτισσά μας παρενέβη -όπως είχε δικαίωμα-στο διαδίκτυο και διατύπωσε την άποψη πως εκείνη την εποχή διαπράχτηκαν και λάθη, και ανέφερε ως παράδειγμα το ΚΕΠΑΒΙ, κρίνοντας από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Παρενέβην τότε, με δικό μου σχόλιο και απάντησα πως η δημιουργία του ΚΕΠΑΒΙ κάθε άλλο παρά λάθος ήταν και πως δεν είναι σωστό να κρίνουμε τη δημιουργία ενός έργου από την εξέλιξη που είχε στη συνέχεια, για να φτάσει στη σημερινή κατάσταση, για την οποία άλλοι ευθύνονται και όχι οι δημιουργοί του. Παρόμοια άποψη με τη δική μου διατύπωσαν και άλλοι συμπολίτες μας, μάλιστα δε ο πιο ειδικός για τέτοια θέματα, ο Βαγγέλης Νέσσης, εξήγησε αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους το ΚΕΠΑΒΙ έφτασε στη σημερινή του κατάσταση, οι οποίοι πρέπει όλους να μας προβληματίσουν και να ξυπνήσουμε από το λήθαργο στο οποίο βρισκόμαστε, αν πράγματι ενδιαφερόμαστε για την επιβίωση και το μέλλον αυτού του τόπου. Κρίνω λοιπόν σκόπιμο να αναφερθώ σύντομα στην ιστορία και στην αναγκαιότητα αυτού του έργου, μήπως και λάβουμε υπόψη τα αίτια της σημερινής κατάστασης και τις υποδείξεις του Βαγγέλη Νέσση για τη βελτίωσή της, ώστε το σημαντικό αυτό έργο να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, με πολλούς μάλιστα κόπους.

Η δημιουργία του ΚΕΠΑΒΙ υπήρξε αίτημα δεκαετιών και αποφασίστηκε τελικά το έτος 1976. Το έτος αυτό εξαγγέλθηκε η δημιουργία του, αλλά, όταν το 1983 ανέλαβε τη διοίκηση του Δήμου η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ, δεν είχαν αρχίσει οι διαδικασίες υλοποίησής του. Είχε εκλεγεί ένα οικόπεδο στα Καρδαμίτσια, αλλά αυτό κρίθηκε ακατάλληλο από τον ΕΟΜΜΕΧ που ανέλαβε, μαζί με την ΕΤΒΑ, να δημιουργήσουν το Κέντρο. Χρειάστηκαν αποφασιστικές παρεμβάσεις της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ για την πραγματοποίησή του. Παρέμβαση πρώτα στο ΤΕΘΑ και στο Υπουργείο Οικονομικών για την παραχώρηση έκτασης 32,67 στρεμμάτων στο χώρο των πρώην στρατιωτικών φυλακών, ο οποίος κρίθηκε κατάλληλος για τη δημιουργία του Κέντρου. Παρέμβαση επίσης για να συνταχθεί το κτιριολογικό πρόγραμμα του Κέντρου, που αποτέλεσε τη βάση για τον πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Παρέμβαση τέλος για την υπογραφή της σχετικής προγραμματικής σύμβασης, από τους αρμόδιους για τη δημιουργία του φορείς. 

Ξεκινήσαμε παράλληλα μια εκστρατεία διαφήμισης της λαϊκής τέχνης της Ηπείρου. Εκδώσαμε και βραβεύσαμε το βιβλίο της καθηγήτριας Γιασμίνας Μωυσείδου, με τίτλο «Η ΑΡΓΥΡΟΧΡΥΣΟΧΟΪΑ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ», το οποίο είχε μεγάλη απήχηση και κυκλοφόρησε σε όλη την Ελλάδα.Οργανώσαμε Έκθεση ειδών Λαϊκής Τέχνης στα πλαίσια των εκδηλώσεων «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ 1985»,και απευθυνθήκαμε σε ειδικούς καλλιτέχνες από τους οποίους ζητήσαμε ολοκληρωμένη εισήγηση για την πραγματοποίηση στην πόλη μας Πανβαλκανικής Έκθεσης Αργυροχρυσοχοϊας.

Οι διαδικασίες όμως δεν προχωρούσαν με τον απαιτούμενο ρυθμό. Ύστερα από εντολή του Πρωθυπουργικού Γραφείου, στο οποίο προσέφυγε η Δημοτική Αρχή, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην Αθήνα και αποφασίστηκε η υπογραφή προγραμματικής σύμβασης ανάμεσα στην ΕΤΒΑ, τον ΕΟΜΜΕΧ,

τον ΕΟΤ και το Δήμο Ιωαννιτών για τη χρηματοδότηση του έργου. Η προγραμματική αυτή σύμβαση προέβλεπε:

1.Τη διενέργεια πανελλήνιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού προσχεδίων για τη μελέτη του ΚΕΠΑΒΙ.

2.Την εκπόνηση πλήρους τεχνικής μελέτης.

3.Την κατασκευή του έργου στο σύνολο των κτιριακών και λοιπών εγκαταστάσεων.

4.Την πραγματοποίηση επεμβάσεων για τη λειτουργική σύνδεση του χώρου του ΚΕΠΑΒΙ με το ιστορικό κέντρο της πόλης και την ευρύτερη περιοχή.

5.Τη δημιουργία της κατάλληλης διοικητικής δομής.

6.Πιστεύαμε τότε στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ-και προσωπικά πιστεύω και σήμερα- πως με τη δημιουργία του ΚΕΠΑΒΙ ένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο προστέθηκε στη πόλη μας. Ένα έργο που χρόνια ονειρεύονταν οι συμπολίτες μας, καθώς μπορούσε να συμβάλει αποφασιστικά στην ενίσχυση των παραδοσιακών κλάδων της λαϊκής τέχνης της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Παράλληλα θα μπορούσε να καταστήσει την πόλη μας πρότυπο καλλιτεχνικό κέντρο, να εξασφαλίσει δημιουργική εργασία σε εκατοντάδες συμπολίτες μας και να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη του τόπου. 

Αν θέλουμε να επιβιώσει αυτός ο τόπος και να ακολουθήσει το δρόμο της ανάπτυξης, πρέπει να αλλάξουμε τακτική. Αυτά που επισημαίνει ο Βαγγέλης Νέσσης ότι δεν έγιναν, καιρός είναι να γίνουν έστω και τώρα, για να γίνει το ΚΕΠΑΒΙ, όπως το οραματίστηκαν οι δημιουργοί του και όπως το έχει ανάγκη ο τόπος.