Από τη «μέγγενη» των μνημονίων στους περιορισμούς «δημοσιονομικού χώρου»!

Από το 2010 μέχρι το 2019, χρόνια μνημονίων, ζήσαμε πρωτόγνωρες δυσκολίες και περάσαμε δύσκολες μέρες. Όλες οι Κυβερνήσεις της περιόδου εκείνης, κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, μεικτές, αριστερές, πειθάρχησαν απόλυτα στις απαιτήσεις των δανειστών και εφάρμοσαν σκληρά μέτρα σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.

Φτωχύναμε και ταπεινωθήκαμε ατομικά και εθνικά. Όλοι υποφέραμε, περισσότερο όμως επλήγησαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι του Δημοσίου. Απώλεια 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, περικοπές Ν. 4024, 4051, 4093, εισφορές αλληλεγγύης, πρόσθετη φορολογία, που αφαίρεσαν το 40 - 50% των μεσαίων συντάξεων του Δημοσίου. Θεωρήθηκαν τότε ευάλωτοι και προστατευτέοι όσοι είχαν συντάξεις μέχρι 1000€ και σ’ αυτούς δεν έγιναν άλλες περικοπές πλην της απώλειας των δώρων (13η και 14η σύνταξη). Οι έχοντες σύνταξη άνω των 1000€ υπέστησαν περικοπές ανάλογα με το ύψος τους. Βάση προστασίας από τις περικοπές τα 1000€.

Έτσι καταντήσαμε όλοι ευάλωτοι και προστατευτέοι. Ιδιαίτερα μετά την ενεργειακή κρίση και την εκτίναξη του τιμαρίθμου. Το μεγαλύτερο όμως πλήγμα στις συντάξεις επέφερε ο εγκληματικός, ο συνταξιοκτόνος Νόμος Κατρούγκαλου, που διέγραψε όλα τα μέχρι τότε συνταξιοδοτικά δεδομένα και θέσπισε συντάξεις πείνας για όλους και κατάργησε πάγια συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Ευτυχώς με κάποιες τροποποιήσεις που έγιναν το 2019 δεν έμειναν στο δρόμο χήρες και ορφανά και διατηρείται η προσωπική διαφορά των παλαιών συνταξιούχων, οι οποίοι όμως οφείλουν να τη συμψηφίσουν με μελλοντικά τους δικαιώματα (καμία αύξηση εφ’ όρου ζωής).

Στο διάστημα αυτό γνωρίσαμε καινούριες λέξεις, δυσάρεστες ασφαλώς, όπως: Τρόικα, δανειστές, capital control, πολλαπλασιαστές δεικτών οικονομίας, δημοψήφισμα που το όχι μετατρέπεται αυθαίρετα σε ναι, ανακυβίστηση (κολοτούμπα), θεσμοί κλπ. Πρόσωπα και ονόματα, που αλλιώς θα μας ήταν αδιάφορα, μας έγιναν γνωστά και μας έγιναν φόβητρα και εφιάλτες, όπως: Σόιμπλε, Στροσκάν, Λαγκάρτ, Μέρκελ, κλπ.

Τα μνημόνια όμως επιτέλους τελείωσαν. Για την ακρίβεια δεν τελείωσαν εντελώς. Απλά δεν ασκείται το ίδιο αυστηρός δημοσιονομικός έλεγχος. Και η κοινωνία περιμένει να αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση και σταδιακά να επέλθει μια αποκατάσταση. Να επανέλθουμε σε κάποιο βάθος χρόνου στην προ μνημονίων κατάσταση.

Ανησυχούμε ασφαλώς με την ιδιαίτερη προβολή από την Κυβέρνηση των περιορισμών του δημοσιονομικού χώρου. Εκπροσωπώ συνταξιούχους του Δημοσίου. Γνωρίζω καλά τα προβλήματά τους και αφουγκράζομαι με ιδιαίτερη προσοχή τις αγωνίες τους και συμμερίζομαι τις δυσκολίες τους. Με αυτή την ιδιότητα τολμώ να προτείνω συγκεκριμένα μέτρα και κάποιο ενδεικτικό χρονοδιάγραμμα για την επάνοδο στην κανονικότητα και τη δικαιοσύνη σε ό,τι αφορά τις συντάξεις:

1. Κατάργηση ολοσχερώς του Νόμου Κατρούγκαλου και επανακαθορισμός των συντάξεων που εκδόθηκαν με βάση αυτόν το Νόμο, σύμφωνα με όσα ίσχυαν προ της εφαρμογής του.

2. Θεσμική επαναφορά σε πρώτο στάδιο της 13ης σύνταξης για όλους. Η 13η σύνταξη ήταν ίση με μια μηνιαία σύνταξη κάθε συνταξιούχου, και έτσι πρέπει να μείνει. Αυτό μπορεί να γίνει και σταδιακά, 50% στο τέλος του 2022 και ολοκλήρωση στο τέλος του 2023. Στα επόμενα χρόνια μπορεί να γίνει το ίδιο και για τη 14η σύνταξη.

Φιλοδωρήματα που δίνονται κατά καιρούς σε άτομα που εμφανίζονται απλά με μικρό εισόδημα δεν μπορεί να θεωρηθούν ως 13η σύνταξη και μας υποτιμούν όσοι προσπαθούν να ισχυριστούν το αντίθετο. Πέραν τούτου, ο τρόπος αυτός ενίσχυσης των θεωρούμενων ως «ευάλωτων» ενέχει και το στοιχείο της προκλητικής αδικίας, αφού το μαύρο χρήμα ρέει ανεξέλεγκτα και πολλοί εργαζόμενοι με εισόδημα χιλιάδων ευρώ δηλώνουν από μηδενικό ως πολύ ασήμαντο έσοδο (π.χ. αλλοδαποί εργαζόμενοι).

3. Απόδοση των ποσών που περιεκόπησαν από τις συντάξεις με τους Νόμους 4024 και 4051 από 1-1-2023 και του ποσού που περιεκόπη με το Ν. 4093 από 1-1- 2024.

4. Επαναφορά της δωρεάν μιας επίσκεψης το μήνα στους γιατρούς που επισκέπτεται ο συνταξιούχος, δωρεάν χορήγηση φαρμάκων στους χρόνια πάσχοντες υπερήλικες συνταξιούχους και ποσοστό συμμετοχής στα λοιπά φάρμακα σε όλους τους συνταξιούχους χωρίς προσαυξήσεις λόγω διαφοράς από το βασικό φάρμακο, που σε μερικές περιπτώσεις ανεβάζει το ποσοστό συμμετοχής στο 70 και 80% της αξίας του φαρμάκου. Το κόστος της Α/βάθμιας Υγειονομικής Περίθαλψης έχει εναποτεθεί στους ασφαλισμένους, και οι συνταξιούχοι που έχουν μεγάλες ανάγκες υγειονομικής φροντίδας δεν το αντέχουν πλέον.

Το κείμενο αυτό δεν γράφεται από κάποιον που θέλει να υπηρετήσει αντιπολιτευτικούς σκοπούς. Το αντίθετο μάλιστα. Γράφεται από άτομο που διάκειται ευμενώς προς την Κεντροδεξιά πολιτική. Από άτομο που δεν έχει «κόμπλεξ» κατά της ελεύθερης οικονομίας, με την προϋπόθεση ασφαλώς ύπαρξης σοβαρής Κυβέρνησης, χωρίς εξαρτήσεις παντός είδους και αποφασισμένης να παρεμβαίνει έγκαιρα και αποφασιστικά όπου και όταν χρειάζεται.

Ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, στο γραφείο του οποίου θα φτάσει το κείμενο αυτό, ας λάβει υπόψη τις σκέψεις και προτάσεις μου και ας φροντίσει να τις συγκεράσει με τις προτάσεις κάποιων συμβούλων του, που μπορεί να γνωρίζουν καλά τη νεοφιλελεύθερη οικονομία, δεν έχουν όμως την απαιτούμενη γνώση των προβλημάτων της λαϊκής δεξιάς κοινωνίας που σταθερά στηρίζει τις κεντροδεξιές Κυβερνήσεις. Οι συνταξιούχοι το 2019 συνέβαλαν καθοριστικά στην εκλογή του Κ. Μητσοτάκη και της Κυβέρνησής του. Αν τώρα δυσαρεστηθούν, δεν ξέρω αν θα το επαναλάβουν.

* Ο Σταύρος Μπόκιας είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Συνταξιούχων Πρέβεζας, έχει θητεύσει σε καίριες θέσεις της Εκπαίδευσης και της Αυτοδιοίκησης, ενώ υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ. για σειρά ετών

email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.